προβληματισμός τρίτης - ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΗ ΖΩΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Καληνωρίσματα. Είναι στοιχείο των ημερών μας και κυρίως κομμάτι της οικονομικής κρίσης και των συνεπειών της, το γενικότερο κλίμα απαισιοδοξίας, γκρίνιας και μιζέριας. Ας μην εξετάσουμε σήμερα το αν έχουμε δίκιο να συμπεριφερόμαστε έτσι αφού οι καταστάσεις μας δίνουν κάθε αφορμή.

Σήμερα ας επικεντρωθούμε στο τι μπορεί να σημαίνει αυτού του είδους η συμπεριφορά μας για το αύριο αυτής της κοινωνίας, καταλήγοντας και στο χρέος μας απέναντι στις επόμενες γενιές. Βασίζομαι στην έρευνα δύο πανεπιστημίων που διαπίστωσαν πως η κατάθλιψη, το άγχος, οι καταχρήσεις και η συχνότητα ασθενειών, βασίζονται άμεσα από το κλίμα αισιοδοξίας που επικρατεί στο οικογενειακό περιβάλλον των παιδιών μας.

Είναι γεγονός πως όλοι γκρινιάζουμε, όταν όμως σε μια στιγμή ευφορίας ακούμε άλλους να γκρινιάζουν τους κατακρίνουμε ξαναγκρινιάζονας! Ακριβώς αυτήν την πρακτική μεταφέρουμε και στα παιδιά μας στο σπίτι όταν χρησιμοποιούμε τέτοιου είδους συμπεριφορές. Τα παιδιά αποτυπώνουν την φιλοσοφία μας για τη ζωή, για τις δυσάρεστες καταστάσεις και τις αντιδράσεις σε αρνητικά γεγονότα και φυσικά τις υιοθετούν ασυναίσθητα μη μπορώντας να τις αξιολογήσουν και τελικά να της απομονώσουν στην μετέπειτα ζωή τους. Σε αυτήν την περίπτωση τι δημιουργούμε; Νέους πολίτες γκρίνιας και μιζέριας, χωρίς όνειρα, ελπίδες και αισιοδοξία.

Από την άλλη πλευρά είναι σημαντικό στο πως αλληλεπιδρούμε με τα παιδιά στον αρνητισμό που αυτά εκδηλώνουν. Πολλά παιδιά εκδηλώνονται αρνητικά για ένα φαγητό, μια δασκάλα ή για θεσμούς όπως το σχολείο. Άλλωστε ο αρνητισμός υπάρχει έμφυτος μέσα σε κάθε άνθρωπο και τώρα είναι δική μας ευθύνη για το πως θα τον αποβάλλουμε. Πως θα ωθήσουμε το παιδί να αγαπήσει το καθετί που δεν συμπαθεί, καθώς στην πραγματικότητα δεν μισεί κάτι, απλά δεν έχει βρει τα θετικά στοιχεία που θα το κάνουν να το συμπαθήσει. Είναι λοιπόν χρέος μας να αναδείξουμε τα θετικά και όχι να καταναγκάσουμε το παιδί για κάτι που δεν συμπαθεί.

Τα παιδιά και ιδιαίτερα στην εφηβεία, χαρακτηρίζονται από την ευαισθησία της ψυχολογίας τους και την ίδια ευαισθησία πρέπει να επιδείξουν και οι γονείς τους. Με αφορμή και την πανεπιστημιακή μελέτη καταλήγουμε στο ότι είναι χρέος του γονιού να προστατέψει το παιδί από τον αρνητισμό και να του καλλιεργήσει την αισιοδοξία ως σύμμαχο υγείας και αποτελεσματικότητας στην μετέπειτα ζωή του.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΤΡΟΠΟΥΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑΣ ΤΗΣ ΘΕΤΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ :[