απόψε το φεγγάρι
Για όσους τυχών δεν ξέρουν, στην Κρήτη τραγουδάμε με δεκαπεντασύλλαβα που έχουν ομοιοκαταληξία και λέγονται μαντινάδες. Οι μαντινάδες έχουν τη ρίζα τους στα ενετικά χρόνια της Κρήτης. Ο Βιτσένζος Κορνάρος έγραψε ολόκληρο τον Ερωτόκριτο με αυτό τον τρόπο.
Μες στα κλωνιά τση λεμονιάς μπλέχτηκε το φεγγάρι
και με κοιτούσε θλιβερά σα να ‘θελε μια χάρη
Και τα κλωνιά το τρύπαγαν σα βέλη στη καρδιά του
και δε μπορούσε μπλιό να βρει δρόμο για λευτεριά του
Κάνε τη χάρη τούτηνέ για ‘μένα παλικάρι
γιατί κλωνιά αλύπητα το φως μου έχουν πάρει
Λευτέρωσέ με απ’ εδώ να λάμψω όπως πρώτα
κι ευκή θα δώσω γω για σε, με τση καρδιάς τα φώτα
Φεγγάρι μου μοναδικό, φεγγάρι λατρεμένο
Εσύ που ξέρεις να μιλάς σ’ ένα ερωτευμένο
Πως να σε βγάλω απ’ τα κλωνιά να λάμψεις όπως πρώτα
τώρα που έχασα κι εγώ τσ’ αγάπης μου τη ρότα;
Ετσά απού ‘σε θλιβερό μέσα στη λεμονιά μου
νιώθεις κι εσύ από ετά τον πόνο τση καρδιάς μου
Ήντα να κάμω εδά εγώ το λαμπερό σου κάλος
αφού κατέχω το καλά την έχει κάποιος άλλος
Το φεγγαράκι σώπασε κι άρχισε ένα θρήνο
και τραγουδούσαμε μαζί για το χαμένο κρίνο(_)
 |
| μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας |
μια καλημερα θα σου πω
ΑπάντησηΔιαγραφήπιαστην και καντην αστρο
Την καλημέρα σου κρατώ άστρο μες στη νυχτιά μου
Διαγραφήκι ανταποδίδω φίλη μου, με όλη την καρδιά μου