κυματίζοντας σκέψεις - κρήτη

Κρήτη

Πάνω σε ξύλινο σκαρί και μ’ οδηγό τη νοσταλγία
τον άνεμο παρακαλώ πανιά να μου φουσκώσει
την πλώρη μου να γείρω κατά κει, την άλλη Ιθάκη ν’ αντικρίσω
εκείνη που ‘χω στην καρδιά, λεβεντογέννα Κρήτη

Δώσε δα δύναμη Θεέ και πάστρεψε το βλέμμα
φανέρωσε το φάρο τον παλιό στο έμπα των Χανίων
και τ’ ακρωτήρι τ’ άγιο το διπλοφιλημένο
γιατί κρατεί στα σπλάχνα του Λευτέρη μας τον Μέγα.

Κι από το χιονοστέφανο του γέρου Ψηλορείτη
ν’ ακούσω πάλι λύρα να βροντά κι αηδόνι να μαγεύει
του Νίκου του Ξυλούρη μας φωνή π’ ουράνια ανεβαίνει
στις εκκλησιές και στα χωριά αντίλαλος αγγέλων.

Και η καρδιά φουσκώνει δα γεμάτη περηφάνια
τη γαλανόλευκη σα δω ψηλά να κυματίζει
στις πολεμίστρες τις παλιές της όμορφης Φορτέτσας
καμάρι όλου του Ρέθεμνου, τάφου και της καρδιάς μου.

Κι όπως φιλούν τα κύματα, του ήλιου οι αχτίνες
να δω καμαρωτό εκεί το λαμπερό το Κάστρο
που ‘χει κορώνα στα μαλλιά τον θαλασσογλυμένο Κούλε
φρουρός του λιμανιού στο πέρασμα αιώνων.

Τα δάκρυα του σαρικιού να ‘ναι στο μπροστοκέφαλο
σα δω εκεί ψηλά τον ξύλινο σταυρό πάνω στο Μαρτινέγκο
του Καζαντζάκη τελικός σταθμός, του κοσμογυρισμένου
λεύτερος αφού καταράστηκε ελπίδα μα και φόβο.

Φόρο τιμής να δώσω εκεί στου Μίνωα το παλάτι
που το θυμάρι πλέκεται με κόκκινες κολόνες
αθάνατη Κνωσσός και πρωτ’ αρχόντισσά μας
τα φώτα έδωσες ν’ ανάψει φως η Ευρώπη.

Από τα Μάλια πάρε με στη λίμνη του Αγίου
και πάνω στο γεφύρι της το μαύρο χάος κάτω
να δω πως καθρεφτίζει τα κάλλη όλης της πόλης
πάνω στους λόφους κάθεται και μέσα στα ζουμπούλια.

Ταξίδι μου φανταστικό, ταξίδι της καρδιάς μου
να μην ξεχάσεις άγκυρα να ρίξεις
επάνω στον αυλόγυρο στον κόρφο του Κορνάρου
μες στης Σητείας τα γαλάζια διάφανα νερά.

-----------------------------------------------------

Κρήτη μου καλά σε είπανε...μια διαμαντόπετρα στση γης το δαχτυλίδι (_)

---

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας