κάποτε
Ο σκυθρωπός ουρανός με κοιτάει λυπημένος, τα σύννεφα πολλά και πυκνά μοιάζουν με καημούς μαζεμένους που τον βαραίνουν αλλά τα δάκρυά του δεν μπορούν να βγουν. Τον κοιτάζω σα να βλέπω την καρδιά μου να καθρεπτίζεται πάνω του. Τον ρωτάω γιατί; Τον νιώθω πως θέλει να μου μιλήσει μα φοβάται πως αν πει κάτι οι σταγόνες θ' αρχίσουν να πέφτουν ασταμάτητα κι έτσι μένει βουβός. Το ξέρω πως δε μπορεί να μ' απαντήσει όπως και κανείς στον κόσμο δεν έχει απάντηση για 'μένα. Όλα όμως μέσα μου είναι ανάστατα κι οι σκέψεις τρυπούν αλλεπάλληλα τις πτυχές του μυαλού μου σα σφαίρες αδέσποτες στο χάος της ζωής μου. Είμαι αδύναμος να χαλινώσω την οδύνη μου και τόσο μικρός μπροστά στο τεράστιο φορτίο που έχω πάνω στους ώμους μου. Άδειος από αγάπη, άδειος από ελπίδα, άδειος από παρηγοριά. Ένας αποτυχημένος τζογαδόρος που πόνταρε τη ζωή του σ' ένα νούμερο της ρουλέτας και τα έχασε όλα. Οι κενές τσέπες όμως δε συγκρίνονται με την κενή καρδιά...
Κάποτε κοιτούσα τον κόσμο γύρω μου κι έβλεπα την ομορφιά του ακόμα και μέσα στην ασχήμια του, έβλεπα κάτι ελπιδοφόρο, κάτι που με την ζωντάνια της φαντασίας γινόταν η ομορφότερη ζωγραφιά. Κάποτε ακόμα και οι άδειοι τοίχοι του σπιτιού μου έπαιζαν πάνω τους σκηνές αγάπης και στοργής, σα θέατρο σκιών διαγραφόταν η μορφή σου και μου χαμογελούσε. Κάποτε η φαντασία μου ζωγράφιζε ανεξίτηλες εικόνες ευτυχίας κι έπλαθε όνειρα αληθινά. Κάποτε τα όνειρα γινόντουσαν στιγμές που τις είχα ζήσει και μου ήταν αδύνατο να ξεχωρίσω τι ήταν πραγματική ανάμνηση και τι κάτι που απλώς είχα ονειρευτεί. Κάποτε η καρδιά μου φτερούγιζε σε γαλανούς ουρανούς και πράσινα ακρογιάλια. Τώρα χωρίς φτερά έπεσε σε μια μαύρη γη κι έγινε χίλια κομμάτια. Κι εγώ τη βλέπω, τη λυπάμαι, μα δεν έχω το κουράγιο να μαζέψω τα κομμάτια της. Κι αν τα μαζέψω τι μ΄αυτό; Όσο και να προσπαθήσω να την κολλήσω πάντα ραϊσμένη θα είναι(_)
 |
| μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας |
το κάποτε ανήκει στο παρελθόν. Μην ξεχνάς πως κάποιοι θέλουν να το ξεχάσουν γρήγορα και κάποιοι άλλοι κακώς το αναζητούν ακόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦτιάξε το σήμερα για να ζήσεις ένα ωραίο αύριο και άσε το κάποτε για τότε :[
To κάποτε..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σήμερα..
Το αύριο...
Συμφωνώ φίλε Yanni KΑΛΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ.
....και αν τα μαζευω τι μ'αυτο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦραση που καταλυει ολα τα προηγουμενα,οσο ομορφα και αν τα αισθανεται κανεις,οσο επιτυχημενα κ αν αποτυπωνει τις σκεψεις....
το αποτελεσμα, ειναι παντα, αυτο που θα μετρησει....γι'αυτο ας τρεξουμε σ'αυτα που ερχονται...
οταν κανεις κοιταζει πισω δεν προχωραει μπροστα!!!!
Η αλήθεια είναι πως ότι σπάει κολλάει εύκολα..δύσκολα..ή καθόλου, ανάλογα με το υλικό του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη συγκεκριμένη περίπτωση όμως θα έλεγα κάτι παραδοσιακό, απλοϊκό ίσως... αλλά ωστόσο βγαλμένο μέσα από τη ζωή..
Η καρδιά δε σπάει..λαβώνεται και ο καλύτερος γιατρός είναι ο χρόνος και η υπομονή...