της καρδιάς
Της Νεκταρίας Φουντουλάκη
ποὺ ὁρίζει μίαν θάλασσα ἀθέατη
μοιάζει τῆς καρδιᾶς ἡ ἀκοή.
Κι ἀψηφᾷ τοὺς λογισμοὺς τοῦ νοῦ,
τοὺς τεχνητούς.
Ἦταν ἡ ἀνάσα σου φυγᾶς
μέσα ἀπ᾿ τὶς μάχες ποὺ δὲν ἔδωσες.
(κι ἂς ὀνειρεύτηκες πολλὲς φορὲς τὴν τέλεια ἔκβασή τους).
Δέντρα μὲ καμένα κλαδιὰ
κι ὁ χρησμὸς ἔκπτωτος,
λαφροφτέρουγα σὲ βράχο στυγνό.
Φυσοῦν ἀγνώριστα τὰ γεγονότα
κι ἡ μνήμη σφαῖρα.
Μία παγωμένη θάλασσα ἡ ζωὴ στὸ βάθος .
Ἀνεπαίσθητη,
ἀνώδυνη,
εἰρηνική.
Τὸ πλοῖο, σύγκορμο ξίφος, φωνῆς ἄγριας,
Ἀφημένης.
Ἄδειο θέατρο σ᾿ ἀκρογιάλι ἀλλοτινό·
μάρμαρα διάφανα σὲ ἥλιο ἀνήλεο·
πάλλευκο πιάνο, ἀοιδὸς ἀνερμήνευτη
ὁ ἀντίλαλος μίας νύχτας ποὺ μετοίκησε
στὴν ἄστεγη μάσκα τῆς Ἰοκάστης.
Δεν έχει ακοή η καρδιά και δεν έχει καραβοκύρη τον εγκέφαλο. Μακρινά ταξιδεύει και χάνεται, ονειροπολεί, αναστατώνεται, αγαλλιάζει, ερωτεύεται, πετάει και χάνεται. Η καρδιά είναι το μυθικό πλάσμα του εαυτού που δεν υπάρχει κι όμως χωρίς αυτήν ζωή δεν υπάρχει. Η καρδιά φτερουγίζει, η καρδιά μεγαλώνει, η καρδιά πάλλεται, η καρδιά κάνει μονολόγους. Η καρδιά είναι δύναμη, η καρδιά είναι ευαισθησία, η καρδιά είναι θάρρος μα η καρδιά σπάει σε αμέτρητα κομμάτια. Ποιος ποτέ κατάλαβε που θα τον φέρει η καρδιά και ποιος ποτέ μπόρεσε να σπάσει τις αλυσίδες της καρδιάς του(_)
Τῆς καρδιᾶς
Φωτεινὸ σχῆμα πλοίου στὸ σκοτάδι,ποὺ ὁρίζει μίαν θάλασσα ἀθέατη
μοιάζει τῆς καρδιᾶς ἡ ἀκοή.
Κι ἀψηφᾷ τοὺς λογισμοὺς τοῦ νοῦ,
τοὺς τεχνητούς.
Ἦταν ἡ ἀνάσα σου φυγᾶς
μέσα ἀπ᾿ τὶς μάχες ποὺ δὲν ἔδωσες.
(κι ἂς ὀνειρεύτηκες πολλὲς φορὲς τὴν τέλεια ἔκβασή τους).
Δέντρα μὲ καμένα κλαδιὰ
κι ὁ χρησμὸς ἔκπτωτος,
λαφροφτέρουγα σὲ βράχο στυγνό.
Φυσοῦν ἀγνώριστα τὰ γεγονότα
κι ἡ μνήμη σφαῖρα.
Μία παγωμένη θάλασσα ἡ ζωὴ στὸ βάθος .
Ἀνεπαίσθητη,
ἀνώδυνη,
εἰρηνική.
Τὸ πλοῖο, σύγκορμο ξίφος, φωνῆς ἄγριας,
Ἀφημένης.
Ἄδειο θέατρο σ᾿ ἀκρογιάλι ἀλλοτινό·
μάρμαρα διάφανα σὲ ἥλιο ἀνήλεο·
πάλλευκο πιάνο, ἀοιδὸς ἀνερμήνευτη
ὁ ἀντίλαλος μίας νύχτας ποὺ μετοίκησε
στὴν ἄστεγη μάσκα τῆς Ἰοκάστης.
Δεν έχει ακοή η καρδιά και δεν έχει καραβοκύρη τον εγκέφαλο. Μακρινά ταξιδεύει και χάνεται, ονειροπολεί, αναστατώνεται, αγαλλιάζει, ερωτεύεται, πετάει και χάνεται. Η καρδιά είναι το μυθικό πλάσμα του εαυτού που δεν υπάρχει κι όμως χωρίς αυτήν ζωή δεν υπάρχει. Η καρδιά φτερουγίζει, η καρδιά μεγαλώνει, η καρδιά πάλλεται, η καρδιά κάνει μονολόγους. Η καρδιά είναι δύναμη, η καρδιά είναι ευαισθησία, η καρδιά είναι θάρρος μα η καρδιά σπάει σε αμέτρητα κομμάτια. Ποιος ποτέ κατάλαβε που θα τον φέρει η καρδιά και ποιος ποτέ μπόρεσε να σπάσει τις αλυσίδες της καρδιάς του(_)
 |
| μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το