κυματίζοντας σκέψεις - η τρίτη αγάπη

η τρίτη αγάπη

Αριστοτέλη Βαλαωρίτη

Ἡ πρὸς τὴν Πατρίδα Ἀγάπη μου

Δὲν εἶναι διαβατάρικο πουλί, ποὺ γιὰ μία μέρα
σχίζει τὰ νέφη καὶ περνᾷ γοργὸ σὰν τὸν ἀγέρα,
οὔτε κισσός, π᾿ ἀναίσθητος τὴν πέτρα περιπλέκει
οὔτ᾿ ἀστραπή, ποὺ σβύνεται χωρὶς ἀστροπελέκι,
δὲν εἶναι νεκροθάλασσα, βοὴ χωρὶς σεισμό,
νοιώθω γιὰ σέ, πατρίδα μου, στὰ σπλάγχνα χαλασμό

Δεν είναι ντροπή να υπάρχει μια τρίτη αγάπη στη ζωή μας. Δεν είναι ντροπή να νιώθουμε το αίμα μας να βράζει για ένα ιδανικό. Δεν είναι αποκλειστικό δικαίωμα των προγόνων μας να είναι πατριώτες. Η αγάπη για την πατρίδα πρέπει να γιορτάζεται, πρέπει να θαυμάζεται, πρέπει εξυψώνεται και πρέπει να διαδίδεται. Ποια είναι όμως η αγάπη για την πατρίδα; Είναι μια λέξη απλώς; Είναι απλά ένα ιδανικό; Είναι μια φράση που λέγεται και μετά χάνεται μέσα στον αέρα; ΄Η μήπως είναι ένα ποίημα που απαγγέλλεται σε κάποια εθνική εορτή;

Διάλεξα το συγκεκριμένο ποίημα του Βαλαωρίτη γιατί δε μοιάζει με ένα εθνικό εμβατήριο, ή ποιηματάκι της τρίτης δημοτικού. Το ποίημα εκφράζει την αγάπη προς την πατρίδα όπως ένας ερωτευμένος θα εξέφραζε την αγάπη που προς το πρόσωπο της λατρείας του. Είναι ένας έρωτας φλογερός ένα συναίσθημα ολοκληρωτικό κι ακατανίκητο. Είναι το καθοριστικό ιδανικό που οδηγεί τις πράξεις μας και τη ζωή μας. Κι όπως όλοι οι έρωτες και οι αληθινές αγάπες, έτσι κι αυτή χρειάζεται θυσίες, χρειάζεται υποχωρήσεις, χρειάζεται αυταπάρνηση και πάνω απ’ όλα χρειάζεται αφοσίωση!

Πόσοι τελικά νοιώθουμε αυτήν την πραγματική αγάπη για την πατρίδα; Λυπηρό(_)

---

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας