κυματίζοντας σκέψεις - γεύση άνοιξης

γεύση άνοιξης

Η πρώτη του Φλεβάρη ήρθε κι έφυγε χαρίζοντάς μας μια σπάνια και απίθανη μέρα. Ξέρω πως στην Ελλάδα τώρα έχετε κρύο και χιόνια αλλά λυπάμαι που θα σας κάνω να ζηλέψετε, χθες η θερμοκρασία έφτασε τους 18 βαθμούς! Ήταν μια ηλιόλουστη πεντακάθαρη μέρα με τα σποραδικά συννεφάκια να δίνουν χαρακτήρα στον αλλιώς καταγάλανο ουρανό. Ακόμα και ο φωνακλάς τ’ αφεντικό μου είχε καλά κέφια προφανώς επηρεασμένος από το τρυφερό άγγιγμα της Ανοιξιάτικης μέρας. Αχ ναι ο Φλεβάρης χθες φλέβησε και η μυρωδιά της άνοιξης ήταν δελεαστική στις βιαστικές αμυγδαλιές και κερασιές. Ξέρω πως είναι παροδικό αλλά και τόσο σπάνιο που έκανε την ψυχολογία μου να βγει λιγάκι από το μαρασμό του μισητού, για ‘μένα χειμώνα. Εδώ στην Αμερική η δευτέρα Φεβρουαρίου λέγεται groundhog day. Μεταφρασμένο ακριβώς σημαίνει η μέρα του τυφλοπόντικα. Ένα “χαζό” έθιμο έχει κάποιους κυρίους ντυμένους σε επίσημες φορεσιές με ψηλά καπέλα να βγάζουν έναν τυφλοπόντικα από τη φωλιά του και με τα υψηλά για τους απλούς θνητούς, ένστικτά τους να καταλάβουν αν το τρωκτικό θα δει τη σκιά του... Αν λοιπόν τη δει θα έχουμε έξι βδομάδες ακόμα χειμώνα, αν όμως δεν τη δει, σημαίνει πως η Άνοιξη θα έρθει νωρίς...Κι όποιος το πιστέψει το πίστεψε...

Γυρνώντας σπίτι από τη δουλειά, είχα ανοιχτά τα παράθυρα και έπαιρνα βαθιές αναπνοές από τον σχετικά ζεστό άνεμο που έμπαινε μέσα και μου χάιδευε απαλά το πρόσωπο, σε αντίθεση με το ψύχος που συνήθως μαστιγώνει το πρόσωπό μου στέλνοντας ανατριχίλες στην πλάτη μου. Ένα χαρούμενο χορευτικό τραγούδι άρχισε να παίζει κι ένα χαζό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό μου. Σκέφτηκα πόσο χαζός φαίνομαι να χαμογελάω έτσι αλλά δε με πείραζε, μάλιστα δε μ’ ένοιαζε καθόλου και με μεγάλο θάρρος γύρισα να κοιτάξω τους άλλους οδηγούς για να τους δείξω περήφανος το χαμόγελό μου. Τι όμορφα που χάιδευε ο ήλιος τα γυμνά κλαδιά των δέντρων που ακόμα κι αυτά έμοιαζαν να απολαμβάνουν την απρόσμενη ζεστασιά στα παγωμένα άκρα τους. Οι ακτίνες του μπαινόβγαιναν παιχνιδιάρικα ανάμεσά τους και το φως έμοιαζε σα λευκή κουρτίνα που κυματίζει στο απαλό καλοκαιριάτικο αεράκι. Ο δρόμος ήταν γελαστός και η κίνηση αραιή κι όλα έμοιαζαν ήρεμα και γαλήνια. Ακόμα και η μηχανή του αυτοκινήτου μου απολάμβανε τη ζεστασιά και υπάκουα με ταξίδευε χωρίς να μουγκρίζει κακόκεφη ως συνήθως.

Ο καιρός καθορίζει πάντα την πυξίδα της διάθεσής μου και κυματίζει τις σκέψεις μου ανάλογα. Κι έτσι κι εγώ σήμερα με τη γεύση της άνοιξης να γαργαλάει ακόμα την  άκρη της γλώσσας μου, νιώθω μια απέραντη ευχαρίστηση και μια ευγνωμοσύνη για το θεϊκό δώρο που πήρα. Φτάνοντας σπίτι και χωρίς να φοράω το βαρύ παλτό μου, κάθισα για λίγο έξω να απολαύσω το τελευταίο φως της μέρας που έμοιαζε πιο λαμπερό από ποτέ. Καλοκαιρινές αναμνήσεις ανακατεύτικαν στο μυαλό μου και μια αίσθηση γλυκιάς έλλειψης καθώς και μια αισιοδοξία πως το καλοκαίρι δε θ’ αργήσει να γυρίσει και πάλι. Να τώρα που οι μέρες αρχίζουν να μεγαλώνουν και το φεγγάρι τα βράδια μοιάζει ακόμα πιο λαμπερό έτσι κι εγώ σκέφτηκα πως σύντομα θα μπορώ να βγαίνω έξω και πάλι κάτω από τα ψηλά δέντρα που θα επιδεικνύουν τα νεαρά ανοιχτόχρωμα πράσινα φύλλα τους. ΄Ηθε η Άνοιξη να μην αργήσει πια και τα πουλιά να γυρίσουν να ξαναφτιάξουν τις φωλιές τους, να μαλακώσει το χώμα και να χαμογελάσει και πάλι η φύση γύρω μας και μέσα στις καρδιές μας(_)

---

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας