ποίηση
Νικηφόρος Βρεττάκος
Ὁ ἄνθρωπος, ὁ κόσμος καὶ ἡ ποίηση
Ἀνάσκαψα ὅλη τη γῆ νὰ σὲ βρῶ.
Κοσκίνισα μὲς τὴν καρδιά μου τὴν ἔρημο· ἤξερα
πὼς δίχως τὸν ἄνθρωπο δὲν εἶναι πλῆρες
τοῦ ἥλιου τὸ φῶς. Ἐνῷ, τώρα, κοιτάζοντας
μὲς ἀπὸ τόση διαύγεια τὸν κόσμο,
μὲς ἀπὸ σένα - πλησιάζουν τὰ πράγματα,
γίνονται εὐδιάκριτα, γίνονται διάφανα -
τώρα μπορῶ
ν᾿ ἀρθρώσω τὴν τάξη του σ᾿ ἕνα μου ποίημα.
Παίρνοντας μία σελίδα θὰ βάλω
σ᾿ εὐθεῖες τὸ φῶς.
Η ποίηση είναι μια έκφραση αλλόκοτη, μια καλπάζουσα φαντασία διατυπωμένη μέσα απ’ τα χρώματα της ίριδας που οι λέξεις εκπέμπουν όταν το φως του νου περνάει απ’ το πρίσμα του στοχασμού. Κάποτε οι λέξεις ζωγραφίζουν εικόνες ζωντανές και μιλούν ευθέα και ζωηρά. Άλλοτε αιωρούνται διάσκορπες στην ομίχλη της αοριστίας. Κι άλλες φορές σε ξεγελούν μιλώντας για σκέψεις που δεν τις εννοούν. Η ποίηση είναι ένα ατίθασο άτι που κανείς ποτέ δεν δάμασε και τρέχει ελεύθερο μέσα στο απέραντο λιβάδι της σκέψης. Είναι όμως αυτός ο απροσδιόριστος ρομαντισμός που κάνει την ποίηση τόσο ελκυστική, τόσο αλμυρή. Μόλις τη δοκιμάσεις δεν μπορείς ποτέ να σβήσεις της δίψα σου και πολεμάς με τον ποιητή, πολεμάς με τη σκέψη σου, πολεμάς με τις λέξεις, μα δεν νικάς ποτέ. Κι αυτό είναι που σε τραβάει, να διαβάζεις και να ξαναδιαβάζεις και να προσπαθείς να δεις αυτό ακριβώς που είδε αυτός που το έγραψε.
Αναρωτιέμαι όμως...Πόσες φορές πραγματικά κάναμε την ιδέα του ποιητή δικιά μας(_)
 |
| μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το