κυματίζοντας σκέψεις - λίγη άνοιξη

λίγη άνοιξη

Άνοιξη! Ίσως η πιο όμορφη εποχή αν και μερικοί ρομαντικοί θα μου πούνε πως το Φθινόπωρο είναι πιο ωραίο. Ωραίο το Φθινόπωρο δε λέω, άλλωστε γεννήθηκα μέσα στην καρδιά του, αλλά το βρίσκω κάπως θλιβερό. Ο ήλιος βάζει τα δυνατά του να κρατηθεί ψηλά χωρίς να το κατορθώνει, τα φύλλα των δέντρων το έχουν πάρει είδηση και ο ελαφρύς ψυχρός αέρας προμηνάει τις παγωμένες σκοτεινές μέρες του χειμώνα. Με συγχωρείτε αλλά αυτό με καταθλίπτει! Η Άνοιξη όμως είναι το κάτι άλλο, είναι η εποχή της αισιοδοξίας, η εποχή της αναγέννησης, η εποχή που μαζί με τα λουλούδια ανθήζει και τις καρδιές των ανθρώπων. Πόσο γελαστός και φρέσκος μοιάζει ο ήλιος και πως ασυνήθιστα λαμπερά είναι τα άστρα. Τα πουλιά χτίζουν τις φωλιές τους και ζευγαρώνουν μεθυσμένα από την γλύκα της ημέρας. Αχ, Άνοιξη πόσο μαλακώνεις τις καρδιές των ανθρώπων και πόσο ευάλωτες τις κάνεις να πέσουν θύματα του έρωτα. Πως μαγεύεις τα πινέλα των ζωγράφων και πως κινείς τις πένες των ποιητών!

Άνοιξη! Μητέρα της γης, τραγούδι ζωής που αναβλύζει από τα νύχια του μαύρου χειμώνα. Μ’ ένα μικρό σου μόνο φιλί ξυπνάς τα χίλια χρώματα της φύσης και ξεσκεπάζεις τη μονοτονία του χειμώνα. Ανάσταση ουρανών και γης, θετική ενέργεια της κοιμησμένης φύσης. Είσαι το θαύμα που όλοι περημέναμε και ζωγραφίζεις τα χαμόγελα στα άχρωμα τα χείλη μας. Άνοιξη σε παρακαλώ κι εγώ να ζωντανέψεις την καρδιά μου, να λειώσεις τα συρματοπλέγματα που την πνίγουν και να την αφήσεις πάλι λεύτερη να πετάξει μαζί με τα χελιδόνια στις ηλιοφιλιμένες αμυγδαλιές και κερασιές με τα ροζέ και βιολετί τους άνθη.

Άνοιξη! Σ’ ευχαριστώ που υπάρχεις και δίνεις και πάλι την ελπίδα πως ίσως τώρα... όλα θα πάνε και πάλι καλά(_)

---

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας