κυματίζοντας σκέψεις - σε περιμένω παντού

σε περιμένω παντού

Τάσος Λιβαδίτης

Σὲ περιμένω παντοῦ
Κι ἂν ἔρθει κάποτε ἡ στιγμὴ νὰ χωριστοῦμε, ἀγάπη μου,
μὴ χάσεις τὸ θάρρος σου.
Ἡ πιὸ μεγάλη ἀρετὴ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι νὰ ᾿χει καρδιά.
Μὰ ἡ πιὸ μεγάλη ἀκόμα, εἶναι ὅταν χρειάζεται
νὰ παραμερίσει τὴν καρδιά του.
Τὴν ἀγάπη μας αὔριο, θὰ τὴ διαβάζουν τὰ παιδιὰ στὰ σχολικὰ βιβλία, πλάι στὰ ὀνόματα τῶν ἄστρων καὶ τὰ καθήκοντα τῶν συντρόφων.
Ἂν μοῦ χάριζαν ὅλη τὴν αἰωνιότητα χωρὶς ἐσένα,
θὰ προτιμοῦσα μιὰ μικρὴ στιγμὴ πλάι σου.
Θὰ θυμᾶμαι πάντα τα μάτια σου, φλογερὰ καὶ μεγάλα,
σὰ δύο νύχτες ἔρωτα, μὲς στὸν ἐμφύλιο πόλεμο.
Ἄ! ναί, ξέχασα νὰ σοῦ πῶ, πὼς τὰ στάχυα εἶναι χρυσὰ κι ἀπέραντα, γιατὶ σ᾿ ἀγαπῶ.
Κλεῖσε τὸ σπίτι. Δῶσε σὲ μιὰ γειτόνισσα τὸ κλειδὶ καὶ προχώρα. Ἐκεῖ ποὺ οἱ φαμίλιες μοιράζονται ἕνα ψωμὶ στὰ ὀκτώ, ἐκεῖ ποὺ κατρακυλάει ὁ μεγάλος ἴσκιος τῶν ντουφεκισμένων. Σ᾿ ὅποιο μέρος τῆς γῆς, σ᾿ ὅποια ὥρα, 
ἐκεῖ ποὺ πολεμᾶνε καὶ πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι γιὰ ἕνα καινούργιο κόσμο... ἐκεῖ θὰ σὲ περιμένω, ἀγάπη μου!


Σε περιμένω παντού και πάντοτε γιατί η μεγάλη αγάπη δεν σβήνει σαν τη φλόγα ενός κεριού, δεν λειώνει σαν τα χιόνια της Άνοιξης, δεν ξεθωριάζει με το πέρασμα του χρόνου, δεν φθείρεται σαν κατασκεύασμα ανθρώπου, δεν αλλάζει χρώματα και δεν πτοείται! Όταν μπορείς να θυσιάσεις τα πάντα για μια στιγμή με αυτόν που αγάπησες τότε ξέρεις πως η αγάπη σου είναι αληθινή. Κι αν η αγάπη αυτή σε προδώσει κι εσύ ακόμα συνεχίζεις ν’ αγαπάς και να περιμένεις, ακόμα και μέχρι την άλλη ζωή, τότε ξέρεις πως η αγάπη σου είναι αληθινή. Και δεν έχει καμία σημασία αν αυτός που αγάπησες δεν ήταν άξιος αυτής της αγάπης, γιατί η αγάπη δεν διεκδικεί αντάλλαγμα, δεν θέλει ανταμοιβή. Η αγάπη ξέρει μόνο ν’ αγαπάει(_)

---

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας