προβληματισμός παρασκευής - ΜΥΘΟΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ: Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ (4/4)

 

Επιστρέφοντας εκείνο το βράδυ σπίτι του, τον περίμενε ένα τηλεφώνημα. Ήταν ο παλιόφιλος του και νυν διευθυντής της αστυνομίας.
- “Θυμάσαι την γειτόνισσα σου για την οποία μου έλεγες; Ήρθε από το τμήμα και απέσυρε την μήνυση για εκείνον τον τύπο. Εμείς ψάξαμε λίγο και βρήκαμε πως είχαν ή έχουν σχέση με αυτόν και πως η τύπισσα είναι πόρνη. Σε τέτοιες περιπτώσεις τα φαινόμενα αυτά είναι συχνά και έτσι δεν σπαταλάμε τον χρόνο μας περισσότερο. Το μόνο που θέλω να μου πεις είναι πως δεν έχεις εσύ καμία σχέση με την απόσυρση της. Έτσι”; ρώτησε με αυστηρό τόνο.
- “Σου δίνω τον λόγο μου πως όχι” απάντησε πειστικά εκείνος.
- “Τότε το ζήτημα θεωρείται λήξαν. Θέλω να βρεθούμε και πάλι, να θυμηθούμε τα παλιά, αλλά μόνο για αυτά” συνέχισε σε φιλικό ύφος.

Ο Καπετάνιος βγήκε από την πόρτα του διαμερίσματος του και χτύπησε την πόρτα της γειτόνισσας της. Παρά την περασμένη ώρα έλειπε και εκείνη και το παιδί της. Γύρισε πίσω και έμεινε για λίγο να κοιτάει τον εαυτό του στον καθρέφτη. Οι εκφράσεις του εναλλασσόντουσαν στιγμιαία και από φόβο διέκρινε κανείς πείσμα. Από στεναχώρια, δύναμη και από τύψεις, λύπη. Σε εκείνο το σημείο στράφηκε προς το συρτάρι το οποίο άνοιξε, πήρε στα χέρια του την πράσινη στολή, την ξεδίπλωσε και αφού την αντίκρισε για λίγο με δέος, τη φόρεσε. Ο ψιλόλιγνος παππούλης, έγινε ξανά ο Καπετάνιος!

Έφυγε γρήγορα από το σπίτι. Ήξερε που να πάει. Είχε τα στοιχεία της διεύθυνσης του άντρα που αποπειράθηκε να κακοποιήσει τη γειτόνισσα του. Ήταν δε σίγουρος πως εκείνη είχε ακυρώσει το αίτημα στην αστυνομία ύστερα από απειλές που θα δεχόταν. Ίσως ακόμα οι απειλές να περιελάμβαναν και τον ίδιο τον γιο της.

Έφτασε σύντομα έξω από το σπίτι του φερόμενου ως δράστη. Ήταν μια πολυκατοικία και το διαμέρισμα σύμφωνα με την έρευνα του ήταν στον τρίτο όροφο. Πως όμως θα εισχωρούσε μέσα σε αυτό; Πως ακόμα θα βεβαιωνόταν πως όντως υπήρχε πρόβλημα; Ο Καπετάνιος εισχώρησε στην πολυκατοικία και έφτασε στον όροφο. Παρά τα χρόνια του άνοιξε με μαεστρία το παράθυρο του φωταγωγού και πλησίασε από ένα μικρό τοίχωμα στο εσωτερικό παράθυρο της τουαλέτας. Παρέμεινε για ώρα όταν κατά διαστήματα άκουγε φωνές και ουρλιαχτά τα οποία θα ορκιζόταν πως προερχόντουσαν από τη γνωστή του. Ενδιάμεσα ακουγόντουσαν έντονες συνομιλίες στις οποίες δεν μπορούσε να διακρίνει το περιεχόμενο, όμως του ήταν αρκετά τα όσα είχε αντιληφθεί.

Κάλεσε ο ίδιος έτοιμο φαγητό στην συγκεκριμένη διεύθυνση και σε λίγη ώρα ένας νεαρός κατέφτανε στο σημείο χτυπώντας επίμονα το κουδούνι. Ο άντρας μέσα από την πόρτα έδιωχνε τον νεαρό ο οποίος φοβούμενος πως ήταν φάρσα και πως είχε κάνει άδικα το δρομολόγιο, άρχισε να φωνάζει και να διαμαρτύρεται. Για να αποφύγει τη φασαρία ο άντρας μέσα από την πόρτα άνοιξε την πόρτα για λίγο και μάλιστα έβγαλε χρήματα για να παραλάβει το φαγητό. Σε μια στιγμή αδράνειας, ο Καπετάνιος όρμησε ανάμεσα τους, τους αιφνιδίασε, καθώς ο άντρας δεν κρατούσε το όπλο και επιτέθηκε εισβάλοντας μέσα στο διαμέρισμα. Ο άντρας αιφνιδιάστηκε όσο ο Καπετάνιος κατάφερε να σηκωθεί και να αντικρύσει την γειτόνισσα του φανερά κακοποιημένη με σκισμένα ρούχα και αίματα στο πρόσωπο και τον γιο της δεμένο στα χέρια και πόδια. Όταν σε δευτερόλεπτα ο άντρας συνήλθε από την επίθεση ο Καπετάνιος είχε απομακρύνει το όπλο του και άρχισε να φωνάζει για τη γυναίκα να φύγει με το παιδί της. Η γυναίκα έτρεξε προς την πόρτα και λίγο πριν περάσει το κατώφλι της, ο άντρας φωνάζοντας την έπιασε απ’ το πόδι, ο Καπετάνιος πετάχτηκε πάνω του καταφέρνοντας να λυγίσει το χέρι του. Η γυναίκα ξέφυγε με το παιδί της, όμως ο άντρας σηκώθηκε και χτύπησε με δύναμη τον ηλικιωμένο.
- “Τι γελοία ρούχα είναι αυτά”; του φώναξε με κουρασμένη φωνή.
- “Είμαι ο Καπετάνιος και σώζω αθώους από αποβράσματα σαν εσένα” απάντησε πληγωμένος.
- “Όχι, είσαι νεκρός” ανταπάντησε με σιγουριά εκείνος που είχε τραβήξει ένα δεύτερο όπλο απ’ την τσέπη του και πυροβόλησε πολλές φορές τον Καπετάνιο σκοτώνοντάς τον.

Την επομένη, οι εφημερίδες είχαν και πάλι, όπως πριν περισσότερα από τριάντα χρόνια, τον Καπετάνιο εξώφυλλο με τη στολή του. Όλοι έγραφαν και μιλούσαν για ηρωισμό. Η αστυνομία και η πολιτεία τον τίμησαν, η γυναίκα που στο μεταξύ είχε φροντίσει να συλλάβει η αστυνομία τον δολοφόνο ανέλαβε μια μεγαλοπρεπή ταφή και ο γιος του έφτασε στην τελετή της κηδείας γεμάτος τύψεις και με εντελώς διαφορετικά συναισθήματα σκεφτόμενος... “επανόρθωσες”.

:[
διαβάστε ολόκληρο το Μύθο την ερχόμενη Κυριακή στις 12:00