Καληνωρίσματα. Αφορμή για το κείμενο αποτελεί η πρόσφατη δήλωση-στήριξη του Κώστα Καραμανλή στον Αντώνη Σαμαρά σχετικά με τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Θα ήθελα λοιπόν σήμερα να εκφράσω τις σκέψεις μου και να προβληματιστούμε πάνω σε αυτήν την… συμμαχία που προέκυψε.
Τον ξέρετε τον Κώστα Καραμανλή ή αλλιώς “Κωστάκι”. Είναι ο τύπος που έφτασε το έλλειμμα της Ελλάδος στο 16% και διέλυσε τα δημοσιοοικονομικά της χώρας. Όχι δεν ήταν μόνο αυτός που έκανε λάθη και εγκληματικά ατοπήματα. Όχι βέβαια. Ήταν και η κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου που εισήγαγε τα ρουσφέτια στην ελληνική κοινωνία, που όμως πρόλαβε να βάλει τη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση εκμεταλλευόμενος μετέπειτα τεράστια ποσά από επενδυτικά πακέτα υπέρ της ελληνικής οικονομίας. Ήταν η κυβέρνηση Σημίτη με τα γνωστά “μαγειρέματα” στα βιβλία του κράτους, που όμως πρόλαβε να βάλει την χώρα στο ευρώ, κάτι που τελικά μας διέσωσε από την χρεωκοπία πριν λίγους μήνες, πρόλαβε επίσης να ετοιμάσει τέλειους Ολυμπιακούς Αγώνες σε τέλειες εγκαταστάσεις τις οποίες τελικά ο Καραμανλής και οι υπουργοί του εγκαινίασαν! Μα ναι, λέγαμε για τον Κώστα ο οποίος όταν τελικά σιγουρεύτηκε πως είχε διαλύσει την Ελλάδα σε κάθε τομέα οικονομικό, πολιτικό και διαρθρωτικό, όταν είχε αραδιάσει τα ψέματα που έδωσαν νέο ορισμό στην έννοια πολιτικός, με τον γνωστό τρόπο που πάντοτε σε έκανε να τον εμπιστεύεσαι και τελικά δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για να τα διορθώσει, προκήρυξε εκλογές και έφυγε σαν φυγάς από την πολιτική σκηνή, από την δημοσιότητα, από την Ελλάδα. Είδατε εσείς πουθενά τον Κώστα; Εγώ, όχι!
Τους πρώτους μήνες περιμέναμε μια ανακοίνωση, μερικές εξηγήσεις βρε αδερφέ. Εξηγήσεις για την κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η χώρα, όπως αποκάλυψε ο επόμενος πρωθυπουργός, Παπανδρέου. Ο Κώστας ξεχάστηκε όμως πολύ σύντομα, γιατί οι χειρισμοί του Παπανδρέου έδειχναν να βουλιάζουν τη χώρα ακόμα περισσότερο κι έτσι η λαϊκή οργή μετατοπίστηκε σε αυτόν.
Στο μεταξύ ο Κώστας απώλεσε το μεγάλο του όνειρο να γίνει ηγέτης της Ελλάδας, ηγέτης και ιστορικός πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και συμβιβάστηκε που απλά τη γλίτωσε. Όταν όμως διεκδικούσε ακόμα εκείνους τους στόχους, ήταν ατομιστής. Τα έβαζε με την Ντόρα (την οποία φοβόταν), τα έβαζε με τον Σαμαρά ακόμα κι αν αυτός δεν ανήκε στο κόμμα, απλά και μόνο για να τον κρατήσει μακριά του και έφτιαξε τον δικό του κύκλο ανίκανων πολιτικών γιατί απλά μπορούσε να τους διαχειριστεί. Ξέρετε, κάτι Παυλόπουλους, κάτι Ρουσόπουλους, κάτι Σπηλιωτόπουλους και πάει λέγοντας.
Έλα όμως που η ιστορία παίζει παράξενα παιχνίδια και ο Σαμαράς βρέθηκε όχι μόνο πρόεδρος του κόμματος, αλλά και πολύ κοντά στο να βγει πρωθυπουργός; Σε αυτό το σημείο το εμπόδιο είναι ένα: η 
αυτοδυναμία. Η Νέα Δημοκρατία δε θα την έχει και πρέπει να χρησιμοποιηθεί κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να προσεγγιστεί μέσα από το μεγάλο ποσοστό των αναποφάσιστων. Στα πλαίσια αυτού, επιστρατεύτηκε και ο Κώστας. “Βοήθησε ρε Κώστα και κάτι θα κάνουμε, κάπου θα τα βρούμε, κάπως θα ξεχάσουμε το παρελθόν”, ίσως να είπε ο Σαμαράς. Ο Κώστας ακόμα κρύβεται. Η ικανότητα του να παρουσιάζει πειστικές ομιλίες θυσιάστηκε στο βωμό της κατακραυγής και έτσι εξέδωσε απλά και μόνο μια ανακοίνωση στήριξης στον Σαμαρά, αποδεικνύοντας πως η Νέα Δημοκρατία δεν είναι απλά το κόμμα της κωλοτούμπας, αλλά η πρώτη παράταξη που έχει χάσει κάθε έννοια σεβασμού από τις συνεχόμενες αλλαγές στις θέσεις της και θυμίζω επιγραμματικά: Σαμαράς: μέσα οι μετανάστες (1992) – έξω οι μετανάστες (2012). Νέα Δημοκρατία: Καμία συνεργασία με το ΛΑ.Ο.Σ (2009) – ενσωμάτωση δύο εκ των βασικών στελεχών του στις τάξεις της (2011). Σαμαράς: Κατά του μνημονίου (2011) – υπέρ του μνημονίου (2012). Σαμαράς: Υπέρ μιας κυβέρνησης συνεργασίας για το καλό του τόπου (2011) – Κατά της συνεργασίας αν δεν προκύψει αυτοδυναμία (2012). Αλήθεια; Πως θα μπορούσε να λείπει από αυτές τις αντιφάσεις και ο Κώστας;
αυτοδυναμία. Η Νέα Δημοκρατία δε θα την έχει και πρέπει να χρησιμοποιηθεί κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να προσεγγιστεί μέσα από το μεγάλο ποσοστό των αναποφάσιστων. Στα πλαίσια αυτού, επιστρατεύτηκε και ο Κώστας. “Βοήθησε ρε Κώστα και κάτι θα κάνουμε, κάπου θα τα βρούμε, κάπως θα ξεχάσουμε το παρελθόν”, ίσως να είπε ο Σαμαράς. Ο Κώστας ακόμα κρύβεται. Η ικανότητα του να παρουσιάζει πειστικές ομιλίες θυσιάστηκε στο βωμό της κατακραυγής και έτσι εξέδωσε απλά και μόνο μια ανακοίνωση στήριξης στον Σαμαρά, αποδεικνύοντας πως η Νέα Δημοκρατία δεν είναι απλά το κόμμα της κωλοτούμπας, αλλά η πρώτη παράταξη που έχει χάσει κάθε έννοια σεβασμού από τις συνεχόμενες αλλαγές στις θέσεις της και θυμίζω επιγραμματικά: Σαμαράς: μέσα οι μετανάστες (1992) – έξω οι μετανάστες (2012). Νέα Δημοκρατία: Καμία συνεργασία με το ΛΑ.Ο.Σ (2009) – ενσωμάτωση δύο εκ των βασικών στελεχών του στις τάξεις της (2011). Σαμαράς: Κατά του μνημονίου (2011) – υπέρ του μνημονίου (2012). Σαμαράς: Υπέρ μιας κυβέρνησης συνεργασίας για το καλό του τόπου (2011) – Κατά της συνεργασίας αν δεν προκύψει αυτοδυναμία (2012). Αλήθεια; Πως θα μπορούσε να λείπει από αυτές τις αντιφάσεις και ο Κώστας;
Δεν ξέρω αν θα ψηφίσετε τη Νέα Δημοκρατία στις εκλογές, σίγουρα όμως δε θα βαρεθείτε από τις πολιτικές τις πράξεις. Ο Κώστας με τον Αντώνη είναι τώρα φιλαράκια και που ξέρετε; Μπορεί αύριο να συνεργαστούν και σαν κυβέρνηση. Μεταξύ μας τώρα;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΣΧΟΛΙΑΣΕΤΕ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΜΕ ΤΗ ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το