η μεγάλη βδομάδα της ζωής
Καλή Μεγάλη Εβδομάδα και Καλή Ανάσταση σε όλους!
Αυτές οι Άγιες μέρες μου φέρνουν πίσω αναμνήσεις από παλαιότερα χρόνια και μου προκαλούν νοσταλγία για την μακρινή μου πατρίδα. Σήμερα Μεγάλη Δευτέρα, εδώ μοιάζει σαν κάθε άλλη μέρα του Απρίλη, χωρίς καμπάνες, χωρίς κατάνυξη και χωρίς το βαρύ κλίμα της αναμονής που πάντα φέρνει η Μεγάλη βδομάδα. Ναι, η Μεγάλη βδομάδα είχε πάντα αυτό το συναίσθημα της αναμονής, ότι οι σαράντα μέρες της νηστείας ερχόντουσαν στην τελική ευθεία και πως το βαρύ συναίσθημα των παθών του Κυρίου μας θα έφτανε στο τέλος του με τα χαρμόσυνα νέα της Αναστάσεως.
Δυστυχώς εδώ στο εξωτερικό δεν μπορείς να νιώσεις κάτι το διαφορετικό αφού οι μέρες περνούν και οι άνθρωποι συνεχίζουν τις καθημερινές τους ασχολίες χωρίς καμία αλλαγή. Θυμάμαι πολλές φορές στη δουλειά να κάθομαι στο γραφείο μου και να επαναλαμβάνω στον εαυτό μου “Σήμερα Μεγάλη Δευτέρα, σήμερα Μεγάλη Τρίτη...” προσπαθώντας να καταλάβω τουλάχιστον μέσα μου πως δεν ήταν μια μέρα όπως όλες οι άλλες. Ακόμα και τώρα που πάρα πολλά έχουν αλλάξει στη ζωή μου, βρίσκω τον εαυτό μου έρμαιο της ρουτίνας που με ρουφά και δεν με αφήνει να απολαύσω τις Άγιες Μέρες που διανύομε. Ακόμα και οι βραδυνές ακολουθίες του Νυμφίου δεν θα είναι για ‘μένα προσιτές τώρα που η εργασία μου δεν μου επιτρέπει να έχω την ελευθερία να πηγαίνω τα βράδια στην εκκλησία. Αυτό όμως δε σημαίνει πως πρέπει να αφήσω τις συνθήκες της ζωής μου να με αποσπάσουν από κάτι που θεωρώ ιερό και ιδιαίτερα προσωπικό, αυτό που κρατάει μια ξεχωριστή θέση μέσα στην καρδιά μου. Τι ακριβώς λοιπόν είναι η Μεγάλη Εβδομάδα; Τι συμβολίζει πέρα από από Άγιο πάθος του Θεανθρώπου;
Η ζωή μας η ίδια προσωποποιεί μια Μεγάλη Εβδομάδα. Πορευόμαστε μέσα στο πλήθος των εμπειριών μας και προσπαθούμε να βρούμε τον σωστό δρόμο που οδηγεί στην λύτρωση της ψυχής μας. Μέσα σε σκοτεινά μονοπάτια οι πειρασμοί και τα παραπλανητικά πρόσωπα των πονηρών προσπαθούν να μας αλλάξουν το δρόμο και να μας παρασύρουν στη διαφθορά και την πρόσκαιρη καλοπέραση που οδηγούν σε μια αδιέξοδο. Άλλοτε πάλι τα μονοπάτια είναι πιο φωτεινά και το άπλετο φως της αλήθειας τα φανερώνει κακοτράχαλα, γεμάτα αγκάθια και πόνο. Είναι δύσκολος ο δρόμος της αλήθειας αλλά οδηγεί σε μια ψυχική ικανοποίηση και μια απέραντη γαλήνη. Εκεί, μέσα στη Μεγαλοβδομάδα μας οι θρίαμβοί μας και οι απογοητεύσεις μας, η αναποφασιστικότητα και η αμφιβολία, το αίσθημα της ευθύνης και η δειλία να προχωρήσουμε μπροστά για την επίτευξη του δύσκολου έργου. Και πέρα από τις χαρές και τις λύπες η ατελείωτη ανάβαση προς τον Γολγοθά με τον βαρύ σταυρό στον ώμο. Αυτόν που πολλοί θεωρούν ασήκωτο και τον αποβάλουν μη ξέροντας πως τελικά αυτός ο σταυρός είναι που θα τους σώσει στην τελική ευθεία.
Υπομονή, επιμονή, πραότητα, ταπεινοφροσύνη. Δεν είναι αρετές, είναι όπλα ακαταμάχητα που όλοι μας έχουμε αλλά πολλές φορές ξεχνούμε να χρησιμοποιήσουμε. Είναι τα όπλα που θα μας δώσουν τη νίκη στη μάχη της Μεγάλης Εβδομάδας μας και θα μας οδηγήσουν στην λαμπρή ανάσταση και στο θρίαμβο της απέραντης ψυχικής γαλήνης. Κρατώ τα διδάγματα του παρελθόντος και μέσα στην απρόσωπη ζωή μου εδώ στην ξένη χώρα νιώθω μέσα μου την κατάνυξη και το θρίαμβο της Μεγάλης Βδομάδας(_)
μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το