προβληματισμός τετάρτης – EYKΟΛΟ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Καληνωρίσματα. Οι καταιγιστικές πολιτικές εξελίξεις το τελευταίο διάστημα συνέβαλαν στην διαμόρφωση ενός ιστορικού και πρωτόγνωρου πολιτικού τοπίου στη χώρα μας. Ευτυχώς προς το παρόν μιλάμε μόνο για πολιτικές εξελίξεις καθώς ο λαός αποσβολωμένος παρακολούθησε το τι συνέβη τις ημέρες που ακολούθησαν την έκτη Μαΐου, χωρίς να αντιδράσει περιμένοντας τις εξελίξεις.

Τις εξελίξεις τελικά θα τις διαμορφώσουν και πάλι οι πολίτες πράγμα που σημαίνει πως οι πολιτικοί στάθηκαν ανίκανοι να κατανοήσουν το νόημα των (πρώτων) εκλογών και τώρα ταπεινωμένοι ζητούν να ακούσουν ξανά την άποψη του κόσμου. Ο κόσμος ζήτησε κυβέρνηση συνεργασίας και δεν το σεβάστηκαν. Ο κόσμος στράφηκε κατά του Μνημονίου και ενώ συμφωνήθηκε η απαγκίστρωση από αυτό, κατά έναν ανεξήγητο τρόπο δεν κατέληξαν τα πολιτικά κόμματα σε συμφωνία. Τελικά τι έφταιξε; Προφανώς οι μικροπολιτικές σκοπιμότητες.

Ο Σαμαράς έδειξε να συμπορεύεται με τον Βενιζέλο και μαζί να προσπαθήσουν να πιέσουν για μία κυβέρνηση συνεργασίας με ευρύτερη συμμετοχή, απλά ο Βενιζέλος έδειξε πιο δραστήριος καταθέτοντας περισσότερες προτάσεις. Δέχτηκε τα εφτά σημεία του Καμμένου για συμμετοχή στην κυβέρνηση, πρότεινε να στηρίξει κυβέρνηση στην οποία δε θα συμμετέχουν στελέχη του, δέχτηκε ακόμα και κυβέρνηση προσωπικοτήτων ακόμα κι αν αυτό σήμαινε την ντροπιαστική ήττα της πολιτικής. Μάταια όμως. Σε όλες τις περιπτώσεις συνάντησε τοίχος. Σε κάθε περίπτωση η μοναδική κόκκινη γραμμή θα ήταν η οποιαδήποτε δραστηριότητα έθετε σε κίνδυνο την έξοδο από την ευρωζώνη.

Μπαλαντέρ αποδείχθηκε ο Κουβέλης ο οποίος έδειξε να δέχεται συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και με οποιοδήποτε άλλο κόμμα, αρκεί να υπήρχε μέσα το ΣΥΡΙΖΑ. Η αδιαλλαξία όμως του Τσίπρα ανάγκασε τον Κουβέλη να αναθεωρήσει και να καταφερθεί εναντίον του και μάλιστα με σκληρά λόγια. Ακόμα κι έτσι όμως, ο Κουβέλης δεν δέχτηκε να συμμετέχει σε ένα σχήμα με ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, κάτι που τελικά δεν ήθελαν και τα δύο μεγάλα κόμματα προφανώς για να μην αναλάβουν μόνο αυτοί το όποιο πολιτικό κόστος. Ο Καμμένος από την άλλη αποδείχθηκε εκτός πραγματικότητας. Ξέροντας καλά το παιχνίδι της πολιτικής, ως μέλος των αποτυχημένων κυβερνήσεων Καραμανλή, ζήτησε αρχικά να ικανοποιηθούν επτά προϋποθέσεις συμμετοχής του σε μια κυβέρνηση συνεργασίας, απέστειλε και ένα επιπλέον έγγραφο στον πρόεδρο ενώ αργότερα ψευδός αρνήθηκε πως το έκανε. Ύστερα κατηγόρησε τον Σαμαρά πως θέλει να γίνει πρωθυπουργός, ενώ όπως προκύπτει από τα πρακτικά έγινε το ακριβώς αντίθετο! Ο Καμμένος από “σωτήρας” των ελλήνων αποδείχθηκε ανόητος και δολοπλόκος.

Και ύστερα ο Τσίπρας! Ο καθαρός νικητής των εκλογών θαμπώθηκε από τα νούμερα της νίκης του, τυφλώθηκε από τις δημοσκοπήσεις για τον δεύτερο κύκλο εκλογών και τέλος απέδειξε την ευθυνοφοβία του σε ότι αφορά την πραγματικότητα όντως γνήσιος Αριστερός. Διότι αν ο Τσίπρας έλαβε τόσο μεγάλο ποσοστό, οφείλεται στην προεκλογική του δέσμευση για διαγραφή του Μνημονίου. Όταν όμως οι πιθανότητες συμμετοχής του σε κυβερνητικό σχήμα αποδείχθηκαν μεγάλες, έκανε ιδεολογική στροφή και κατέδειξε εντός και εκτός Ελλάδας την πρόθεση του να επαναδιαπραγματευθεί τους όρους της δανειακής σύμβασης. Ούτως ή άλλως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πέρασαν δύο εβδομάδες γεμάτες από αντιφάσεις σε τηλεοπτικά παράθυρα με άλλους να υποστηρίζουν πως θα μπει φόρος σε όσους έχουν εισόδημα 1600€ το μήνα (σιγά τους πλούσιους!), άλλοι να υπόσχονται εκατό χιλιάδες προσλήψεις στο δημόσιο και αυξήσεις στους μισθούς (λεφτά υπάρχουν;) και άλλοι να μην είναι σίγουροι αν θέλουν ή δε θέλουν να βγουν από την ευρωζώνη. Σίγουρα έξω από τον χορό ήταν όλα εύκολα για τον κύριο Τσίπρα. Τώρα όμως;

Για τα άκρα Αριστερά και άκρα Δεξιά επιφυλάσσομαι να τοποθετηθώ σε επόμενο προβληματισμό μου, μένοντας προς το παρόν απλά στο ότι ότι τα άκρα βλάπτουν την αντικειμενικότητα του ανθρώπου και της πολιτείας.

Και μένει να αποφασίσουμε εκ νέου ποια θα είναι η νέα μας επιλογή στις κάλπες. Άνθρωποι χωρίς ταυτότητα και σίγουρες θέσεις; Άνθρωποι που ξέρουν καλά το παιχνίδι της αντίδρασης και της διαμαρτυρίας ή πολιτικές θέσεις με προοπτικές ρεαλιστικές απέναντι στους έλληνες και στους ευρωπαίους εταίρους που καλώς ή κακώς καθορίζουν εν πολλοίς τις τύχες μας; Στην Ευρώπη όλα δείχνουν πως αλλάζουν προς το καλύτερο, όμως η επιλογή να βρεθούμε εκτός Ευρώπης δεν εμπεριέχει καμία σοφία. Ας στηρίξουμε υπεύθυνες δυνάμεις με ρεαλιστικούς στόχους…

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΚΡΙΝΕΤΕ ΤΟ ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ :[