αποκωδικοποιώντας τα μηνύματα της θρησκείας προβληματιζόμαστε σε ζητήματα της κοινωνίας
Χριστός Ανέστη!
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα περιγράφει τη συνάντηση και τον διάλογο του Χριστού με την Σαμαρείτιδα. Από αυτόν τον διάλογο αναδεικνύονται κορυφαία ζητήματα, που αφορούν την πνευματική ζωή, αλλά και τις ανθρώπινες σχέσεις, τις οποίες ο Κύριος φωτίζει με πρωτόγνωρο τρόπο για τα δεδομένα της εποχής. Τα θέματα αυτά είναι ο διάλογος με τους αλλόδοξους, η γυναίκα αυτή ανήκε στην θρησκευτική αίρεση των Σαμαρειτών. Το δεύτερο ζήτημα είναι η δύναμη του λόγου του Θεού, ο τρόπος προσκυνήσεως και λατρείας, αλλά και η άμεση αποκάλυψη της Μεσσιανικής ιδιότητας του Χριστού. Εκτός όμως από αυτά τα τόσο σημαντικά ζητήματα, ανέδειξε το ζήτημα της αντιμετώπισης της γυναίκας από την εκκλησία.
Η θέση της γυναίκας ήταν στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής, δίχως πολιτικά και δημόσια δικαιώματα, δίχως δικαίωμα εισόδου στην συναγωγή. Την ίδια υποτιμημένη και περιφρονημένη θέση είχε η γυναίκα και σε άλλα πολιτιστικά και θρησκευτικά μορφώματα του παρελθόντος και του παρόντος σε πολλές τριτοκοσμικές χώρες. Ο Χριστός όμως μίλησε δημόσια με την Σαμαρείτιδα αν και ήταν απαγορευμένο και ανήκουστο για κάθε άνδρα στον ιουδαϊκό κόσμο της εποχής εκείνης.
Σήμερα σε πολλά μέρη του κόσμου, όπου κυριαρχεί η ακραία ισλαμική παράδοση, η γυναίκα έχει τη θέση που είχε, στην προ Χριστού εποχή, στην Εβραϊκή κοινωνία και στον ειδωλολατρικό κόσμο. Η θέση της είναι να υπηρετεί τον άνδρα, να είναι αναπαραγωγική μηχανή και να προσφέρεται στον σύζυγό της, ανά πάσα στιγμή, με ή χωρίς τη συγκατάθεσή της. Είναι ένα άβουλο πράγμα χωρίς τα στοιχειώδη δικαιώματα.
Με τη διδασκαλία του Χριστού αποκαταστάθηκε η ισορροπία ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα, οι οποίοι, πλέον, συνυπάρχουν δίδοντας νόημα ο ένας στη ζωή του άλλου. Ολοκληρώνονται με την ψυχοσωματική ένωσή τους και δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την τελική και ουσιαστική ένωση με το Θεό.
Η εκκλησία ανέδειξε τον πραγματικό ρόλο που διαδραματίζει η γυναίκα στην πορεία του κόσμου, ένα ρόλο με Θεϊκές ιδιότητες, ας αναλογιστούμε ότι είναι αυτή που θριαμβεύει διαρκώς επί του θανάτου φέρνοντας στη ζωή νέες ψυχές και γίνεται μητέρα. Η γυναίκα τιμήθηκε στο πρόσωπο της Παναγίας, η οποία τοποθετήθηκε σε ύψιστη θέση στη ζωή και την παράδοσή της εκκλησίας. Αναγνωρίστηκε το δικαίωμα της γυναίκας στην εργασία, στην κοινωνική παρουσία και προσφορά. Ανέδειξε τα ιδιαίτερα χαρίσματά της, που μπορούν να την καθιστούν το στολίδι του κόσμου, τον πολύτιμο συμπαραστάτη, τον ευαίσθητο σύμβουλο, την ήρεμη δύναμη, που έχει τον τρόπο ν’ ανατρέπει τη σκληρότητα και την απανθρωπιά που διακρίνουν, πολλές φορές, τις ανδρικές μεθόδους και πρακτικές. Η Εκκλησία, με τη διδασκαλία της, έβαλε τις βάσεις για έναν παγκόσμιο πολιτισμό ελευθερίας, δικαιοσύνης και αγάπης, άσχετα αν εμείς οι άνθρωποι φανήκαμε ανάξιοι στη διάρκεια του χρόνου αυτής της Θεϊκής δωρεάς.
Σήμερα υπάρχουν γυναίκες που δηλώνουν ότι στερούνται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, όταν δε μπορούν να ιερωθούν ή να επισκεφθούν το Άγιο Όρος. Όλα αυτά είναι προϊόν έλλειψης εκκλησιαστικής εμπειρίας, προβληματικής προσέγγισης της ορθόδοξης πίστης και ζωής. Αναδεικνύει μια προσπάθεια προσαρμογής του Χριστιανικού πνεύματος στα δεδομένα και τις απόψεις του καθενός ή της καθεμιάς, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο.
Η γυναίκα πονά και υποφέρει σήμερα όπου απουσιάζει η χάρις και η αγάπη του Ιησού Χριστού, ενώ καταξιώνεται και δικαιώνεται όπου Εκείνος γίνεται λόγος και τρόπος ζωής.
Ο ευαγγελιστής Ιωάννης στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα περιγράφει τη συνάντηση και τον διάλογο του Χριστού με την Σαμαρείτιδα. Από αυτόν τον διάλογο αναδεικνύονται κορυφαία ζητήματα, που αφορούν την πνευματική ζωή, αλλά και τις ανθρώπινες σχέσεις, τις οποίες ο Κύριος φωτίζει με πρωτόγνωρο τρόπο για τα δεδομένα της εποχής. Τα θέματα αυτά είναι ο διάλογος με τους αλλόδοξους, η γυναίκα αυτή ανήκε στην θρησκευτική αίρεση των Σαμαρειτών. Το δεύτερο ζήτημα είναι η δύναμη του λόγου του Θεού, ο τρόπος προσκυνήσεως και λατρείας, αλλά και η άμεση αποκάλυψη της Μεσσιανικής ιδιότητας του Χριστού. Εκτός όμως από αυτά τα τόσο σημαντικά ζητήματα, ανέδειξε το ζήτημα της αντιμετώπισης της γυναίκας από την εκκλησία.
Η θέση της γυναίκας ήταν στο περιθώριο της κοινωνικής ζωής, δίχως πολιτικά και δημόσια δικαιώματα, δίχως δικαίωμα εισόδου στην συναγωγή. Την ίδια υποτιμημένη και περιφρονημένη θέση είχε η γυναίκα και σε άλλα πολιτιστικά και θρησκευτικά μορφώματα του παρελθόντος και του παρόντος σε πολλές τριτοκοσμικές χώρες. Ο Χριστός όμως μίλησε δημόσια με την Σαμαρείτιδα αν και ήταν απαγορευμένο και ανήκουστο για κάθε άνδρα στον ιουδαϊκό κόσμο της εποχής εκείνης.
Σήμερα σε πολλά μέρη του κόσμου, όπου κυριαρχεί η ακραία ισλαμική παράδοση, η γυναίκα έχει τη θέση που είχε, στην προ Χριστού εποχή, στην Εβραϊκή κοινωνία και στον ειδωλολατρικό κόσμο. Η θέση της είναι να υπηρετεί τον άνδρα, να είναι αναπαραγωγική μηχανή και να προσφέρεται στον σύζυγό της, ανά πάσα στιγμή, με ή χωρίς τη συγκατάθεσή της. Είναι ένα άβουλο πράγμα χωρίς τα στοιχειώδη δικαιώματα.
Με τη διδασκαλία του Χριστού αποκαταστάθηκε η ισορροπία ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα, οι οποίοι, πλέον, συνυπάρχουν δίδοντας νόημα ο ένας στη ζωή του άλλου. Ολοκληρώνονται με την ψυχοσωματική ένωσή τους και δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την τελική και ουσιαστική ένωση με το Θεό.
Η εκκλησία ανέδειξε τον πραγματικό ρόλο που διαδραματίζει η γυναίκα στην πορεία του κόσμου, ένα ρόλο με Θεϊκές ιδιότητες, ας αναλογιστούμε ότι είναι αυτή που θριαμβεύει διαρκώς επί του θανάτου φέρνοντας στη ζωή νέες ψυχές και γίνεται μητέρα. Η γυναίκα τιμήθηκε στο πρόσωπο της Παναγίας, η οποία τοποθετήθηκε σε ύψιστη θέση στη ζωή και την παράδοσή της εκκλησίας. Αναγνωρίστηκε το δικαίωμα της γυναίκας στην εργασία, στην κοινωνική παρουσία και προσφορά. Ανέδειξε τα ιδιαίτερα χαρίσματά της, που μπορούν να την καθιστούν το στολίδι του κόσμου, τον πολύτιμο συμπαραστάτη, τον ευαίσθητο σύμβουλο, την ήρεμη δύναμη, που έχει τον τρόπο ν’ ανατρέπει τη σκληρότητα και την απανθρωπιά που διακρίνουν, πολλές φορές, τις ανδρικές μεθόδους και πρακτικές. Η Εκκλησία, με τη διδασκαλία της, έβαλε τις βάσεις για έναν παγκόσμιο πολιτισμό ελευθερίας, δικαιοσύνης και αγάπης, άσχετα αν εμείς οι άνθρωποι φανήκαμε ανάξιοι στη διάρκεια του χρόνου αυτής της Θεϊκής δωρεάς.
Σήμερα υπάρχουν γυναίκες που δηλώνουν ότι στερούνται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους, όταν δε μπορούν να ιερωθούν ή να επισκεφθούν το Άγιο Όρος. Όλα αυτά είναι προϊόν έλλειψης εκκλησιαστικής εμπειρίας, προβληματικής προσέγγισης της ορθόδοξης πίστης και ζωής. Αναδεικνύει μια προσπάθεια προσαρμογής του Χριστιανικού πνεύματος στα δεδομένα και τις απόψεις του καθενός ή της καθεμιάς, ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο.
Η γυναίκα πονά και υποφέρει σήμερα όπου απουσιάζει η χάρις και η αγάπη του Ιησού Χριστού, ενώ καταξιώνεται και δικαιώνεται όπου Εκείνος γίνεται λόγος και τρόπος ζωής.
μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το