αποκωδικοποιώντας τα μηνύματα της θρησκείας προβληματιζόμαστε σε ζητήματα της κοινωνίας
Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα μας μεταφέρει στον κήπο της Γεθσημανής, όπου λίγες στιγμές πριν οι άνομοι οδηγούν τον Χριστό στο δρόμο του Πάθους και του Μαρτυρίου. Ο Κύριός προσεύχεται στον Πατέρα Του με τρόπο εναγώνιο και δραματικό. Του ζητάει να διαφυλάξει τους μαθητές του, οι οποίοι αναλαμβάνουν πλέον το ιεραποστολικό έργο της διάδοσης του Ευαγγελίου στα πέρατα της οικουμένης. Ζητεί να τους διατηρήσει ενωμένους, όπως τους κράτησε και Εκείνος στη διάρκεια της επί γης δράσης Του.
Η εναγώνια προσευχή του Χριστού για την ενότητα των μαθητών είχε προφητικό χαρακτήρα. Ο Κύριος γνώριζε ότι ο κίνδυνος της διάσπασης των εργατών του Ευαγγελίου, στην πορεία του χρόνου, ήταν υπαρκτός. Γνώριζε ότι τα ανθρώπινα πάθη και οι πολιτικές σκοπιμότητες θα έθεταν σε κίνδυνο το οικοδόμημα της εκκλησίας, κορυφαίο αγαθό της οποίας είναι η ενότητα.
Το έργο αυτό για την ενότητα της εκκλησίας ανέλαβαν στην πορεία της ιστορίας οι Άγιοι και Θεοφόροι Πατέρες, οι οποίοι συγκρότησαν τις Επτά Οικουμενικές Συνόδους των πρώτων χιλίων χρόνων Εκκλησιαστικού βίου, καθώς και εκείνοι των κατά τόπους Ιερών Συνόδων. Από αυτούς ξεχωρίζουν οι 318 Πατέρες που απάρτισαν την πρώτη, Οικουμενική Σύνοδο της Νικαίας. Αγωνίστηκαν με συνέπεια και φόβο Θεού, για να διαφυλάξουν το αγαθό της ενότητας, η οποία απειλήθηκε και απειλείται, από τρεις, κυρίως, παράγοντες: Ο πρώτος είναι οι αιρέσεις, οι οποίες πλήττουν την Θεολογική ομοιογένεια της Εκκλησίας. Παραλλάσσουν την Δογματική Της διδασκαλία. Αλλοιώνουν την αλήθεια της Ορθοδόξου πίστεως περί της Αγίας Τριάδος, της Υπεραγίας Θεοτόκου, των Αγίων και των επιμέρους ζητημάτων που συνιστούν την Συνοδικά κατοχυρωμένη Δογματική αλήθεια.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι τα σχίσματα. Αυτά, συνήθως, είναι καρπός ανθρώπινων μικροτήτων και σκοπιμοτήτων, εφήμερων εγωισμών, που αφορούν και πλήττουν, κυρίως, την διοικητική διάρθρωση της Εκκλησίας. Το πάθος της πρωτοκαθεδρίας και της επιβολής, ακόμα και με τρόπους εκβιαστικούς, της επιθυμίας του ενός, με το πρόσχημα της δήθεν διαφύλαξης ιστορικά παραδεδομένων δικαιωμάτων, ήσσονος σημασίας, ταλαιπώρησε την Εκκλησία μέχρι και τις μέρες μας, απειλώντας την κατ’ ουσίαν ενότητά Της. Πρόκειται για συμπεριφορές που, ασφαλώς, απάδουν του ήθους και της ταπείνωσης του Ιησού και κομματιάζουν το αγαθό της Ενότητας το οποίο Εκείνος ευαγγελίστηκε.
Ο τρίτος παράγοντας είναι οι κατά καιρούς, πολιτικές παρεμβάσεις στα εσωτερικά της. Το φαινόμενο άρχισε να παρατηρείται κατά τους πρώτους αιώνες της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, όταν η πολιτική εξουσία, παρενέβαινε απροκάλυπτα σε αμιγώς Εκκλησιαστικά ζητήματα, προκαλώντας έριδες και μάχες μεταξύ των Εκκλησιαστικών ηγετών.
Οι Άγιοι Πατέρες απέναντι σε αυτούς του κινδύνους, προέβαλαν την ανάγκη υπέρβασης των ανθρώπινων μικροτήτων και εγωισμών. Συνέστησαν την ταύτιση του Σώματος του Χριστού μέσα στην Ορθόδοξη Δογματική διδασκαλία και Θεολογία, η οποία είναι διαχρονική και επίκαιρη, ακριβώς γιατί είναι καρπός του φωτισμού και της έμπνευσης του Αγίου Πνεύματος. Κάλεσαν όλους όσους έχουν στα χέρια τους και διαχειρίζονται τα εκκλησιαστικά ζητήματα, να αγωνίζονται για την ενότητα της Εκκλησίας, έχοντας πάντοτε υπόψιν τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο: «Τίποτα δεν παροξύνει τον Θεό περισσότερο όσο η διαίρεση της Εκκλησίας. Ούτε υπάρχει χειρότερο από τις φιλονικίες και τις μάχες εντός της Εκκλησίας, που Την διασπούν, όπως διασπούν και τον άρραφο χιτώνα του Χριστού, τον οποίο ούτε οι ληστές δεν τόλμησαν να κομματιάσουν, Την αμαρτία της διαίρεσης ούτε το αίμα του μαρτυρίου δε μπορεί να εξαλείψει».
μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το