μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα
Περνάει ο καιρός και έρχεται η στιγμή να αποχωριστούμε το αγγελάκι μας, αυτό το μικροσκοπικούλι πλασματάκι που φέραμε από το μαιευτήριο και το μόνο που ήθελε ήταν αγκαλίτσες και γλυκόλογα. Και αυτό το πλασματάκι μεγαλώνει και οι εργαζόμενες μανούλες καλούμαστε να επιστρέψουμε στην εργασία μας. Και εκεί είναι ο πρώτος γλυκός αποχωρισμός. Γλυκός ελπίζουμε να είναι μιας και χρειάζεται πολύ προετοιμασία για να δεχτεί το μωρό μας ένα νέο πρόσωπο. Γιατί το χειρότερο θα είναι να κλείσουμε την πόρτα του σπιτιού μας και να ακούμε τα κλάματα του και τις φωνούλες του και να δούμε δακρυσμένα ματάκια.
Σήμερα το πρωί η μέρα μας ξεκίνησε τελείως διαφορετικά. Την ξύπνησα, την ετοίμασα και την πήγα στην γιαγιά της. Η πρώτη μέρα επιστροφής στην εργασία είναι γεγονός. Για την μητέρα είναι διπλό άγχος μιας και έχει στο μυαλό της συνεχώς το μωρό της αλλά και το περιβάλλον που θα συναντήσει επιστρέφοντας στην εργασία της. Το μωράκι μας οφείλουμε να το προετοιμάζουμε νωρίτερα για τις αλλαγές που πρόκειται να του συμβούν μιας και για εκείνο θα αλλάξει κατά πολύ το πρόγραμμά του αλλά κυρίως το πρόσωπο που θα το φροντίζει. Οφείλουμε να μιλήσουμε στο παιδί μας για την νέα κατάσταση όποια και αν είναι αυτή και να το φέρουμε σε επαφή με το νέο πρόσωπο που θα το φροντίζει νωρίτερα αλλά και να του μιλάμε για αυτό. Να το αφήνουμε σιγά σιγά και σταδιακά μαζί με το νέο πρόσωπο, να το “εκπαιδεύσουμε” να το ταΐζει, να το ενημερώσουμε για τις συνήθειές του, για τα αγαπημένα του τραγούδια κτλ....
Οι ειδικοί αναφέρουν ότι το πιο δύσκολο διάστημα να αποχωριστεί ένα μωράκι την μαμά του είναι το δεύτερο εξάμηνο της ζωής του καθώς και τον δεύτερο χρόνο και μετά της ζωής του. Οι περισσότερες μητέρες αποχωρίζονται τα παιδιά τους το δεύτερο εξάμηνο της ζωής του. Για να είναι καλά το μωρό οφείλουμε εμείς οι ίδιοι να είμαστε καλά και ουσιαστικά να πιστέψουμε ότι όλα θα πάνε καλά. Να περάσουμε στο μωρό μας το συναίσθημα ότι δεν το παρατάμε αλλά το αφήνουμε με ένα άλλο εξίσου σημαντικό πρόσωπο που το εμπιστευόμαστε και θα περάσουν όμορφα και θα κάνουν νέες δραστηριότητες κτλ. Καλό θα είναι να μην καθυστερούμε πολύ την φυγή μας από το σπίτι αλλά να καθόμαστε όσο το δυνατόν λιγότερο, διότι κάτι τέτοιο συνήθως επιδεινώνει την κατάσταση δίνοντας την εντύπωση ότι θα καθίσουμε και εμείς μαζί του.
Η τέλεια εξέλιξη θα είναι ότι όλα πάνε ρολόι και ότι το παιδί μας περνάει καλά χωρίς κλάματα και ότι δε θα μας αναζητάει. Αυτό όμως είναι εξαιρετικά δύσκολο και εκεί χρειάζεται ψυχραιμία και υπομονή τόσο από τους γονείς όσο και από την γιαγιά ή την νταντά που θα προσέχει το μωράκι μας. Ας κρατήσουμε τα θετικά της ιστορίας ότι το μωρό μας θα μάθει να συναναστρέφεται με άλλα πρόσωπα, θα αυξηθεί η κοινωνικότητά του και έτσι θα βοηθήσει το παιδί να αποκτήσει μια υγιή και ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Και για εμάς τις μανούλες όσο τύψεις, άγχος και ανασφάλεια να έχουμε, θα μας κάνει καλό πέρα από το να τραγουδάμε το “αχ κουνελάκι” να γυρίσουμε στην ενεργό δράση. Περιμένω τις δικές σας εμπειρίες από την πρώτη ημέρα αποχωρισμού από το παιδάκι σας. Εύχομαι να ήταν ευχάριστη.
μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το