βpάβευση τετάρτης ~ αλέξη εγώ είμαι μαζί σου εσύ όμως


η βράβευση της καλύτερης καταχώρησης για την ημέρα που πέρασε στον χώρο των ιστολογίων
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΥΣΕΩΝ ΤΣΙ ΜΕΡΑΣ
από Ας μιλήσουμε επιτέλους

Αλέξη εγώ είμαι μαζί σου, εσύ όμως…;

Άγχος. Πολύ άγχος. Μερικές ημέρες πριν τις εκλογές και συνωστίζομαι στο δρόμο προς την κάλπη μαζί με εκατομμύρια άλλους Έλληνες ρωτώντας τον εαυτό μου: να ψηφίσω τον Αλέξη που τους έκανε άνω – κάτω ή να ψηφίσω τον Αντώνη που υπέγραψε ναι σε όλα; Με το μνημόνιο ή χωρίς το μνημόνιο; Με την δραχμή ή με το ευρώ; Με την Ελλάδα ή με τον πολυπολιτισμό; Διλήμματα… συνεχή διλήμματα. Ψευδή ή αληθινά, βομβαρδιζόμαστε με εκβιαστικά διλήμματα και ζούμε σε ένα περιβάλλον τρομοκρατίας…

Για να είμαι ειλικρινής, δεν θέλω να ψηφίσω τον Αντώνη, γιατί έτσι θα είναι σαν να τον στηρίζω επειδή ψήφισε «ναι σε όλα» και ουσιαστικά με μεταχειρίστηκε σαν να μην υπάρχω, αποδέχτηκε όσα του ζήτησαν χωρίς να με ρωτήσει και επέβαλλε πλήθος νόμων που καταστρέφουν την οικονομία της χώρας, την οικονομία της οικογενείας μου και γενικότερα με έχει κάνει να αισθάνομαι πως δεν είμαι πολίτης (αφού μαζί με τον Βαγγέλη έχει καταργήσει σειρά ανθρωπίνων, εργασιακών, κοινωνικών και πολιτικών μου δικαιωμάτων, σύμφωνα με όσα κατήγγειλε ως μέλος της υπηρεσιακής κυβέρνησης κ. Ρουπακιώτης, ο οποίος μίλησε για συνταγματική εκτροπή…!!!), αλλά μηχανή που γεννάει χρήματα για να πληρώνονται οι πρωτοφανείς σε παγκόσμιο επίπεδο φόροι, οι οποίοι δεν επιστρέφονται σε εμένα ως πολίτη αλλά πηγαίνουν στην αποπληρωμή τόκων ενός χρέους που δεν έκανα εγώ (ως πολίτης), αλλά το πολιτικό σύστημα μέσω «χορηγιών» και άλλων δραστηριοτήτων που θα βγουν στην επιφάνεια με το πέρασμα του χρόνου.
Δεν μπορώ, λοιπόν, να στηρίξω εκείνον τον πολιτικό, ο οποίος έκανε στροφή 180 μοιρών και προτίμησε να σταθεί απέναντί μου και όχι δίπλα μου, αλλά τώρα -λόγω εκλογών- έρχεται να μου πει πως θα διαπραγματευθεί εκείνα που μου έλεγε πως κανείς δεν μπορεί να διαπραγματευθεί.
Δεν μπορώ, λοιπόν, να ψηφίσω εκείνον που με δουλεύει εν ψυχρώ και την επαύριο της πρωθυπουργίας του (λέμε τώρα, εάν γίνει πρωθυπουργός), θα μου λέει πως όσα κάνει τα κάνει εις βάρος μου και εις βάρος όλων των πολιτών, τα κάνει επειδή έχει την λαϊκή εντολή.
Δεν μπορώ, λοιπόν, να στηρίξω τον ψεύτη και να τον κάνω και εκτελεστή μου, αφού θεωρώ δεδομένο πως την επομένη της εκλογής του θα μου βάλει το πιστόλι στον κρόταφο, λέγοντάς μου πως «η επαναδιαπραγμάτευση δεν πέτυχε και είμαστε υποχρεωμένοι να συνεχίσουμε και να υλοποιήσουμε όσα υπογράψαμε…». Συγχωρήστε με, αλλά δεν μπορώ να το κάνω αυτό…

Εμένα μου αρέσει ο Αλέξης, που κάθε του λέξη βγαίνει μέσα από το μυαλό μου, κάθε του πρόταση είναι μία πρόταση που θα ήθελα να κάνω κι εγώ, κάθε του παρέμβαση είναι προς δικό μου όφελος… Εξάλλου, αυτός δεν δέχτηκε κανένα μνημόνιο, δεν είπε ναι σε τίποτε από όσα γίνονται (και έχουν προγραμματιστεί να γίνουν) εις βάρος μου, εις βάρος της δουλειάς μου και της ζωής μου. Αυτός έχει τσαμπουκά και τολμάει να «κουνήσει τα νερά»… κι αυτό μου αρέσει. Τα λέει ωραία και με κάνει να πιστεύω πως εάν κάνει τα μισά από όσα λέει, η Ελλάδα θα γίνει καλύτερη…

Αλλά (βλέπετε υπάρχει πάντα ένα αλλά…), ενώ μου αρέσουν όσα λέει, με προβληματίζουν εκείνα που δεν λέει ή εκείνα που λέει με μισόλογα... Για την ακρίβεια, με φοβίζουν. Με κάνουν να αισθάνομαι έναν πανικό. Από οικονομικά δεν γνωρίζω, για να κρίνω τα λεγόμενά του, αλλά αναρωτιέμαι:

Εγώ Αλέξη σε στηρίζω, εσύ σίγουρα με στηρίζεις;

Και αυτή η απορία πηγάζει από μία σειρά πολύ σημαντικών –για την αγραμματοσύνη μου- θεμάτων. Εθνικών θεμάτων. Θεμάτων στα οποία αν χάσουμε, τότε δεν θα έχει καμία απολύτως αξία το χρήμα. Και εξηγούμαι.

Γιατί Αλέξη η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζει την ΠΓΔΜ στο θέμα της ονομασίας της ως «Μακεδονία»; Γιατί Αλέξη, το κόμμα σου, το ΣΥΡΙΖΑ, αναγνωρίζει την ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία» τη στιγμή που όλοι γνωρίζουν πως υπάρχουν αλυτρωτικά σχέδια εις βάρος της Ελλάδας; Και αν δεν με πιστεύεις, κοίταξε τους χάρτες που εκδίδουν, άκου ή διάβασε τις χθεσινές δηλώσεις του προέδρου της ΠΓΔΜ, στις οποίες απειλείται η Ελλάδα για τα σημερινά της σύνορα… Γιατί Αλέξη στηρίζεις ανθελληνικές κινήσεις και πολιτικές οι οποίες βάλλουν ευθέως κατά της γεωγραφικής ακεραιότητας της Ελλάδας; Πραγματικά, θέλεις να κυβερνήσεις και να εκπροσωπήσεις την Ελλάδα τη στιγμή που τάσσεσαι κατά των Ελληνικών συμφερόντων; Λίγο άτοπο δεν είναι αυτό;

Γιατί Αλέξη το ΣΥΡΙΖΑ θέλει να «ρισκάρει» το Αιγαίο απέναντι στην Τουρκία; Έτσι τουλάχιστον δήλωσε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ όταν ρωτήθηκε από τον κ. Κουρή για την μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών και τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Πραγματικά, κύριε Τσίπρα, πιστεύετε πως μπορείτε να ρισκάρετε έστω και μία πέτρα Ελληνικής γης, ασκώντας κυβερνητική πολιτική; Δεν γνωρίζετε, αλήθεια, πως με βάση διεθνείς συνθήκες το Αιγαίο είναι Ελληνικό; Δεν σας το έμαθαν -στο σχολείο που πήγατε- οι δάσκαλοί σας ή είχατε τουρκική εκπαίδευση (αφού μόνο στα σχολεία της Τουρκίας διδάσκεται πως το Αιγαίο είναι κοινή θάλασσα για την Ελλάδα και την Τουρκία). Η εθνική πολιτική (εάν συμπεριλαμβάνεται πραγματικά στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ) εμπεριέχει πραγματικά την χαλάρωση της άμυνας απέναντι σε μία χώρα η οποία κάνει στρατιωτικές ασκήσεις κατάληψης νησιών; Σε ποια σύνορά της η Τουρκία έχει γείτονες που διαθέτουν νησιά; Πες μου μία τέτοια χώρα, Αλέξη. Έστω μία… Αλλά, επειδή δεν υπάρχει, κι επειδή η πολιτική των ρίσκων με την σχεδόν βέβαιη πιθανότητα νέας εθνικής τραγωδίας, δεν μπορεί να γίνει ανεκτή από την μικρή Ελλάδα, μήπως η εθνική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ είναι βολική για άλλους και όχι για τους Έλληνες;

Γιατί Αλέξη, το ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει τους "τούρκους" της Θράκης και έχει αγαστές σχέσεις με το εθνικιστικό «τουρκικό» (όπως αυτό-αποκαλείται) κόμμα DEB; Δεν γνωρίζεις Αλέξη μου, πως συνεργάζεσαι ως κόμμα με εθνικιστές, φασίστες, γκρίζους λύκους ταγμένους κατά της Ελλάδας, οι οποίοι μάλιστα είχαν αναπτύξει ιδιαίτερη δράση με προβοκάτσιες στην Κύπρο (προ της τουρκικής εισβολής) και με δολοφονίες και εκτελέσεις Κυπρίων (κατά την εισβολή…); Δεν γνωρίζεις, λοιπόν, μέλλοντα πρωθυπουργέ, πως συνεργάζεσαι με στυγνούς δολοφόνους, ορκισμένους εχθρούς της Ελλάδας; Μάλιστα, το ΣΥΡΙΖΑ αναγνωρίζει την μουσουλμανική μειονότητα ως «τουρκική» κι έτσι παραβιάζει διεθνείς συνθήκες (όπως τη συνθήκη της Λωζάνης) εις βάρος των Ελληνικών δικαιωμάτων, συμφερόντων και κεκτημένων… Η πολιτική σου Αλέξη, λοιπόν, είναι κατά του Ελληνισμού και της Ελληνικότητας της Θράκης; Δεν γνωρίζεις πως αυτοί με τους οποίους συνεργάζεσαι και που εκλέγονται και βουλευτές στο κόμμα σου, αποτελούν όργανα του τουρκικού προξενείου, το οποίο λειτουργεί με γνώμονα την εξωτερική πολιτική του Νταβούτογλου και έχει σαν μοναδικό σκοπό λειτουργίας την δημιουργία προβλημάτων στο εσωτερικό της χώρας; Πώς μπορείς να κυβερνήσεις, Αλέξη, όταν θα έχεις σαν βουλευτές πράκτορες της Τουρκίας και θα κυβερνάς προωθώντας συμφέροντα κατά της Ελλάδας;

Ξέρεις, Αλέξη, θα σου έθετα και το θέμα των λαθρομεταναστών. Καταλαβαίνω, φυσικά, ότι το κόμμα σου είναι κόμμα ανθρωπιστών, που θέλουν να ανακουφίσουν τους κατατρεγμένους όλου του κόσμου. Όμως, αγαπητέ μου Αλέξη, μήπως θα έπρεπε να σκεφτείς τις προτεραιότητες του ανθρωπισμού σου; Ξέρεις, σε αυτή την μικρή (και φτωχή όπως έχουν τα πράγματα) χώρα, υπάρχουν και γηγενείς Έλληνες που υποφέρουν. Η οικονομία δεν μπορεί να θρέψει πια ούτε αυτούς που από πάππου προς πάππου κατοικούν σε αυτή την βασανισμένη γωνιά του πλανήτη. Πώς λοιπόν, μπορεί να θρέψει και τους κατατρεγμένους του πλανήτη; Δεν καταλαβαίνεις πως καλώντας τους εδώ (και μην προσπαθείς να κρυφτείς ισχυριζόμενος ότι έρχονται μόνοι τους, γιατί δεν σε πιστεύει ούτε ο… Λαφαζάνης) δημιουργείς το αδιαχώρητο και έχεις συμβάλει στην λογική αύξηση της εγκληματικότητας, αφού οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να βρούνε εργασία σε μία καταστραμμένη οικονομία; Ή προτιμάς να μείνουν οι γηγενείς Έλληνες άνεργοι και να αυξηθεί η εγκληματικότητα λόγω της εξαθλίωσης των Ελλήνων; Απορία το έχω και αν θέλεις –ή αν μπορείς- μου απαντάς Αλέξη… Μήπως, στον ανθρωπισμό σου Αλέξη, θα μπορούσες να βάλεις σε πρώτη προτεραιότητα τους Έλληνες κι έπειτα το πολυπολιτισμικό πλήθος που τόσο αρέσκεσαι να υποστηρίζεις εσύ και το ΣΥΡΙΖΑ;

Πραγματικά, θα μπορούσα να γράψω πάρα πολλά… Αλλά, επειδή το «νόημα» πιστεύω να το κατάλαβες, αναρωτιέμαι Αλέξη: Εγώ είμαι μαζί σου, εσύ όμως είσαι; Είσαι σίγουρος πως με την πολιτική που πρεσβεύεις, με τα πιστεύω και τα ιδανικά σου, μπορείς να με προστατεύσεις ως πολίτη; Και αν το καταφέρεις αυτό οικονομικά, είσαι σίγουρος πως με προστατεύεις ως πολίτη αλλά και την Ελλάδα ως χώρα, από θέματα στα οποία κινείσαι σε άξονα πολύ διαφορετικό από τα Ελληνικά συμφέροντα, τα δίκαια και τα κεκτημένα;

Τέλος, αναρωτιέμαι… πως είναι δυνατόν να θέλει το ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει (και καταλαβαίνω αυτή την επιθυμία) με προτεραιότητες και πολιτικές κατά της Ελλάδας και των Ελλήνων και μπορεί να βρίσκει ψηφοφόρους που θέλουν την εφαρμογή αυτών των εθνικά καταστροφικών πολιτικών; Αυτή η απορία, δυστυχώς, απαντιέται από τον ωχαδερφισμό και την επιλογή της εύκολης λύσης μίας σημαντικής μερίδας του γηγενούς πληθυσμού, που έμαθε να λειτουργεί με κριτήρια που απέχουν πολύ από την διάσωση της χώρας (και των ιδίων φυσικά).

Με τα λίγα και με τα πολλά, θέλω να είμαι μαζί σου Αλέξη, αλλά εσύ –δυστυχώς- έχεις προ καιρού επιλέξει να είσαι απέναντί μου.

ΥΓ: Τέλος, Αλέξη, μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί λείπει η Ελληνική σημαία από τις συγκεντρώσεις του ΣΥΡΙΖΑ;

  οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. 
Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας