βpάβευση τρίτης ~ η αριστερά γηράσκει αεί διασπώμενη


η βράβευση της καλύτερης καταχώρησης για την ημέρα που πέρασε στον χώρο των ιστολογίων
ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΤΗ ΛΙΣΤΑ ΤΩΝ ΒΡΑΒΕΥΣΕΩΝ ΤΣΙ ΜΕΡΑΣ
από ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ

Η Αριστερά γηράσκει αεί διασπώμενη

 Αρνούμαι να ασχοληθώ με τον επικείμενο σχηματισμό κυβέρνησης και τις εκπληκτικές ερμηνείες που μας χαρίζ

ουν οι καρατερίστες Βενιράς και Σαμαζέλος. Θα ήθελα να ρωτήσω έναν πιό ειδικό που παρακολουθεί από κοντά τις πρόβες, τον Παύλο κοντογιαννίδη, γιά μιά πιό υπεύθυνη γνώμη.Θα ασχοληθώ με μιά άλλη σκηνή που παίζει το ίδιο έργο καμμιά πενηνταριά χρόνια, βέβαια αλλάζουν οι ηθοποιοί, γιά τον απλούστατο νομοτελειακό λόγο οτι οι πρωταγωνιστές αποβιώνουν.

Η επόμενη των εκλογών βρίσκει τον ευρωπαϊκό καθωσπρεπισμό "ανακουφισμένο" από τα ελληνικά εκλογικά αποτελέσματα. Λογικό, μετά από ένα μήνα κωλοπρεμούρα, η "ανακούφιση" είναι καλοδεχούμενη. Το θέμα είναι αν η κωλοπρεμούρα και η επακολουθούσα ανακούφιση των Ευρωπαίων ήταν γνήσιες ή εντάσονται στο γκροτέσκο αυτό έργο που λέγεται "Πειραματόζωον Ελλάς", με Ευρωπαίους πλέον ηθοποιούς, καλωδιωμένους με τον πιό επίμονο υποβολέα: το διεθνές Χρηματοπιστωτικό Σύστημα.

Τα ερωτήματα που μπαίνουν είναι τα εξής: Είναι δυνατόν να μην γνώριζαν οι Ευρωπαίοι οτι ο ΣΥΡΙΖΑ ειναι η ρόζ Αριστερά, που δεν έχει κανέναν ενδοιασμό γιά τον θεμιτό χαρακτήρα της ατομικής ιδιοκτησίας και ουδόλως ενδιαφέρεται γιά την απαλλοτρίωση και κατοχή των μέσων παραγωγής από την εργατική τάξη; Ο προσανατολισμός του ΣΥΡΙΖΑ είχε και προς το παρόν έχει τον άχαρο ρόλο, να δρά έτσι ώστε να παρακινεί τον καπιταλισμό να λειτουργεί σωστά.

Αν λοιπόν γνώριζαν την "ακτινογραφία" του ΣΥΡΙΖΑ στους διαδρόμους των Βρυξελλών, προς τι όλη η κωλοπρεμούρα και οι παραινέσεις, οι παρεμβάσεις, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, απο τι απειλούνταν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, απο το οτι ο Αλέξης θα τους γύρναγε πίσω το Λεξικό Συνωνύμων που δώσανε στον Βαγγέλη γιά να κάνει τις αλλαγές που ήθελε στην δανειακή και στον εφαρμοστικό; Και λοιπόν;

Μήπως δεν θα μπορούσαν να χειριστούν τον Αλέξη με το ίδιο βλοσυρό ύφος που χειρίστηκαν τον χοντρό;

Ψάχνοντας λοιπόν τα αίτια της κωλοπρεμούρας και απευθυνόμενοι στον γαστρεντερολόγο, μαθαίνουμε οτι ο Αλέξης είναι ένα άβγαλτο παιδί, μόλις 38 ετών, δεν έχει τα "άντερα" γιά την άσκηση της εξουσίας όπως οι άλλοι, ο Βενιράς και ο Σαμαζέλος, δεν μπορεί να είναι ισότιμος συνομιλητής "στας Ευρώπας".

Ποιά είναι δηλαδή η διαφορά του από τους άλλους δύο, τι παραπάνω έχουνε αυτοί οι δύο και τους προτιμάνε οι Ευρωπαίοι, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ενσωματώσει το μεγαλύτερο μέρος των μικροαστών του ΠΑΣΟΚ και η διαλεκτική του ομιλείται από όλα τα σύγχρονα σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά κόματα πλην ΚΚΕ;

Μήπως η "προσέγγιση" και η ακολουθούσα "ενσωμάτωση" στον μηχανισμό καλωδίωσης με τον πιό πάνω αναφερθέντα υποβολέα δεν πρόλαβε να πραγματοποιηθεί ή μήπως ο Αλέξης και το επιτελείο του διαολόστειλε την πρώτη "διερευνητική" προσέγγιση, μαζί με όλα τα ιδιοτελή δολώματα, που είναι παρελκόμενα τέτοιων προσεγγίσεων και διαβημάτων;

Μήπως η κριτική στάση και ψήφισή του από ψηφοφόρους που φοβούνται οτι ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαφθαρεί όπως  όλοι οι άλλοι, ειναι απόλυτα δικαιολογημένη σαν άποψη;

Μήπως οι εγκάθετοι του συστήματος έχουν επιδοθεί σε έναν "ιερό" αγώνα, να προλάβουν να "ενσωματώσουν" τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη, πρίν την πλήρη απαξίωση της κυβέρνησης ΠΑΝΔΟΚ με ολίγη από Κουβέλη,πρίν την προαναγγεθείσα πτώση της και βεβαίως πριν τα ελικόπτερα ζεστάνουν τις μηχανές τους;

Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αντιλαμβανόμενος όλα αυτά και ενώ δεν υπέστειλε ούτε στιγμή την σημαία της  κατάκτησης της πρώτης θέσης, δηλαδή της εξουσίας, μετά την σταθεροποίηση των αποτελεσμάτων το βράδυ της Κυριακής 17-06-12, αναφώνησε "Ούφ, γλυτώσαμε την συγκυβέρνηση, το μπαλάκι το πετάξαμε στον Σαμαρά" ;

Τα ερωτήματα αυτά ελπίζουμε να μην τα απαντήσει η Ιστορία, αλλά να απαντηθούν στο μέτρο του δυνατού από τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ, έτσι ωστε να μπούν κάποια πράγματα στην θέση τους.

Αν στην παρούσα περίσταση, η συγκυβέρνηση από την Δεξιά, είναι ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, η συγκυβέρνηση από την Αριστερά, είναι ακατόρθωτο.

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα λοιπόν δεν αναστέλλονται διόλου τα ανακλαστικά της ιδεολογικής  καθαρότητας των αριστερών κομάτων, ούτε παραμερίζεται το γόητρο ηγετών, κεντρικών επιτροπών αλλά και της βάσης τους. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως επιβεβλημένο, δεδομένης της αγωνιώδους  προσπάθειας να συρθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί τον Φώτη τον έχουν σίγουρο, στην συγκυβέρνηση ΠΑΝΔΟΚ, ωστε να μειωθούν οι αντιδράσεις στα σκληρά μέτρα που επακολουθούν. Με το υπόλοιπο αυτιστικό  κομμάτι της αριστεράς απαξιούν να ασχοληθούν, άλλωστε τώρα φωτιά στα μπατζάκια τους μέχρι να  κατασιγασθεί το τσουνάμι των αντιδράσεων και της κριτικής της βάσης που έρχεται.

Όλα τα προηγούμενα δείχνουν πως στην παρούσα συγκυρία με την αποδέσμευση των αριστερόστροφων ψηφοφόρων που ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και ενσωματώθηκαν τώρα στην εκλογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ, προστιθεμένων και των ποσοστών των δύο άλλων αριστερών κομάτων και επιπλέον με την δυναμική ενός ενιαίου κόματος της αριστεράς, τα τελικά εκλογικά ποσοστά του κόματος αυτού, θα ήταν ίσως και περισσότερα από την αριθμητική άθροιση των επί μέρους ποσοστών τους.

Αυτό σημαίνει μία άνετη αυτοδυναμία της Αριστεράς πού όλοι θα σέβονταν και δεν θα τολμούσαν να  κριτικάρουν την ηλικία του ηγέτη της ή τις ενδυματολογικές επιλογές των στελεχών της.

Θα περιορίζονταν στην κριτική των θέσεων και προταγμάτων, πράγμα που αποτελεί και τον θεσμικό ρόλο των κομάτων.
Όνειρα θερινής νυκτός είναι, δεν έκανα χρήση καμμιάς ουσίας, μιά μπυρίτσα ήπια μέσα στην  μετεκλογική κάψα!
Είναι άραγε ίδιον της ελληνικής γλώσσας, ειναι φυλετικό στοιχείο το μέγεθος της αντιπαλότητας  που οικοδομείται μεταξύ ομογάλακτων γιά την διαφορετική ερμηνεία του ιδίου πράγματος;

Γιατί κρίνεται τόσο αναγκαίο να χαρακτηρισθεί ο ομογάλακτος αντίπαλος, ο σύντροφος ιδεολογικός αντίπαλος ως πλανημένος στην καλύτερη περίπτωση, ως προδότης στην χειρότερη;

Γιατί η διαδικασία αυτή οδηγεί σχεδόν πάντα στην διάσπαση και πολύ σπάνια στην επαναπροσέγγιση των δύο; Εχει καταναλωθεί πολύ μελάνη γιά το θέμα, δεν ξέρω αν προσφέρω τίποτε αναμηρυκάζοντας.

Ο τίτλος "Η Αριστερά γηράσκει αεί διασπώμενη" είναι του Τζίμη Πανούση και τό ανέκδοτο πως  πέθανε ο τελευταίος κομμουνιστής;  Διασπάσθηκε!! είναι αγνώστου.

Καλή Δύναμη και προ παντός Ψυχραιμία!

  οι απόψεις που εκφράζονται στο κείμενο δε συμφωνούν ή εκφράζουν απαραίτητα το yannidakis. 
Η βράβευση ικανοποιεί μια σειρά από συγκεκριμένα κριτήρια

---

 

μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας