κρατώ μια ηλιαχτίδα
Κρατώ μια ηλιαχτίδα σφιχτά μες την παλάμη μου. Το ξέρω πως δεν είναι εκεί όσο κι αν σφίγγω τη γροθιά μου μα συνεχίζω να προσπαθώ να την κρατήσω. Κρατώ μια ηλιαχτίδα μα την χάνω, την κλέβουν τα σύννεφα, την παίρνει ο άνεμος, την κρύβουν τα φύλλα των δέντρων. Χάνεται μέσα στη σκιά, γίνεται ένα μαζί της και μαυρίζει, παραδίδεται στο άγγιγμα του σκότους. Ήθελα να πιστεύω πως την κράτησα για λίγο, ήθελα να αισθάνομαι μια παράξενη ευτυχία, μια αλλιώτικη αίσθηση που ζει και χρωματίζεται μέσα στα πολύχρωμα όνειρα που ζωγραφίζει η σκέψη. Κι όμως...όσο η κι αν μάχεται η λογική μαζί μου, εγώ ξέρω πως για μια στιγμή την κράτησα, την ένιωσα, την έκανα δική μου. Για μια στιγμή μόνο ξερίζωσε από το λαμπερό της άστρο κι έκανε τη φωλιά της μέσα στο δικό μου χέρι. Κι ύστερα χάθηκε αφήνοντάς με την ψευδαίσθηση πως ακόμα την κρατώ, πως ακόμα είναι δική μου, πως κρύβεται μέσα στ’ αυλάκια της παλάμης μου.
Το ξέρω πως δεν είναι πια δική μου, το ξέρω πως το λαμπερό της φως δεν χρυσίζει το δέρμα μου. Το ξέρω...μα να που τη νιώθω σα να ‘χει γίνει ένα μαζί μου, την νιώθω να κυλά μέσα στις φλέβες μου, είναι η λάμψη στις άκρες των ματιών μου, είναι το χτύπημα της καρδιάς μου μέσα στο στήθος μου. Ολόκληρος ο εαυτός μου την αγκαλιάζει, την μυρίζεται, τη βλέπει να σκαρφαλώνει και πάλι τον καθαρό αέρα, να βάφει με πορφύρα τις πλαγιές των λόφων και να σαρώνει τα σύννεφα με το δραματικό της βιολετί. Τη βλέπει να πέφτει σαν ασήμι πάνω στα ήρεμα νερά και να αλλάζει χρώματα στο βάθος του ορίζοντα. Την ποθώ σα χαμένη ευτυχία, σαν ανεκπλήρωτο όνειρο και γι’ αυτό συνεχίζω να ζω κρατώντας αυτό που δεν έχω...
Κρατώ μια ηλιαχτίδα μέσα στο νου και την καρδιά μου. Το ξέρω πως δεν είναι πια δικιά μου. Όμως εγώ την κρατώ σφιχτά μέσα μου γιατί ξέρω πως απ’ εκεί κανείς δεν θα την πάρει(_)
μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το