προβληματισμός τρίτης ~ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΩΣΗΣ ΜΕ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜATA

Καληνωρίσματα. Δε θα σας κρυφτώ. Πίστευα πως στην Σύνοδο Κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών πριν λίγες ημέρες, δε θα είχαμε ιδιαίτερα αποτελέσματα, όπως συνηθίζεται άλλωστε. Έκανα λάθος. Τα αποτελέσματα ήταν χειροπιαστά και θετικά και ο λόγος είναι προφανής: Οι πρωταγωνίστριες χώρες (Ιταλία, Ισπανία) ήταν με την πλάτη στον τοίχο και η επιστροφή στην χώρα τους με άδεια χέρια θα ήταν καταστροφική. Αν το όλο ζήτημα πάντως αφορούσε χώρες “κομπάρσους” όπως η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία τότε καλύτερα να κρατούσαμε μικρό καλάθι. Γιατί όμως πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι από τα αποτελέσματα της συνόδου;

Εγώ τα χωρίζω σε δύο κατηγορίες. Σε αυτά που αφορούν το κεφάλαιο και σε αυτά που αφορούν τον μικρομεσαίο πολίτη. Σε ότι αφορά το κεφάλαιο, η μεγάλη απόφαση είναι η δημιουργία της πανευρωπαϊκής εποπτείας τραπεζών. Ότι η “κρίση” ξεκίνησε από τις τράπεζες, είναι γνωστό. Και στην Ελλάδα τα πρώτα σημάδια της ύφεσης φάνηκαν όταν οι ελληνικές κυβερνήσεις αναγκάζονταν να χρηματοδοτούν τις τράπεζες ξανά και ξανά για να σωθούν. Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε πως αυτό είναι σημαντικό. Αν οι τράπεζες δεν έχουν λεφτά, δεν κινείται τίποτα στην αγορά. Η ευημερία ενός κράτους ξεκινά από εκεί, οπότε δεν είναι λάθος να σώσουμε τις τράπεζες πρώτα. Αυτό που η απόφαση αλλάζει, είναι πως επιτέλους δε θα χρειάζεται να σώνει κάθε φορά τις τράπεζες το κράτος στο οποίο ανήκουν. Μια μικρή Ελλάδα να δανείζεται με κακούς όρους για να σώσει το τραπεζικό της σύστημα. Πλέον η εποπτεία θα ανήκει σε αυτόν τον ενιαίο φορέα ο οποίος εκτός ότι θα δανείζει, θα έχει και την ευθύνη να θέσει όρους εξυγίανσης στον τραπεζικό όμιλο. Με πιο απλά λόγια, το μπαλάκι για τη σωτηρία των τραπεζών φεύγει από τις κυβερνήσεις και κατά συνέπεια από τον λαό και πάει σε έναν υπεράνω οργανισμό. Σημαντική ήταν και η απόφαση για πιο… προσιτά ομόλογα, κάτι που όμως δεν αφορά την Ελλάδα η οποία μπλέχτηκε ήδη στα δίχτυα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και θα παίξει με τους δικούς του κανόνες.

Η άλλη απόφαση που αυτή τη φορά αφορά, εμάς τους μικρομεσαίους πολίτες, είναι το αναπτυξιακό πακέτο εκατόν είκοσι δισεκατομμυρίων ευρώ που αποφάσισαν (με γερμανική πρόταση παρακαλώ) να δώσουν στις χώρες της ευρωζώνης. Το ποσό δεν λύνει όλα μας τα προβλήματα, δεδομένου όμως πως σαν χώρα με περισσότερα προβλήματα θα καρπωθούμε μεγαλύτερο ποσό κατ’ αναλογία, αυτό αφήνει μια ευχάριστη γεύση. Πρόκειται για λεφτά που μέσω προγραμμάτων θα περάσουν σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις για να αγοράσουν νέο εμπόρευμα, για να προσλάβουν νέους υπαλλήλους, για να αναπτύξουν μοντέλα διοίκησης επιχειρήσεων και μέσα από τον επικείμενο ανταγωνισμό να έχουν μια νέα προσπάθεια να διεκδικήσουν μερίδιο αγοράς. Σύμφωνα με το σχέδιο οι κυριότερη κλάδοι τόνωσης θα είναι ο αυτός της ενέργειας και των μεταφορών, ενώ περισσότερη προσοχή θα δοθεί στους νέους ανέργους. Λεφτά στους μικρούς για να κινηθεί η αγορά λοιπόν.

Πρέπει να καταστήσω σαφές πως η μία απόφαση δεν είναι άσχετη της άλλης. Πρέπει όλοι να καταλάβουμε πως με δυνατό τραπεζικό σύστημα, θα μπορούμε να ευελπιστούμε στην τόνωση της αγοράς. Δάνεια θα εγκρίνονται πιο εύκολα, θα αναστηθεί ο κλάδος των οικοδομών και μαζί η αγορά ολόκληρη. Τα προγράμματα επιδοτήσεων σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις είναι το κερασάκι στην τούρτα. Μία μικρή ανάσα σε σωστά στοχευόμενους αποδέκτες που είναι αδύνατο να σώσουν την κρίση, γι’ αυτό και πρέπει να αποτελέσουν συμπλήρωμα των υπολοίπων αποφάσεων.

Είμαι αισιόδοξος. Διότι κανείς τους δεν έχει περιθώριο να μην πετύχει. Την κρίση τελειώνουν τα μέτρα υπέρ της Ισπανίας και Ιταλίας που θα έχουν επίδραση-αλυσίδα σε όλη την Ευρώπη (και την Ελλάδα). Λίγο υπομονή φίλοι μου.

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΑΣ ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΚΟΡΥΦΗΣ :[