Καληνωρίσματα. Στις εποχές που ζούμε πρέπει μάλλον να ξεκινήσουμε τον προβληματισμό ξεκαθαρίζοντας πως αναφερόμαστε σε αυτούς που έχουν δουλειά σήμερα. Φυσικά, το κείμενο μπορούν να ακολουθήσουν και όλοι εκείνοι που δυστυχώς ως θύματα της οικονομικής κρίσης στην χώρα μας, εξακολουθούν να αναζητούν μία θέση εργασίας.
Άλλωστε η κρίση δεν έχει αυξήσει μόνο την ανεργία, αλλά και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα πράγματα και 
στην εργασία. Έτσι, σε μία πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη σε εργαζόμενους, φάνηκε πως πλέον οι παροχές που μπορεί να προσφέρει μια εταιρεία στους εργαζόμενους της, δεν αποτελεί προτεραιότητα για τους τελευταίους. Έτσι, παροχές τύπου εταιρικών αυτοκινήτων, τεχνολογικού εξοπλισμού, προγράμματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και άλλα παρόμοια, ενώ αποτελούσαν σημείο έλξης και συγκριτική διαφορά ανάμεσα στις εταιρείες, πλέον ακόμα κι αν παρέχονται δεν αποτελούν και παράγοντα ικανοποίησης. Το 70% των εργαζομένων σήμερα ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για μετρητά. Αμφιβάλλετε; Το γεγονός πως όλοι αυτοί εργάζονται, δε σημαίνει πως πληρώνονται κιόλας! Πολλοί είναι έναν με δύο μισθούς πίσω, κάποιοι εργάζονται με διαφορετική σύμβαση από αυτήν στην οποία πραγματικά δουλεύουν και τελικά αυτό που προσβάλλεται είναι το τελικό ρευστό που καταλήγει στην τσέπη τους.
στην εργασία. Έτσι, σε μία πρόσφατη έρευνα που διεξήχθη σε εργαζόμενους, φάνηκε πως πλέον οι παροχές που μπορεί να προσφέρει μια εταιρεία στους εργαζόμενους της, δεν αποτελεί προτεραιότητα για τους τελευταίους. Έτσι, παροχές τύπου εταιρικών αυτοκινήτων, τεχνολογικού εξοπλισμού, προγράμματα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και άλλα παρόμοια, ενώ αποτελούσαν σημείο έλξης και συγκριτική διαφορά ανάμεσα στις εταιρείες, πλέον ακόμα κι αν παρέχονται δεν αποτελούν και παράγοντα ικανοποίησης. Το 70% των εργαζομένων σήμερα ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνο για μετρητά. Αμφιβάλλετε; Το γεγονός πως όλοι αυτοί εργάζονται, δε σημαίνει πως πληρώνονται κιόλας! Πολλοί είναι έναν με δύο μισθούς πίσω, κάποιοι εργάζονται με διαφορετική σύμβαση από αυτήν στην οποία πραγματικά δουλεύουν και τελικά αυτό που προσβάλλεται είναι το τελικό ρευστό που καταλήγει στην τσέπη τους.
Θυμηθείτε (μας) πριν μερικά χρόνια. Το ρευστό ήταν αρκετό (άσχετα αν και τότε γκρινιάζαμε) και ο εργαζόμενος έθετε περαιτέρω απαιτήσεις. Καλό εργασιακό περιβάλλον, αυτοκίνητο, δυνατότητα εξέλιξης, σεμινάρια και άλλες παροχές που συνέβαλαν στην επαγγελματική του ολοκλήρωση. Σε εμένα σήμερα ακούγονται όλα αυτά όχι απλά μακρινά, αλλά και κεφάλαια από κάποιο βιβλίο διοίκησης επιχειρήσεων ή σκηνές από κινηματογραφική ταινία. Πλέον αν εργάζεσαι κάπου, είσαι τυχερός ανεξάρτητα από το τι αντιμετωπίζεις εκεί. Ενώ αν έχεις κάποιο περιθώριο, τότε δεν το συζητάμε: θες λίγα παραπάνω χρήματα και ακριβώς αυτήν την πρακτική προσέγγιση μου, επιβεβαιώνουν εφτά στους δέκα σημερινούς εργαζόμενους.
Τα εργασιακά θα είναι πάντοτε στο προσκήνιο και όταν η λαίλαπα των μέτρων και της κρίσης περάσει, όλοι μαζί, κράτος, επιχειρηματίες, συνδικαλιστές, εργαζόμενοι και πελάτες ίσως, θα αρχίσουμε από το μηδέν να διαμορφώνουμε μια νέα εργασιακή εικόνα. Ο μισθός θα είναι πάντοτε το σημαντικότερο, όμως η έννοια των παροχών θα επιστρέψει δυναμικά και ανάλογα με τα δεδομένα. Ελπίζω μόνο να μην είναι με εκπτωτικά κουπόνια για τον μανάβη και τον φούρναρη…
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ ΑΦΟΥ ΣΥΓΚΡΙΝΕΤΕ ΜΙΣΘΟ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΕΣ ΣΤΟ ΧΘΕΣ, ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το