η είδηση της εβδομάδας παρουσιάζεται με σκοπό να διερευνηθεί η επίδραση της στην κοινωνία
από SPORT 24 Τελετή έναρξης με βρετανικό φλέγμα
"Welcome to London", αναφώνησε ο σερ Πολ Μακάρτνεϊ στο φινάλε της μαραθώνιας τελετής έναρξης των 30ων Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου.
Η αυλαία της διοργάνωσης άνοιξε με μια εντελώς διαφορετική τελετή από αυτές που έχουμε συνηθίσει στο παρελθόν διά χειρός του πολυβραβευμένου σκηνοθέτη Ντάνι Μπόιλ.
Ο δημιουργός της βραδιάς κατάφερε και έπεισε και τη βασίλισσα Ελισάβετ να συμμετάσχει ενεργά στη βραδιά. Η μονάρχης που γιόρτασε 60 χρόνια φέτος στο θρόνο προσγειώθηκε με αλεξίπτωτο στο Ολυμπιακό στάδιο του Στράτφοντ.
Φυσικά, επρόκειτο για σκετς με τη συμμετοχή του... Τζέιμς Μποντ (κατά κόσμον Ντάνιελ Κρεγκ), ο οποίος ανέλαβε επικίνδυνη αποστολή στο όνομα της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας. H Eλισάβετ έκανε κάτι λιγότερο επικίνδυνε, περπάτησε δίπλα στον 007 και τα σκυλάκια της στο παλάτι.
Η σκηνή με το αλεξίπτωτο επισκίασε ακόμα και το άναμμα του βωμού των Ολυμπιακών Αγώνων, το οποίο αποτελεί συνήθως το αποκορύφωμα της βραδιάς.
Όχι αυτή τη φορά! Δεν υπήρξε ούτε τοξότης, ούτε φλόγα στο νερό, πόσο μάλλον ο Λι Νινγκ να περπατάει στον αέρα. Η φλόγα άναψε χάρη σε 205 μεταλλικές κοάνες, καθεμιά αντιστοιχεί σε μια χώρα που συμμετέχει στη διοργάνωση.
Το ρόλο του τελευταίου λαμπαδηδρόμου μοιράστηκαν επτά νεαροί, αλλά άγνωστοι Βρετανοί αθλητές. Παρέλαβαν τη φλόγα από τον σερ Στιβ Ρέντγκρεϊβ και χρησιμοποίησαν τις επτά δάδες για να ανάψουν τις κοάνες. Ενώθηκαν και όλες μαζί σχημάτισαν μια πύρινη δάδα, η οποία θα καίει για 17 μέρες.
Η βραδιά ξεκίνησε με μια... αντίστροφη μέτρηση με μπαλόνια. Ο νέος ήρωας των Βρετανών, ο νικητής του ποδηλατικού Γύρου της Γαλλίας, Μπράντλεϊ Γουίγκινς ανέλαβε την αποστολή να χτυπήσει τη γιγαντιαία καμπάνα βάρους 27 τόνων. Το... ντινγκ ντανγκ σήμανε την έναρξη της βραδιάς, την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων.
Μέσω βίντεο μεταφερθήκαμε στη Βόρεια Ιρλανδία, τη Σκωτία, την Ουαλία και την Αγγλία. Μικρά παιδιά που δεν βρίσκονταν στο στάδιο, τραγουδούσαν πατριωτικά τραγούδια (Jerusalem, Danny Boy, Flower of Scotland, Bread of Heaven) προτού ο διάσημος ηθοποιός και σκηνοθέτης, Κένεθ Μπράνα απαγγείλει στίχους από το έργο "Τρικυμία" του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, υποδυόμενος τον μηχανικό Μπρούνελ.
Το storyline με τις κατσίκες και τα πρόβατα ήταν γνωστό, ωστόσο το αποτέλεσμα ήταν συγκλονιστικό. Λόφοι,ένας νερόμυλος και βέβαια τα ζωντανά. Μεταφερθήκαμε στην αγγλική εξοχή, σκηνικό που πρωταγωνιστεί στα βιβλία της Τζέιν Όστιν. Είδαμε πως ζούσαν ευτυχισμένα οι οικογένειες, διασκεδάζοντας και παίζοντας κρίκετ.
Το δέντρο της ζωής, ιδέα που μοιάζει με την ελιά της τελετής έναρξης των Παραολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, ξεριζώθηκε και ξεπετάχτηκαν μέσα από τη γη οι Βρετανοί εργάτες, γεωργοί, κτηνοτρόφοι και βέβαια οι ανθρακωρύχοι, η ραχοκοκαλιά της αγγλικής οικονομίας.
Οι θεατές κράτησαν την ανάσα τους όταν είδαν να υψώνονται υψικάμινοι και να... παράγουν τους πέντε ολυμπιακούς κύκλους. Νωρίτερα, γίναμε μάρτυρες της εξέλιξης της βιομηχανικής επανάστασης.
Και στη συνέχεια το ολυμπιακό στάδιο μετατράπηκε σε παιδική χαρά. Παιδιά επάνω σε κρεβάτια πλημμύρισαν την αρένα και κοιτούσαν να ζωντανεύουν οι χάρτινες φιγούρες του Κάπτεν Χουκ από τον Πίτερ Παν, του Λόρδου Βόλντεμορτ από τον Χάρι Πότερ, ενώ ουρανοκατέβατη κατέφτασε και η Μαίρη Πόπινς.
Και φυσικά όσοι παραμένουν φαν του Mίστερ Μπιν, χαμογέλασαν όταν ο Ρόουν Άτκινσον υποδύθηκε τον Βαγγέλη Παπαθανασίου με την ορχήστρα να παίζει το θρυλικό μουσικό θέμα από την ταινία "οι Δρόμοι της Φωτιάς" και τον Άτκινσον να... τρέχει στην παραλία, αναβιώνοντας την περίφημη σκηνή.
Κι εκεί μας τα... χάλασε ο Ντάνι Μπόιλ. Μετέτρεψε την τελετή έναρξης σε τελετή λήξης. Τα μεγάφωνα άρχισαν να παίζουν αλησμόνητα τραγούδια της βρετανικής σκηνής με τη νεολαία να χορεύει στους ρυθμούς των Beatles, των Rolling Stones, ενώ τη μερίδα του λέοντος είχε το Bohemian Rapsody των Queenμε την αξεπέραστη φωνή του Φρέντι Μέρκιουρι.
Σε εκείνο το σημείο μεταφερθήκαμε στον Τάμεση όπου ο Ντέιβιντ Μπέκαμ ως άλλος Τζέιμς Μποντ οδηγούσε ένα ταχύπλοο, το οποίο μετέφερε τη φλόγα. Και έτσι ξαφνικά ξεκίνησε η παρέλαση των αθλητών.
Ένας "σφιγμένος" Αλέξανδρος Νικολαΐδης οδήγησε τους 10,500 πρωταγωνιστές των Ολυμπιακών Αγώνων, τους αθλητές, λίγα μέτρα πίσω του η Βάσω Βουγιούκα κρατούσε τον κότινο, το δώρο του Δημάρχου Πλατανιάς.
Ξεχωρίσαμε την ολιγομελή ομάδα της Κύπρου με σημαιοφόρο τον Μάρκο Παγδατή, τις... γαλότσες (σ.σ. στη Μεγάλη Βρετανία βρισκόμαστε) που φορούσαν οι Τσέχοι αθλητές, τους τρεις ανεξάρτητους και ενθουσιώδεις αθλητές που αγωνίζονται υπό τη σημαία της ΔΟΕ, τους καλοντυμένους Ιταλούς, τον λευκό Κενυάτη σημαιοφόρο, τον Γιουσέιν Μπολτ που οδήγησε τους συναθλητές τους, της Τζαμάικα, τις κοντές φούστες της πολωνικής ομάδας.
Είδαμε τη Μαρία Σαραπόβα με ψάθινο καπέλο, την Κάστερ Σεμένια να χαμογελάει επιτέλους, τρομάξαμε με τα ρούχα που φορούσαν οι Ισπανίδες αθλήτριες και παρακολουθήσαμε την ατελείωτη ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών να παρελαύνει, φορώντας μπερέ... αεροπορίας.
Και φυσικά προκλήθηκε πανδαιμόνιο μετά την εμφάνιση της οικοδέσποινας Μεγάλης Βρετανίας. Λευκά ρούχα με χρυσές λεπτομέρειες για τον σημαιοφόρο Κρις Χόι και τους 541 αθλητές της βρετανικής ομάδας με τη συνοδεία του τραγουδιού "Heroes" του Ντέιβιντ Μπάουι.
Ακολούθησε μουσικό διάλειμμα με τους Arctic Monkeys, οι οποίοι ερμήνευσαν το "Come together" των Beatles, με τα πυροτεχνήματα να δίνουν χρώμα στον αγγλικό ουρανό και ορισμένοι ιπτάμενοι ποδηλάτες να γεμίζουν τη σκηνή.
Δεκαέξι χρόνια μετά τον ρόλο του ως τελευταίου λαμπαδηδρόμου στην τελετή έναρξης των αγώνων της Ατλάντα, ο Μοχάμεντ Άλι συμμετείχε βρέθηκε στο Λονδίνο και στάθηκε δίπλα στη σημαία με τους ολυμπιακούς κύκλους σε μια συναρπαστική στιγμή της βραδιάς.
Τον τελευταίο λόγο είχε ο Πολ Μακάρτνεϊ που τραγούδησε το "Hey Jude". "Είμαι υπερήφανος που είμαι Βρετανός", έγραψε στο Twitter κατά τη διάρκεια της βραδιάς ο Ντάνι Μπόιλ.
Το αποτέλεσμα ήταν βρετανικό, γρήγορο σε εκτέλεση, με χιούμορ, γεμάτο μουσική και ελαφρώς διαφορετικό από όσα έχουμε συνηθίσει.
Δε νομίζω πως χρειάζεται να το φιλοσοφήσουμε. Κάθε φορά που Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκινούν, το τεράστιο βιβλίο της Παγκόσμιας Ιστορίας ξεσκονίζεται για να ανανεωθεί. Φέτος και μάλιστα για τρίτη φορά είναι σειρά του Λονδίνου να καλωσορίσει 204 χώρες, εκατοντάδες αθλητές και αυτά τα λίγα ολυμπιακά ιδεώδη τα οποία δυστυχώς παραμερίζονται σε μεγάλο βαθμό στο όνομα του ανταγωνισμού, των χορηγιών, των αναβολικών, των συμφερόντων κλπ.
Η Αγγλία είναι μία ιστορική χώρα που αξίζει να διοργανώνει Ολυμπιακούς Αγώνες. Μπορεί στην τελετή έναρξης να είχε τον Harry Poter και τον James Bond, την ίδια ώρα που εμείς το 2004 δείξαμε την ήρωες της Μυθολογίας, της κλασικής εποχής και της σπουδαίας ιστορίας του τόπου, αλλά δεν το βρίσκω σωστό να κάνουμε τέτοιου είδους συγκρίσεις, άλλωστε μην ξεχνάτε πως ότι κι αν γίνει, ότι κι αν λένε για μας, η ελληνική σημαία θα είναι εκείνη που θα ανοίγει την μεγάλη παρέλαση. Πρώτη η Ελλάδα και μετά οι... υπόλοιποι. Ω, τι ικανοποίηση! Αυτό το οποίο λίγο έλειψε να με κάνει να δακρύσω, ήταν η σκέψη του πόσο περήφανοι πρέπει να είναι τώρα οι άγγλοι πολίτες, η σκέψη του πόσο περήφανος ήμουν εγώ, όλοι οι έλληνες το 2004. Και ύστερα μία μικρή πίκρα για το τι ακολούθησε τα επόμενα 8 επόμενα χρόνια...
Συγχαρητήρια στην Αγγλία! Συγχαρητήρια στην ιδέα των Ολυμπιακών Αγώνων που (έτσι ή αλλιώς) συνεχίζει εδώ και αιώνες να αποτελεί ότι πιο σημαντικό σε αυτόν τον πλανήτη και να γράφει την ιστορία του :[
μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το