αποκωδικοποιώντας τα μηνύματα της θρησκείας προβληματιζόμαστε σε ζητήματα της κοινωνίας
Στη σημερινή Ευαγγελική διήγηση, ο Κύριος, επισκεπτόμενος την πόλη των Γεργεσηνών, βρέθηκε ενώπιον δύο δαιμονιζομένων ανθρώπων, οι οποίοι ήταν ο φόβος και ο τρόμος της περιοχής. Στη θέα του Αρχηγού της ζωής, οι δαιμονικές δυνάμεις ζήτησαν έλεος και Τον παρεκάλεσαν να τις ρίξει σε μία παρακείμενη αγέλη χοίρων, πράγμα που συνέβη και οι χοίροι κατακρημνίστηκαν στην θάλασσα, απαλλάσσοντας τους κατοίκους της περιοχής από την δαιμονική απειλή.
Οι μορφές και οι τρόποι που επιλέγει ο διάβολος για να πλήξει και να θανατώσει ψυχικά τους ανθρώπους είναι ποικίλοι και διαφορετικοί κάθε εποχή. Θα έλεγε κανείς πως και ο διάβολος προσαρμόζεται στα δεδομένα κάθε εποχής για να κάνει το έργο του ευκολότερο και να κυριαρχήσει πιο άνετα πάνω στα θύματά του. Το φαινόμενο του σατανισμού είναι παλαιό στις ανθρώπινες κοινωνίες, σήμερα, όμως, έχει λάβει εφιαλτικές διαστάσεις, λόγω του διαδικτύου. Οι φορείς του υιοθετούν τις πιο σύγχρονες επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσεις, προκειμένου να προσεγγίσουν ευκολότερα όλους εκείνους που, είτε δεν είναι δυνατοί στην πίστη, είτε δεν διαθέτουν τ’ απαραίτητα πνευματικά αναχώματα, που θα τους καταστήσουν άτρωτους σε αυτού του είδους τη διαστροφή.
Ο σατανισμός έχει απλώσει τα πλοκάμια του και στη χώρα μας χρησιμοποιώντας τις ευκολίες και την τεχνολογία του διαδικτύου. Κάθε χρήστης μπορεί να επισκεφθεί ό,τι θέλει, ανά πάσα στιγμή, καθώς δεν υπάρχει νομοθετικός περιορισμός που να εμποδίζει τους διεστραμμένους και εγκληματικούς νόες να έχουν ελεύθερη πρόσβαση στον ανθρώπινο ψυχισμό. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, «πάνω από 10.000 είναι οι καθημερινές επισκέψεις στην «Εκκλησία του διαβόλου». Στην Ελλάδα υπάρχουν ιστοσελίδες που υμνούν το σατανά, που δίνουν όλες τις πληροφορίες για το σατανισμό και το βουντού, ενώ δίνουν τη δυνατότητα στους «επισκέπτες» να διαβάσουν τη «μαύρη βίβλο» του σατανισμού. Αυτό που τρομάζει είναι ότι οι γνωριμίες μέσω τέτοιου είδους sites έχουν δεσπόζουσα θέση. Εκεί δηλαδή όπου κανείς δεν είναι σε θέση να ξέρει ποιός είναι στην άλλη άκρη της γραμμής ή με ποιόν συνομιλεί και τέλος, σε ποιόν δίνει τα στοιχεία του και με ποιόν κλείνει ραντεβού».
Τις περισσότερες φορές, το ενδιαφέρον μας περιορίζεται στα γνωστά ναρκωτικά και στους τρόπους πρόληψης ή αντιμετώπισης αυτής της τραγωδίας. Γι’ αυτό περνά σε δεύτερη μοίρα το ενδιαφέρον για τα εξίσου τρομακτικά και με τα ίδια ή και τραγικότερα αποτελέσματα, ψυχοναρκωτικά που οδηγούν τον άνθρωπο στον ψυχικό, αλλά και στον βιολογικό του αφανισμό. Ο σατανισμός είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα ψυχοναρκωτικά της εποχής μας, για την αντιμετώπιση του οποίου απαιτούνται κοινές δράσεις, τολμηρές αποφάσεις και πολιτικές κινήσεις που δεν είναι απαραίτητο να διέπονται οπωσδήποτε και από τις αρχές της ανεκτικότητας, της ευγένειας και της ελευθερίας της έκφρασης, που διέπουν τις δημοκρατίες. Μπροστά στον κίνδυνο αλώσεως ανθρωπίνων ψυχών, απειλής του δημοκρατικού πολιτεύματος, παρακίνησης στη διενέργεια εγκλημάτων, μπροστά στην απειλή κατά της κοινωνικής ασφάλειας και συνοχής, στα φαινόμενα ανομολόγητης ύβρεως των ιερών θρησκευτικών συμβόλων και προσώπων, μπροστά στην αναβίωση καταδικασμένων στο χρόνο ρατσιστικών πρακτικών, καθώς όλα αυτά συνιστούν τις αρχές και τα ιδανικά του σατανισμού, δεν είναι και τόσο απαραίτητη η δημοκρατική αντιμετώπιση των πραγμάτων, που, στην προκειμένη περίπτωση, μπορεί ν’ αποδειχθεί από αφελής, έως επικίνδυνη.
Τί πρέπει να γίνει, λοιπόν; Καταρχήν η Πολιτεία να προχωρήσει στη δημιουργία νομοθετικού πλαισίου αντιμετώπισης τέτοιου είδους διαστροφικών φαινομένων στο διαδίκτυο. Η δημιουργία ασφαλιστικών δικλείδων πρόσβασης και χρήσης του διαδικτύου είναι απαραίτητη, ούτως ώστε να μην έχει ο οποιοσδήποτε και οποτεδήποτε πρόσβαση σε σελίδες με εγκληματικό περιεχόμενο, έστω κι αν αυτό προσκρούει στα λεγόμενα δημοκρατικά δικαιώματα. Ο σατανισμός διαθέτει θρησκευτικό επικάλυμμα, αλλά, ουσιαστικά, πρόκειται για εγκληματική δραστηριότητα, πίσω από την οποία κρύβονται σκοτεινά πρόσωπα και ανομολόγητα συμφέροντα που σκοπεύουν όχι απλά στο ν’ απομακρύνουν τους ανθρώπους από το δρόμο του Θεού, αλλά και να καλλιεργήσουν εγκληματικές φυσιογνωμίες για ν’ αλλοιώσουν, έτσι, τα στοιχεία εκείνα και τις προϋποθέσεις που καθιστούν τον άνθρωπο φιλάδελφο και αγαπητικό προς τον συνάνθρωπό του. Μπροστά, λοιπόν, σε μια τέτοια αμείλικτη αλήθεια και πραγματικότητα λιγότερη δημοκρατία δε βλάπτει.
Πρέπει, όμως και η οικογένεια να λάβει τα μέτρα της. Oι σύγχρονοι γονείς, που έχουν συνηθίσει να παρέχουν στα παιδιά τους τα πάντα, να μάθουν να λένε και «όχι», γιατί το «όχι» της γονεϊκής εμπειρίας και ευθύνης, καθίσταται σωτήριο και ευεργετικό απέναντι στο θέλημα και την επιμονή της παιδικής αθωότητας και αγνωσίας. Εκείνος που αγαπά κάνει τα πάντα για να σώσει αυτόν που αγαπά, έστω κι αν κάποιες φορές γίνεται σκληρός. Οι γονείς να είναι περισσότερο προσεκτικοί απέναντι στα παιδιά τους, όσον αφορά στο τί διαβάζουν, ποιούς συναναστρέφονται, τί θεάματα βλέπουν, ποιές περιοχές του διαδικτύου επισκέπτονται. Και αυτό το οφείλουν και σ’ εκείνα αλλά και στον εαυτό τους αν δε θέλουν να μαζεύουν τα συντρίμμια και τα ερείπια των παιδικών ψυχών θυσία στο βωμό της άκρατης και αφελούς ελευθερίας.
μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το