ακούραστο μυαλό
Φωτογραφίες σκορπισμένες στις γωνιές του νου μοιάζουν οι θύμισές μου, λες και κάποιος άνοιξε το άλμπουμ των αναμνήσεων και πέταξε τις εικόνες πάνω στο τραπέζι εδώ κι εκεί. Ένας φοίνικας στέκει λυγερός πάνω από κάποιο μνημείο με τα μυτερά του φύλλα να γέρνουν λυγιστά και παιχνιδιάρικα ν’ αλλάζουν τις πτυχές των σκιών πάνω στο γρανίτη. Ένα ψάθινο καπέλο πέταξε μέσα στην εκπνοή τ’ ανέμου και βούτηξε μέσα σε διάφανα νερά στην άκρη της βραχώδης ακτής εκεί που οι αχινοί κι οι πεταλίδες φωλιάζουν ανέμελα ρουφώντας το φως του ήλιου. Ένας ήλιος χάθηκε στα βάθη της απέραντης θάλασσας παίρνοντας μαζί του όλες τις αποχρώσεις της ίριδος. Μια αράχνη εξέτασε προσεκτικά με τα μυτερά της πόδια την ανθεκτικότητα του ιστού της καθώς έλαμπε μέσα στο φως της μέρας. Δυο καστανά μάτια κοιτούσαν θλιμμένα μέσα από ένα μεγάλο πλήθος απρόσωπων μορφών που περνούσαν βιαστικά από μπροστά τους. Ένας περίπατος ανάμεσα σε ψηλές βελανιδιές καθώς η βροχή πέφτει ασταμάτητα κάνοντας το τοπίο να μοιάζει με ασπρόμαυρη φωτογραφία.
Ακούραστο το μυαλό του ανθρώπου δε σταματάει στιγμή να σκέφτεται, να υπολογίζει, να αφομοιώνει και να θυμάται. Ακόμα και μέσα στον ύπνο μας συνεχίζει να ταιριάζει τις αμέτρητες εικόνες από την ατέλειωτη βιβλιοθήκη του και να πλέκει καινούρια σενάρια καινούριες εικόνες σαν σκηνοθέτης με αστέρευτη φαντασία. Μας τυραννάει, μας διασκεδάζει, μας καθοδηγεί, κρατάει τα πιο σκοτεινά μυστικά μας μα πάνω απ’ όλα απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο σε μας. Κι εμένα το δικό μου σταματάει και δε με αφήνει να ολοκληρώσω τη σκέψη μου...
Ακούραστο το μυαλό του ανθρώπου, ακούραστο μα ακόμα και το ίδιο δεν μπορεί να καταλάβει την ίδια του τη λειτουργία(_)
μετάβαση στον προβληματισμό της ημέρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το