ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως
Είμαστε πολύ μικροί για να γεφυρώσουμε το χάσμα με το παρελθόν. Και σύντομα θα έχουμε μεγαλώσει υπερβολικά για να ακολουθήσουμε το μελλοντικό παρόν. Στο μεταξύ βλέπεις να χάνεται μια ακατέργαστη αυθεντικότητα που χαρακτήριζε εκείνους τους παλιούς. Σήμερα υπάρχει ένα θεόρατο κενό ανάμεσα μας που με το πέρασμα του χρόνου μεγαλώνει. Δεν ξέρω πως άρχισε, ξέρω όμως πως κάποτε δεν υπήρχε. Τώρα παρατηρώ νέους να χλευάζουν το παρελθόν επειδή δήθεν οι δυνατότητες ήταν περιορισμένες. Κανείς τους όμως δεν μπορεί να μπει μέσα στη δικές μας τις ζωές, στις δίκες προσδοκίες και όνειρα. Τότε που ήμασταν εμείς οι κυρίαρχοι του κόσμου, πριν τα μαλλιά ασπρίσουν και το δέρμα ζαρώσει και τεθούμε στο περιθώριο. Στις αρχές νοιώθαμε πως νικούσαμε (τη ζωή) και στο πρόσωπο μας ανάβλυζε γνήσια η ελπίδα για το καλύτερο.
Βλέπω παντού τριγύρω πρόσφυγες. Εσένα, εμένα και όλους, αφού κανείς μας δεν ήταν για πάντα εδώ και κάποτε σίγουρα θα φύγει. Σύντομα όμως οι μεταξύ μας μικρο-διαφορές μας απομακρύνουν και μας φανατίζουν. Με την δύναμη της θέλησης θα μπορούσαμε να απαλείψουμε όλες μας τις διαφορές, όμως δεν υπάρχει (αυτή η θέληση). Και όσο ο καιρός περνάει, οι διαφορές μεγαλώνουν και η καταστροφή εντείνεται. Ύστερα μένει η επιλογή του να προσποιούμε πως όλα γύρω μου είναι καλά και φυσιολογικά ή απλά να προσπαθώ να ξεχάσω την αλήθεια. Στο τέλος της (ζωής) διαπιστώνω πως όσο το τέλος πλησιάζει, βιώνω ακόμα περισσότερο τη φθορά σε μια εμπειρία ζωής πολύ διαφορετική από αυτή που κάποτε σχεδίαζα και ήλπιζα. Τώρα οι μέρες μου έχουν καταστραφεί και οι νύχτες μου είναι στοιχειωμένες από ανεκπλήρωτα όνειρα. Θυμάμαι στην αρχή που νοιώθαμε πως κερδίζαμε. Που τα χαμόγελα μας φανέρωναν σιγουριά για το μέλλον μας, όμως τίποτα δεν είναι αιώνιο κι έτσι κι εμείς πήραμε σειρά για να λυγίσουμε από τον κανόνα αυτό. Δε θα μου συγχωρέσω ποτέ πως δεν πρόλαβα αφού δεν είμαι αιώνιος για να προσπαθώ :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το