ταξιδέψτε στον Μουσικό Κωδικό ακούγοντας το κομμάτι συγχρόνως
Υπάρχουν ημέρες που η ζωή (σου) είναι σαν ένα κόκκινο φανάρι. Εκεί που όλα μοιάζουν να είναι απαγορευτικά και κάθε σου προσπάθεια ή σκέψη συντρίβεται σε σκληρά τείχη από εμπόδια. Κάπου πιο πέρα ένα παιδί προσπαθεί να εκφράσει την δημιουργικότητά του και ένας ενήλικας ατενίζει με απαισιοδοξία μόνος του το μέλλον, όταν τα εφόδια για μια καλύτερη ζωή έγιναν απομεινάρια μίας ένδοξης επιθυμίας. Νοιώθεις έναν πόνο στο στήθος που προσπαθείς να γιατρέψεις στον γιατρό που έχει απεργία ή με ένα χάπι από το φαρμακείο που κι αυτό απεργεί, όμως αν ψάξεις μέσα σου, θα δεις πως αυτό που πραγματικά έχεις ανάγκη είναι λίγη ξεκούραση, ηρεμία και πάνω απ’ όλα να δεις πως όσο και αν δεν το καταλαβαίνεις, εξακολουθείς να έχεις κάτι για να κρατηθείς από τη ζωή.
Δεν είναι εύκολη η ζωή, όμως έχεις δίπλα σου φίλους που μπορείς να εμπιστευτείς. Φίλους με όλη τη σημασία της λέξης που όταν έχεις ανάγκη από αγάπη θα είναι εκεί για να σου δώσουν προσοχή και θα νοιαστούν για ότι κι αν σε απασχολεί. Οι φίλοι που όταν νοιώθεις πως εσύ και η ζωή έχετε πια τελειώσει κι όταν η ελπίδα έχει τελειώσει, θα σου κρατήσουν το χέρι και θα σε σηκώσουν με ένα γλυκό χαμόγελο που διαρκεί για πάντα. Το πιο γλυκό χαμόγελο! Έτσι είναι οι φιλίες που τελειώνουν με το τέλος της ζωής.
Κοίταξε τώρα πόσο όμορφη ημέρα είναι έξω, ξυπνάς και ένα μήνυμα σε περιμένει που είναι από τον αγαπημένο σου! Ενθουσιασμένα το διαβάζεις όμως η εξέλιξη δεν είναι αυτή που περίμενες, γιατί σου ανακοινώνει πως δεν θα είστε ξανά μαζί και τώρα πρέπει να πορευτείς στην μοναξιά, όμως είναι εύκολο όσο ποτέ γιατί έχεις την φιλία που μπορείς να εμπιστευτείς. Ένα χέρι με φροντίδα και αγάπη όταν το χρειαστείς. Όχι στα εύκολα, αλλά στα δύσκολα, στα μακρινά που αποδεικνύουν πως τα χιλιόμετρα δεν μετράνε, ο χρόνος δυναμώνει αντί να ξεθωριάζει και η επικοινωνία γίνεται πλέον τόσο αυτοματοποιημένα! Έτσι είναι οι φιλίες που τελειώνουν με το τέλος της ζωής :[
ένα άρθρο, ένα τραγούδι, γλυκές αναμνήσεις, ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ, είναι όλα αυτά που συνοδεύουν το ανάγνωσμά μου...Ξέρουμε όλοι πόσο σημαντικό είναι να έχεις τέτοιους φίλους στη ζωή σου. Όμως αναπόφευκτα κάποια πράγματα τελικά κάνουν τον κύκλο τους. Πονάει ξέρεις πολύ μερικές φορές και το χειρότερο είναι ότι πονάνε οι καθημερινές αναμνήσεις κοινών πραγμάτων και βιωμάτων...αλλά όταν το νιώθω πλέον αυτό ξέρεις τι κάνω...απλά αφήνω να ζωγραφιστεί ένα χαμόγελο στα χείλη μου, σκέφτομαι τη στιγμή και λέω αν είναι καλύτερα έτσι θα είμαστε και οι δύο πλευρές καλά. ξέρουμε όλοι μέσα μας σε τέτοιες περιπτώσεις ότι τα συναισθήματα και οι στιγμές ήταν μοναδικές. Προχωράμε παρακάτω και θέλουμε το καλύτερο για τον άλλον, κι ας βαδίζουμε πλέον σε ξεχωριστά μονοπάτια.
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι όμορφο να το αντιμετωπίζεις έτσι.
ΔιαγραφήΕυλογία πάντως για τον καθένα που έζησε ή ζει πλαισιωμένος από τέτοιους φίλους :[