μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους
Όλοι μας έχουμε περάσει από διάφορες καταστάσεις και γεγονότα τα οποία μας σημάδεψαν και μας έμειναν χαραγμένα στο μυαλό. Δεν είναι πάντα εφικτό να ξεχάσεις τι σου έχει συμβεί και να συνεχίζεις την ζωή σου αλώβητος. Βέβαια ο καθένας από μας βιώνει και διαχειρίζεται όσα του συμβαίνουν με διαφορετικό τρόπο. Άλλωστε είναι φυσικό καθώς δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Αυτό που με προβληματίζει όμως πολλές φορές και το μοιράζομαι ανοιχτά μαζί σας είναι εάν τα προβλήματα και οι δυσκολίες μας είναι όντως τόσο σοβαρές όσο θέλουμε να τις παρουσιάζουμε. Γκρινιάζουμε, στενοχωριόμαστε, αγχωνόμαστε πολλές φορές πριν καν συμβεί κάτι.
Γιατί;
Βλέπω και ζω καθημερινά γύρω μου ανθρώπους με πολυποίκιλα προβλήματα που χρίζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης, και δυστυχώς πολλές φορές νιώθω πως έχω τα χέρια μου δεμένα. Δεν μπορώ να κάνω το παραμικρό για να τους ανακουφίσω γιατί δεν υπάρχουν οι πόροι και οι υπηρεσίες που χρειάζονται. Βλέποντας την απόλυτη ένδεια, την μιζέρια, την πείνα, τις αρρώστιες και ένα σωρό ακόμη κοινωνικά θέματα και μη, πιάνω τον εαυτό μου να φωνάζει κοίτα τι γίνεται εδώ; Υπάρχει τόσος πόνος γύρω μας και εγώ κάθομαι και σκάω για ευτελή πράγματα. Μήπως το κάνουμε λίγο πολύ όλοι αυτό; Μήπως είναι καιρός να αλλάξουμε τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τα θέματά μας; Συχνά λέω πως ο Θεός δεν μας στέλνει περισσότερα προβλήματα από αυτά που μπορούμε να αντέξουμε. Είναι καλό ορισμένες φορές να ρίξουμε μια ματιά για το τι συμβαίνει γύρω μας γιατί πάντα υπάρχουν χειρότερα από αυτά που εμείς βιώνουμε: άνθρωποι άστεγοι στον δρόμο, ασθενείς με βαριά νοσήματα, ανάπηροι, τυφλοί, ηλικιωμένοι που ζουν μόνοι τους ανυπεράσπιστοι, παιδιά ορφανά, άνθρωποι αγράμματοι κτλπ. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα λυγίσουμε για κάτι ευτελές ας σκεφτούμε αν αξίζει πραγματικά τον κόπο. Και αν δούμε πως δεν τον αξίζει, ας γελάσουμε, ας κρατήσουμε σαν ένα μάθημα το πάθημά μας και ας συνεχίσουμε δυνατότεροι. Το παρακάτω βίντεο ίσως βοηθήσει λίγο..απολαύστε το Ε.Μ
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ
καλη αρχη Εντιτα!!ετσι ακριβως οπως τα λες ειναι τα πραγματα. Των περισσοτερων απο μας τα προβλήματα θα μπορουσαν να θεωρηθουν αστεία σε σχέση με τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ προβληματα. Το video σου ειναι πραγματικα πολυ συγκινητικο. Ειδικα εμενα σαν πατερα με συγκινησε πολυ. Καλη συνεχεια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήνομίζω πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τα όρια τους, έτσι πάντοτε γκρινιάζουν(-ουμε) για αυτό που κάθε φορά έχουν να αντιμετωπίσουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό αργότερα ίσως γίνει πιο δύσκολο και πιο δύσκολο, οπότε κάθε φορά η γκρίνια γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη.
Στο τέλος της ημέρας, κανείς δεν παρατηρεί, πως όσο κι αν οι δυσκολίες μεγαλώνουν, εκείνος (παρά τη γκρίνια) αντέχει και έστω και δύσκολα, τα καταφέρνει. Άρα ναι, ο άνθρωπος μπορεί να αντέξει πολύ περισσότερα πριν λυγίσει, απ' όσα ο ίδιος νομίζει.
Εύχομαι καλή αρχή στην ενότητά σου και πολλούς ενδιαφέροντες προβληματισμούς μέσα από τα καθημερινά σου "ανθρώπινα βιώματα" που σου προσφέρει η εργασία σου :[
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΜΙΧΑΛΗ ΜΟΥ. ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΜΕΤΑΔΩΣΩ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ.. ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ. ΕΠΙΦΥΛΆΣΣΟΜΑΙ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΑ ΑΡΘΡΑ..ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟντως έτσι είναι όπως περιγράφεται στο κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά, εύκολα κλωνίζομαι ψυχολογικά και στεναχωριέμαι τόσο που νοιώθω τα μαλλιά μου να ασπρίζουν. Με τον καιρό παίρνω δύναμη και προσπαθώ να βρω τρόπους να αντιμετωπίσω το ό,τι άσχημο μου συμβαίνει... Και μετά απο καιρό, όταν όλα περάσουν και μου ξανάρθουν στο μυαλό, λέω στον εαυτό μου: πωπωωω, πως μπόρεσα και το ξεπέρασα αυτό το πράγμα; τελικά πρέπει να έχω πολύ δύναμη και μεγάλες αντοχές...
Δεν μπορώ να πω όμως οτι όταν μου συμβαίνει κάτι άσχημο, μου έρχεται στο μυαλό το χειρότερο κάποιου άλλου... Οχι, εκείνη την στιγμή δεν μπορώ να σκεφθώ έτσι... Εχω όμως τον άντρα μου πάντα να μου το θυμίζει :)
Εντίνα, καλή συνέχεια σου εύχομαι!
Αρχικά να σε ευχαριστήσω που μοιράστηκες την δική σου άποψη και εμπειρία. Είσαι δυνατή και μπορείς να είσαι ακόμα δυνατότερη γιατί η δύναμη είναι κάτι που μαθαίνεται μέρα με την μέρα. Δεν γνωρίζουμε πάντα τις αντοχές μας αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχουμε. Πολλοί άνθρωποι θεωρούν λανθασμένα ότι δεν είναι δυνατοί και άλλοι μπορεί να φοβούνται μήπως δεν φανούν δυνατοί στα μάτια των άλλων όπως στην οικογένεια, στον σύντροφο, στα παιδιά. Το θέμα είναι πως η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και για την εσωτερική μας δύναμη εξαρτάται από την αλληλεπίδραση μας με το περιβάλλον και από αυτό που μας μετέδωσαν σε μικρή ηλικία. Δηλαδή όσο έξυπνο και αν είναι ένα παιδί, αν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον που το κάνουν να αισθάνεται αδύναμο, το μυαλό του δεν θα μπορέσει λόγω του περιβάλλοντος που ζει να αναπτύξει τις ικανότητές του. Αντιθέτως ένας άνθρωπος που θα μάθει να αντιδρά με δύναμη απέναντι στα εξωτερικά γεγονότα θα μπορεί να αντιμετωπίζει τα προβλήματα με δυναμικό τρόπο και όχι με παθητικό. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως η μάθηση δεν εξακολουθεί να μας ακολουθεί στην διάρκεια της ζωής μας. Οι συναισθηματικές μας αντιδράσεις μπορούν απομαθευτούν και να αλλάξουν σε οποιαδήποτε ηλικία. Στο χέρι μας είναι ποια πλευρά θα ακολουθήσουμε.. την παθητική ή την δυναμική. Μην ξεχνάμε πως δεν γεννιόμαστε δυνατοί αλλά γινόμαστε σε όλη την την διάρκεια της ζωής μας και συνεχώς μαθαίνουμε από τις εμπειρίες μας.
ΔιαγραφήΕντίτα! Συγνώμη για το λάθος στο όνομα :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σε καλωσορίσω με τη σειρά μου στη νέα ενότητα και να σου ευχηθώ πάντα να μας εμπνέεις. Ως κάποιος που πέρασα μια κρίση στη ζωή μου που ούτε κι εγώ ήξερα ότι θα μπορούσα να ανταπεξέλθω, πρέπει να πω ότι όχι μόνο σκεφτόμουν συνεχώς ότι υπάρχουν χειρότερα αλλά επίσεις πήρα τη δύναμη μέσα από τα μάτια των παιδιών μου να συνεχίσω και να ξεκινήσω στα μέσα της ζωής μου από την αρχή. Όλοι χρειαζόμαστε να αγκουμπήσουμε κάπου και το πάρα πολύ συγκινητικό σου βίντεο τα λέει όλα. Μπορώ!!(_)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Νίκο για το καλωσόρισμα και μου δίνει απίστευτη χαρά να μεταδίδω ακριβώς αυτό που σκέφτομαι και να εμπνέω όσους "λυγίζουν".Ναι συμφωνώ μαζί σου πως όλοι μας έχουμε την ανάγκη να ακουμπήσουμε κάπου όταν λυγίζουμε και συνήθως αυτό το κάπου είναι αυτό που θεωρούμε το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή μας.Χαίρομαι που στα μάτια των παιδιών σου βρήκες την δύναμη να συνεχίσεις και να ξεκινήσεις από την αρχή γιατί εσύ με την σειρά σου τους έδειξες πως δεν πρέπει να λυγίζουν αλλά να στέκονται όρθιοι σε ότι άσχημο συμβάινει. Για τα παιδιά σου και όσους αγαπάς ίσως να είσαι εσύ η πηγή για την δική τους δύναμη. Αυτό να το θυμάσαι πάντα και ειδικά σε στιγμές που "λυγίζεις".
ΔιαγραφήΗ δύναμη είναι χαρακτηριστικό του ανθρώπου. Θεωρώ ότι λίγο πολύ όλοι είμαστε δυνατοί και μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στα όποια προβλήματα. Πολυ συγκινητικό άρθρο μα και βίντεο. Όλοι έχουμε περάσεει κάποια δύσκολα γεγονότα στη ζωή μας και από απόλυτα προσωπική εμπειρία όσο τα κρατάμε κρυφά και δεν τα μοιραζόμαστε γίνονται κόμπος μέσα στη ψυχή μας και είναι αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε και να φαινόμαστε αδύναμοι. Καλή αρχή στο Yannidakis net.
ΑπάντησηΔιαγραφή