μία μητέρα περι-γράφει πως είναι να μεγαλώνεις την αυριανή γενιά, σήμερα
Μια τυπική ημέρα ξεκίνησε. Ετοιμαστήκαμε για τη δουλειά αφού προηγουμένως κάναμε μια στάση στην μαμά μου για να αφήσουμε το μωρό. Και όμως στους δρόμους κάτι συνέβαινε. Μια κίνηση πολύ έντονη που θύμιζε τις χειμωνιάτικες βροχερές ημέρες. Κατευθύνομαι προς τη δουλειά μου και περνάω έξω από ένα νηπιαγωγείο και βλέπω ένα θλιμμένο αγοράκι να έχει κολλημένο το προσωπάκι του στο παράθυρο του νηπιαγωγείου και να κλαίει. Εκεί συνειδητοποίησα τι συνέβαινε. Τα σχολεία είχαν ανοίξει! Στο κέντρο της πόλης οι πιο μεγάλοι μαθητές ζούσαν με τον δικό τους τρόπο την έναρξη των σχολείων. Χαμόγελα και προσδοκίες ή απλά χαρά γιατί ξανάσμιγαν με τις παρέες τους;
Δε ξέρω που να πρωτοσταθώ και τι να αναφέρω σχετικά με την πρώτη μέρα στο σχολείο όποιο και αν είναι αυτό. Είτε είναι παιδικός σταθμός, είτε νηπιαγωγείο, είτε δημοτικό, είτε γυμνάσιο είτε λύκειο. Σίγουρα το κάθε ένα στάδιο τόσο για τους γονείς όσο και για το παιδί έχει τις δικές του δυσκολίες και ανησυχίες. Είχα σκοπό να γράψω κάτι για τα μεγάλα παιδιά αλλά εκείνη η φατσούλα με γέμισε πολλά συναισθήματα αλλά και ανησυχίες. Σκεφτόμουν το πως αισθανόταν το παιδί αλλά και η μαμά ή ο μπαμπάς όταν το έβλεπαν έτσι. Έσπευσα να ενημερωθώ για το πως πρέπει να αντιδράσουμε όταν αφήνοντας το παιδάκι μας στο σχολείο εκείνο αρχίσει να κλαίει.
Οι ειδικοί αναφέρουν ότι η όλη διαδικασία δεν πρέπει να καθυστερεί διότι όσο διάστημα παραμένουμε στον παιδικό σταθμό εκείνο θα αρχίσει να κλαίει γνωρίζοντας ότι θα το αφήσουμε εκεί και ότι θα επιστρέψουμε μετά από κάποιο χρονικό διάστημα να το πάρουμε. Συμβουλεύουν τους γονείς να είναι τυπικοί στο χρόνο προσέλευσης αλλά και αποχώρησης από το σχολείο διότι αν αργήσουν δε θα έχουν το πρωϊνό καλωσόρισμα που τα άλλα παιδάκια είχαν από τη δασκάλα τους, δε θα είναι εκεί όταν θα τους ενημερώσει εκείνη για τις δραστηριότητες της ημέρας και έτσι θα αρχίσουν να αισθάνονται εκτός ομάδας. Καλό είναι επίσης τα όποια άγχη και ανησυχίες των γονέων όσον αφορά την ένταξη του παιδιού τους στο νέο περιβάλλον να μην τα δείχνουν διότι το παιδί τα νιώθει και το επιβαρύνουν. 'Ενα τηλεφώνημα στο σχολείο για το πως είναι το παιδί μας θα λύσει τις ανησυχίες μας. Καλό είναι επίσης να αποφεύγουμε συγκρίσεις τύπου "είδες ότι ο Γιωργάκης δεν κλαίει"; διότι βάζουμε το παιδί μας στη διαδικασία να σκεφτεί αρνητικά για τον εαυτό του και γιατί εκείνο δεν προσαρμόζεται εύκολα κτλ.
Αντιθέτως καλό είναι να προσπαθήσουμε να χτίσουμε μια σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ δασκάλας και παιδιού. Να του πούμε ότι για όση ώρα είναι στο σχολείο, ότι θέλει μπορεί να ρωτάει τη δασκάλα του και ότι εκείνη θα το βοηθήσει στις ανάγκες που δεν μπορεί μόνο του να κάνει και εμείς το βοηθούσαμε όλο αυτόν τον καιρό. Επίσης να το χαιρετήσουμε και να του πούμε ότι θα περάσουμε να το πάρουμε π.χ. στις 12 και να τηρήσουμε τον λόγο μας. Να του πούμε ότι μετά θα του έχουμε μαγειρέψει το αγαπημένο του φαγητό και ότι θα παίξουμε μαζί το απόγευμα. Να το παροτρύνουμε να μιλάει και να αναπτύσσει σχέσεις με τα υπόλοιπα παιδάκια της τάξης του και να του δίνουμε ιδέες για τυχόν συζητήσεις που μπορεί να κάνουν όπως ποιο είναι το αγαπημένο τους παιχνίδι, το αγαπημένο τους τραγούδι, ο αγαπημένος του χορός κτλ. Να του δώσουμε να καταλάβει αν επιμένει ότι η τάξη έχει μια δασκάλα και πολλά παιδάκια και ότι εμείς δεν έχουμε θέση μέσα στην τάξη καθώς και ότι η δασκάλα του είναι εκεί χωρίς την δική της μαμά.
Και κάτι για να νιώσουμε όλοι οι γονείς καλύτερα: οι ειδικοί αναφέρουν πως το γεγονός ότι τα παιδιά μας κλαίνε και δε θέλουν να μας αποχωριστούν είναι σημάδι μιας καλής και δυνατής σχέσης που έχουμε αναπτύξει. Και κάτι για να γελάσουμε: μια μαμά ρώτησε το παιδί της πως πέρασε στο σχολείο, αν γνώρισε κάποιο παιδάκι και τι έλεγαν και η απάντησή του ήταν ότι έκλαιγαν όλη μέρα! Υπομονή λοιπόν σε γονείς, παιδιά και φυσικά στους νηπιαγωγούς και παιδαγωγούς. Καλή και ευλογημένη χρονιά μέσα από όλες τις δυσκολίες. Περιμένω σχόλια σας και φυσικά δικές σας εμπειρίες (Χ)
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
εύχομαι καλή αρχή στη νέα μηνιαία ενότητά σου και τι καλύτερος τρόπος να ξεκινήσεις με τη νέα σχολική χρονιά που έφερε τόσες ελπίδες και απογοητεύσεις. Σε δικό μου κείμενο για τη νέα αυτή χρονιά με τίτλο "ένα υπέροχο αύριο από μια άσχημη σχολική χρονιά" τονίζω πως φέτος αν όλοι μαζί συνεργαστούμε με όρεξη και θέληση, μπορούμε να καταφέρουμε πολύ περισσότερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή αρχή :[
Εγω περασα αρκετες πρωτες μερες οποτε πλεον ειμαι καπως συνηθισμενη, ομωσ ξερω πολυ καλα τι ενοεις και σκεφτομαι πολυ oλα τα παιδια κ οτυς γονεισ που ξεκινουν φετος
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μου θύμησες τώρα... Πόσο μεγάλος τρόμος με έπιανε την πρώτη μέρα του σχολεικού έτους. Τι κλάμα έκανα μικρός καθώς η μητέρα με άφησε μόνο... Ομολογώ πως ακόμα δεν το έχω ξεπεράσει, ακόμα και τώρα όταν ανοίγουν τα σχολεία, νιώθω ένα σφίξιμο στην καρδιά! Ήταν όμως η πρώτη μέρα στη Γ΄Δημοτικού που μέσα απ' τα θωλά μου μάτια είδα μια κυρία να φέρνει δίπλα μου ένα ξανθό αγοράκι που έκλαιγε απαρηγόρητα. Κλάψαμε για λίγο χωρίς να μιλήσουμε, μα από τότε ο Νίκος κι ο Σταύρος έγιναν δυο αχώριστοι φίλοι! Μια φιλία που κρατάει ακόμα 35 ολόκληρα χρόνια αργότερα! Υπομονή νέοι γονείς...το κλάμα έχει και τα καλά του(_)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα είμαι ψευτης αν σου πω πως έκλαιγα ή όχι στην πρώτη τάξη. Εκείνο όμως που θυμάμαι με σιγουριά είναι πως είχα μαζί μου ένα αυτοκινητάκι και το τσουλούσα στο θρανίο πάνω κατά τη διάρκεια του "μαθήματος" για να αισθάνομαι άνετα.. Η δασκάλα ευτυχώς με άφηνε όσο ήμουν ήσυχος :[
ΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ όλους σας για τη συμμετοχή και τα σχόλια σας. Έχοντας 2 μεγαλύτερα αδέρφια που πήγαιναν στο σχολείο πάντα αισθανόμουν άσχημα που εγώ έμενα πίσω. Θυμάμαι αξέχαστα την πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο. Ήταν από τις καλύτερες μου. Όσον αφορά τον Γιάννη έχω ακούσει τα απίστευτα για το σχολείο. Νίκο για να είμαι ειλικρινής από σένα δεν περίμενα ότι θα έκλαιγες. Έλενα από το μήνυμα σου καταλαβαίνω την εμπειρία σου. Εύχομαι τα καλύτερα για τα παιδιά σας μικρά και μεγάλα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή