ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠEMΠΤΗΣ ~ ένα υπέροχο αύριο από μια άσχημη σχολική χρονιά

Καληνωρίσματα. Αυτήν την εβδομάδα ξεκίνησε η νέα σχολική χρονιά, όμως φέτος παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να αναρωτηθούμε τι εννοούμε με αυτόν τον όρο. Γιατί μπορεί την Τρίτη να ήταν όλοι παρόντες στον Αγιασμό, όμως την Τετάρτη οι μαθητές πήγαν μόνοι τους για να πάρουν τα σχολικά βιβλία (δεν είναι όσο αυτονόητο ακούγεται) αφού οι δάσκαλοι κατέβηκαν από τώρα σε απεργίες.

Δεν θέλω να εναντιωθώ στα δίκαια αιτήματά τους. Ο μισθός τους είναι πενιχρός, πολλές φορές δεν πληρώνονται, καλύπτουν μεγάλα κενά σε ώρες και μαθήματα και αποφάσισαν να απεργήσουν γι’ αυτό, όμως καλό είναι σε αυτό το σημείο να συνειδητοποιήσουν δύο βασικούς παράγοντες. Από τη μία όλοι ξέρουμε πως δεν είναι οι μόνοι εργαζόμενοι που δέχθηκαν μειώσεις και άδικους νέους όρους εργασίας (ειδικά οι πρωτοδιορισμένοι) και από την άλλη θα πρέπει να κάνουν την υπέρβαση και να σκεφτούν τι επαγγέλλονται. Είναι καθηγητές των παιδιών της Ελλάδος και όχι απλά δημόσιοι υπάλληλοι.

Για πρώτη φορά φέτος παρουσιάζεται μία μοναδική ευκαιρία να αναπτυχθεί μία πρωτόγνωρη σχέση μεταξύ καθηγητών και μαθητών. Πρέπει οι μεν και οι δε να συζητιόσουν πρώτα τα προβλήματα τους. Οι καθηγητές να εξηγήσουν στα παιδιά τις μειώσεις μισθών και τις δυσκολίες τους στα οικονομικά τους και οι μαθητές να μιλήσουν ανοιχτά για τις ελλείψεις τους που τους αναγκάζουν να τρέχουν στα φροντιστήρια, αλλά και αυτές σε σχολικό εξοπλισμό. Φέτος διαβάζουμε πως υπάρχουν σχολεία που όχι μόνο δεν έχουν χρήματα για πετρέλαιο θέρμανσης, αλλά ούτε καν για κιμωλίες!

Το σχολείο όμως δεν είναι ούτε κιμωλίες, ούτε υπολογιστές, ούτε μισθοί. Η ιστορία μας έχει διδάξει πως δάσκαλοι και μαθητές συνεργάστηκαν κάτω από αντίξοες συνθήκες με εξαιρετικά αποτελέσματα και ίσως σήμερα καλούνται να πράξουν το ίδιο. Να κατανοήσει ο ένας τον άλλο και μαζί να δώσουν μία υπόσχεση για το καλό της χώρας. Βλέπετε το παρόν μπορεί να είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγή, όμως μαζί με το ένδοξο παρελθόν μας, μπορούν να λειτουργήσουν ως πρώτης τάξεως μαθήματα για το μέλλον. Και μην λανθάνετε: Στο σχολείο χτίζεται το μέλλον αυτής της χώρας!

Φέτος λοιπόν μην το δείτε σαν δουλειά. Έτσι κι αλλιώς δεν θα πληρώνεστε αρκετά για αυτή. Φέτος νοιώστε ότι έχετε το μέλλον της χώρας στις πλάτες σας και καταλάβετε πως κάνετε κοινωνικό έργο, πως ευθύνεστε για το αύριο της χώρας ακόμα κι αν κανείς δεν σας στηρίζει, το έργο σας έχει μεγαλύτερη αξία γιατί ξέρετε πως κι αυτά τα παιδιά δεν έχουν καμία στήριξη, πως μετά από δώδεκα έτη στα θρανία θα είναι μόνοι και γυμνοί από κάθε εφόδιο.

Το σχολείο δεν είναι ύλη, μα γνώσεις, επιστήμες, τέχνες και λόγος και για όλα αυτά χρειάζονται δύο: οι διδάσκαλοι και οι μαθητάδες. Δύο συστατικά που υπάρχουν και απαιτούν μονάχα μία προϋπόθεση: την θέληση, τον στόχο, το κίνητρο. Φέτος λοιπόν δώστε κίνητρο στα παιδιά για να μάθουν, όχι να κάνουν την ετήσια αγγαρεία όπως κάνατε εσείς οι καθηγητές και όλοι οι υπόλοιποι εργαζόμενοι όλα αυτά τα χρόνια. Συνεργαστείτε για τον κοινό σκοπό της καλυτέρευσης αυτής της κοινωνίας που σήμερα μπορεί να είναι καταδικασμένη, όσο όμως υπάρχουν νέα παιδιά, νέοι μαθητές και δάσκαλοι με όνειρα και φιλοδοξίες, η χώρα παίρνει μία ακόμα ευκαιρία για να βελτιωθεί να επανεκκινήσει και να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Μην περιμένετε από την πολιτεία. Αυτή και μαζί της όλη η δική μας και οι προηγούμενες γενιές είναι καταδικασμένες λόγω νοοτροπίας. Η επόμενη όμως;

Αυτήν την επόμενη σας ζητάω φέτος να φτιάξετε. Να συνεργαστείτε, να θέσετε έναν κοινό στόχο που θα προσεγγίσετε μέσα από τα προβλήματα σας και από τον ενθουσιασμό σας για κάτι καλύτερο το οποίο εσείς θα έχετε πετύχει. Χτίστε ένα υπέροχο αύριο μέσα από τα φετινά σχολεία της κρίσης, των περικοπών και των ελλείψεων :[

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΑ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ