Καληνωρίσματα. Όταν αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο κάπου τη δεκαετία του ενενήντα, εντυπωσιαστήκαμε. Ένα από τα πρώτα πράγματα που εκτιμήσαμε δεόντως ήταν ο αμφίδρομος χαρακτήρας του μέσου. Πολύ σύντομα αρχίσαμε να επικοινωνούμε με αγνώστους (chat) αναπτύσσοντας κοινά ενδιαφέροντας ή κοινούς στόχους. Πολλοί (άντρες) προσποιήθηκαν τις γυναίκες για να κοροϊδέψουν άντρες που ήθελαν να προσεγγίσουν ερωτικά μία άγνωστη. Ακόμα κι αν η συζήτηση γινόταν ανάμεσα σε χρήστες διαφορετικού φύλλου, εκείνοι προσποιούνταν πως ήταν γυμνασμένοι, με μεγάλο στήθος, φορούσαν ζαρτιέρες ή αντίστοιχα ήταν ιδρωμένοι μετά από το τριακοστό σετ κοιλιακών που μόλις είχαν τελειώσει. Ήταν οικονομικά στελέχη σε πολυεθνική εταιρεία και πάει λέγοντας. Η αλήθεια είναι πως μπορεί να ήταν κάποιος άντρας με λερωμένο σώβρακο και μια γυναίκα με τσιγάρο στο στόμα και αξύριστες μασχάλες.
Η εξέλιξη του διαδικτύου έφερε και την εξέλιξη των χρηστών του. Σύντομα ήρθαν τα κοινωνικά δίκτυα ως μέσω έκφρασης του κόσμου κι έτσι άρχισαν άλλου είδους δραστηριότητες. Στην εικόνα του λογαριασμού μας (avatar, προφίλ ή όπως αλλιώς το λένε) οι χρήστες ξεκίνησαν να βάζουν σύμβολα όπως το σήμα της ομάδας τους, ενός συγκροτήματος, τη σημαία της χώρας τους, μία εικόνα ενός τοπίου, φιγούρες από ήρωες της τηλεόρασης και του κινηματογράφου και ξαφνικά… ψεύτικες φωτογραφίες από καλογυμνασμένα μοντέλα ή κάτι παρόμοιο. 
Στην διπλανή εικόνα προφίλ, βλέπουμε μια αληθινή φωτογραφία που και πάλι όμως εξαπατά. Οι χρήστες (αυτοί) δημιουργούν κι άλλους λογαριασμούς κοινωνικών δικτύων υποδυόμενοι τους θαυμαστές του αυθεντικού τους λογαριασμού και αυξάνοντας τα μέλη αυτού. Γράφουν ψέματα για το που ήταν το περασμένο σαββατοκύριακο ή για το τι έκαναν χθες το βράδυ…. Μα όσο ο καθένας ασχολείται με τον εαυτό του και άντε και με μερικούς άλλους, το ψέμα είναι… ψέμα.
Στην διπλανή εικόνα προφίλ, βλέπουμε μια αληθινή φωτογραφία που και πάλι όμως εξαπατά. Οι χρήστες (αυτοί) δημιουργούν κι άλλους λογαριασμούς κοινωνικών δικτύων υποδυόμενοι τους θαυμαστές του αυθεντικού τους λογαριασμού και αυξάνοντας τα μέλη αυτού. Γράφουν ψέματα για το που ήταν το περασμένο σαββατοκύριακο ή για το τι έκαναν χθες το βράδυ…. Μα όσο ο καθένας ασχολείται με τον εαυτό του και άντε και με μερικούς άλλους, το ψέμα είναι… ψέμα.
Τώρα υπάρχουν τα ιστολόγια, τα blogs και μπορεί στην αρχή αυτά να είχαν τον χαρακτήρα της έκθεσης ιδεών και απόψεων των διαχειριστών τους, σήμερα όμως βλέπουμε ιστολόγια που δημοσιεύουν ή αναπαράγουν ειδήσεις και μάλιστα απολαμβάνουν επισκεψιμότητα μεγαλύτερη πολλών ειδησεογραφικών ιστοσελίδων! Ποιο όμως είναι το κύριο χαρακτηριστικό των ιστολογίων; Μα, η ανωνυμία βέβαια (όχι φυσικά στο yannidakis που όλα μας τα κείμενα είναι ενυπόγραφα και ο καθένας φέρει την ευθύνη του ότι γράφει)! Έτσι, ο καθένας μπορεί να φανταστεί μια “είδηση” να την γράψει και την δημοσιεύσει. Αν η “είδηση” είναι πιασιάρικη και καλογραμμένη, σύντομα άλλα ιστολόγια θα την αναδημοσιεύσουν και σε χρόνο μηδέν θα αποτελεί γνωστό θέμα στην κοινωνία. Ακόμα κι αν κάποιος βάλει ένα όνομα σαν υπογραφή, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για την εγκυρότητα των λεγόμενων του ατόμου αυτού. Ακόμα κι αν για λόγους ανωτέρας βίας το ψέμα αποκαλυφθεί και η ανάρτηση αφαιρεθεί, θα εξακολουθεί να υπάρχει σε μηχανές αναζήτησης, οπότε τα ηλεκτρονικά γραπτά, μένουν και παραμένουν.
Βλέπετε το ψέμα στο διαδίκτυο είναι πρόσφορο και όσοι το χρησιμοποιούν ξέρουν καλά να υποκρίνονται, να κάνουν τον εαυτό τους να αισθάνεται καλύτερα έστω αυτές τις λίγες ώρες που κοιτάζουν μια οθόνη και να ικανοποιούν τα ένστικτα ή τις ανάγκες τους πάνω σε μία αναγνωρισιμότητα 
που χτίστηκε στην υποκρισία. Το κείμενο δεν αφορά το διαδίκτυο ακόμα κι αν οι πρώτες τετρακόσιες πενήντα πρώτες λέξεις του μιλούν για αυτό. Στο κείμενο αυτό αναζητούμε τα πραγματικά ένστικτα του ανθρώπου, γιατί αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, θα παραδεχτούμε πως η κοινωνία λίγο-πολύ μας θέτει μέσα σε κάποια όρια. Δεν μπορούμε να πείσουμε κάποιον ότι είμαστε όμορφοι ή γυμνασμένοι αν δεν είμαστε. Σωστά; Το διαδίκτυο όμως παρέχει αυτό το οποίο θέλω σήμερα να εξετάσουμε: ένα περιβάλλον χωρίς βαρύτητα, ένα περιβάλλον πλήρους ελευθερίας στο οποίο εξετάζουμε πως θα δρούσε ένας άνθρωπος αν μπορούσε. Μην με παρεξηγήσετε, δεν είναι όλα κακά. Κάποιοι ας πούμε γράφουν ποίηση όταν στο καταπιεστικό περιβάλλον στο οποίο ζουν, δεν τους επιτρέπεται. Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι αναπτύσσουν ένστικτα υποκρισίας και ανοησίας, εξαπατώντας τους υπόλοιπους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
που χτίστηκε στην υποκρισία. Το κείμενο δεν αφορά το διαδίκτυο ακόμα κι αν οι πρώτες τετρακόσιες πενήντα πρώτες λέξεις του μιλούν για αυτό. Στο κείμενο αυτό αναζητούμε τα πραγματικά ένστικτα του ανθρώπου, γιατί αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, θα παραδεχτούμε πως η κοινωνία λίγο-πολύ μας θέτει μέσα σε κάποια όρια. Δεν μπορούμε να πείσουμε κάποιον ότι είμαστε όμορφοι ή γυμνασμένοι αν δεν είμαστε. Σωστά; Το διαδίκτυο όμως παρέχει αυτό το οποίο θέλω σήμερα να εξετάσουμε: ένα περιβάλλον χωρίς βαρύτητα, ένα περιβάλλον πλήρους ελευθερίας στο οποίο εξετάζουμε πως θα δρούσε ένας άνθρωπος αν μπορούσε. Μην με παρεξηγήσετε, δεν είναι όλα κακά. Κάποιοι ας πούμε γράφουν ποίηση όταν στο καταπιεστικό περιβάλλον στο οποίο ζουν, δεν τους επιτρέπεται. Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι αναπτύσσουν ένστικτα υποκρισίας και ανοησίας, εξαπατώντας τους υπόλοιπους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Αναρωτιέται λοιπόν κανείς αν σε έναν κόσμο απόλυτης ελευθερίας όπως θεωρητικά όλοι θα θέλαμε να ζούμε, θα βασίλευε το ψέμα και η εξαπάτηση. Δεν έχω αφορμές να πιστεύω κάτι διαφορετικό, καθώς σε κάθε ευκαιρία ο άνθρωπος επιδιώκει ακριβώς αυτά τα αρνητικά στοιχεία. Είναι κρίμα, είναι μακάβριο, είναι τραγικό, μα είναι η αλήθεια. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα κρίνουμε το περιβάλλον που μας διέπει και καθορίζεται από την κοινωνία, τους νόμους και τις Αρχές αυτού, που “περιορίζουν την ελευθερία μας” καλύτερα να σκεφτούμε πως παίρνουμε αυτό που αξίζουμε :[
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΛΗΘΙΝΑ ΕΝΣΤΙΚΤΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το