ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΠEΜΠΤΗΣ ~ αφήστε με να κατέβω με την κόρη μου την κυριακή στην παρέλαση

Καληνωρίσματα. Είναι από τις ελάχιστες φορές που γράφω ένα κείμενο λίγες ώρες πριν το δημοσιεύσω. Συνήθως τα κείμενα μου έχουν την εξέλιξη του κρασιού: Μένουν για καιρό στο αρχείο μέχρι να αποφασίσω πως έρχεται η κατάλληλη μέρα να τα δημοσιεύσω. Όχι όμως αυτό. Η επέτειος ή ότι τέλος πάντων γιορτάζουμε κάθε εικοστή ογδόη Οκτωβρίου, πλησιάζει και για πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή μου φοβάμαι!

Βλέπετε φέτος σκεφτόμουν για πρώτη φορά να κατεβάσω την κορούλα* μου στην παρέλαση μιας και πλέον είναι στην ηλικία να αντιληφθεί το πλήθος, να χαρεί κρατώντας το σημαιάκι και να χειροκροτήσει τα παιδιά που παρελαύνουν. Κάπως έτσι δεν ξεκινήσαμε όλοι μας; Σε μικρή ηλικία στην πλάτη κάποιου γονέα ή παππού να προσπαθούμε να διακρίνουμε ανάμεσα στο πλήθος της παρέλασης, κάποιον μεγάλο αδερφό ή συγγενή, τις όμορφες στολές, τον συγχρονισμό, τα εμβατήρια και την περήφανη περιγραφή του εκφωνητή. Λίγο πιο μετά στα κοντά μας πόδια πλέον, σπρωχτήκαμε μα βρήκαμε μια θέση μπροστά στην διαχωριστική κορδέλα –έστω και οκλαδόν- και παρακολουθήσαμε την τελετή. Και ύστερα γλυκό ή σουβλάκι και πιο μετά τα πρώτα ποτά στα clubs που εδώ στο Ηράκλειο ανοίγουν το μεσημέρι εκείνες τις μέρες!

Όλα μέχρι την περσινή εικοστή πέμπτη Μαρτίου του 2012 οπότε και από την τηλεόραση παρακολούθησα πρώτα στην Θεσσαλονίκη τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας (δεν έχει σημασία ποιος είναι εκείνη την ημέρα) να αποχωρεί κακήν κακώς από τους επισήμους που μαζί του τράπηκαν σε φυγή για να σώσουν τα τομάρια τους από την ελλιπή αστυνόμευση θες; από το πλήθος των εξαγριωμένων “αγανακτισμένων” θες; πάντως στάθηκαν ικανοί να διαλύσουν την παρέλαση. Παρόμοιο το σκηνικό και στο Ηράκλειο (μα και σε όλη την Ελλάδα) όπου για πρώτη φορά στην ιστορία οι Αριστεροί διαδηλωτές ακολουθούμενοι από πλήθος ανιστόρητων αγανακτισμένων δεν επέτρεψαν καν να ξεκινήσει αυτή η παρέλαση. Ποιες αλήθεια να ήταν εκείνη την ημέρα οι σκέψεις των παιδιών που θα παρέλαυναν  ή αυτών που θα παρακολουθούσαν; Ποια Ελλάδα; Ποια ιστορία; Ποια δημοκρατία; Ποια εθνική περηφάνια; Τίποτα! Θα έπρεπε να γυρίσουν σπίτι κρατώντας το σημαιάκι για την επόμενη φορά.

Η επόμενη φορά έρχεται αυτήν την Κυριακή και διαβάζουμε πως η Αστυνομία έχει αποφασίσει ισχυρή αστυνόμευση και περιφρούρηση της παρέλασης και των επισήμων ώστε να μην επαναληφτούν τα έκτροπα. Η τοπική αυτοδιοίκηση (τουλάχιστον εδώ, στο Ηράκλειο) επιθυμεί χαλαρά μέτρα ώστε να μην δούμε ξανά την εικόνα της αστυνομοκρατούμενης πόλης και στο βάθος… ο Αλέξης Τσίπρας που επ’ αφορμής της επικείμενης ψήφισης των νέων μέτρων λιτότητας (άσχετο;) βρήκε την τέλεια ευκαιρία να κινητοποιήσει τα πλήθη και να τα ωθήσει στην διαμαρτυρία. Που; Στην παρέλαση! Μπορεί να σημειώνει την ειρηνική μορφή των διαδηλώσεων αυτών, αλλά όλοι ξέρουμε πως πάντοτε οι διαδηλώσεις ξεκινούν ειρηνικά μέχρι να ανέβουν οι τόνοι κάποια στιγμή, με κάποια αφορμή. Άλλωστε την παρέλαση δεν δύναται να καταστρέψουν μόνο οι θεατές αλλά και οι πρωταγωνιστές με πολλά παραδείγματα μαθητών να προχωρούν σε ασχήμιες που δεν τιμούν τα ρούχα και τη θέση τους. Το έχουμε μάθει πλέον το σενάριο!

Να λοιπόν ένας οικονομικός τρόπος να κατεβάσει ο Τσίπρας και ο κάθε Τσίπρας τον κόσμο στους δρόμους, αφού ήδη θα είναι κάτω λόγω της παρέλασης. Ποιος όμως του δίνει το δικαίωμα να ρισκάρει την διεξαγωγή της παρέλασης με ασφάλεια και επιτυχία; Με τον λαϊκό αναβρασμό να είναι γεγονός, ποιος με βεβαιώνει εμένα πως μπορώ την Κυριακή να αγοράσω σημαιάκι, να φορέσω όμορφα μπλε ρούχα στην κορούλα* μου και να κατέβω περήφανος στο κέντρο για να θαυμάσουμε μαζί την παρέλαση; Γιατί ναι, κάποιοι κόντρα στο ρεύμα, επιμένουν να κρατούν την σημαία και τα ιδανικά μας ψηλά.

Θέτω προ των ευθυνών τους, τον καθένα από τους εμπλεκόμενους. Την αστυνομία, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τις Αριστερές οργανώσεις, τον απλό κόσμο. Μην καταστρέψετε μία από τις ελάχιστες ευκαιρίες να νοιώσουμε ξανά λίγη εθνική περηφάνια και να την διαβιβάσουμε στα παιδιά* μας. Δηλαδή, τι; Αν η Ελλάδα ξαναπάρει το ευρωπαϊκό στο ποδόσφαιρο, θα κάνουμε συλλαλητήρια κατά της κυβέρνησης; Αφήστε με να κατέβω με την κόρη μου την Κυριακή στην παρέλαση :[

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΕΡΙΓΡΑΦΟΝΤΑΣ ΠΩΣ Η ΕΡΧΟΜΕΝΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ

* (δεν έχει σημασία αν έχω ή δεν έχω τέκνο. Το παράδειγμα εξυπηρετεί τον προβληματισμό)