Καληνωρίσματα. Το θέμα της ανάπτυξης με απασχολεί ιδιαίτερα αυτά τα χρόνια που έχει ξεσπάσει η κρίση και το έχω δείξει είτε με κείμενα στο yannidakis είτε από συζητήσεις μου. Ο μόνος τρόπος να ξεπεράσουμε την κρίση –αφού κανείς ποτέ δεν θα μας κάνει κανένα δώρο- είναι με πετυχημένες επενδύσεις σε ουσιαστικά πράγματα τα οποία μπορούν με κάποιον τρόπο μπορούν να αποσβέσουν την επένδυση και να έχουν κέρδος.
Είναι χαρακτηριστικό πως σύμφωνα με το Forbes οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Λονδίνο κόστισαν περί τα δεκαπέντε δισεκατομμύρια δολάρια την ίδια ώρα που η πρόσφατη αποστολή του Curiosity από την NASA στον πλανήτη Άρη κόστισε μόλις δυόμιση δισεκατομμύρια. Αν η διαστημική αποστολή αυτή είναι τόσο σημαντική όσο οι επιστήμονες υποστηρίζουν, τότε τι θα είχε συμβεί αν πολλαπλασιάζαμε την αποστολή επί του έξι για να φτάσουμε τον προϋπολογισμό των Ολυμπιακών Αγώνων; Θα συναντούσαμε Τον Θεό; Προφανώς όχι, όμως κρίνεται σκόπιμο να προβούμε σε συγκρίσεις σε ότι αφορά τον προορισμό των χρημάτων μας.
Φανταστείτε πως για έναν χρόνο σταματούσαμε να ενδιαφερόμαστε για τον αθλητισμό: ποδόσφαιρο, καλαθοσφαίριση, αντισφαίριση, μηχανοκίνητο αθλητισμό και όλα τα άλλα διάσημα αθλήματα. Δεν πηγαίναμε στο γήπεδο, δεν παρακολουθούσαμε αγώνες στην τηλεόραση. Για έναν χρόνο θα έπρεπε να σταματήσουν να πληρώνουν τα συμβόλαια των εκατοντάδων εκατομμυρίων σε αθλητές που δεν ξεπερνούν τα τριάντα τους χρόνια κι όμως αμείβονται σα να έχουν ντοκτορά πυρηνικού φυσικού με μισθό ικανό να ζήσει και τα τρισέγγονά τους! Όμως εφόσον το ενδιαφέρον του κόσμου είναι σε αυτούς, τους ηθοποιούς και τους τραγουδιστές, τότε… γιατί όχι;
Αν σκεφτεί κανείς πως ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για τον υποσιτισμό στην Αφρική και για την εύρεση θεραπειών για τις σοβαρές ασθένειες (μέχρι κάποια από αυτές να “χτυπήσει” το περιβάλλον του), τουλάχιστον όχι τόσο ώστε να θυσιάσει την επιθυμία του για τον αθλητισμό, τότε γιατί οι έρευνες και οι επενδύσεις να στραφούν εκεί; Ποιο το κέρδος των εταιρειών και οργανισμών που θα το κάνουν και ποιο το όφελος για όλους εμάς που θα το περάσουμε στα “ψιλά” των συζητήσεων μας;
Αρκετά όμως με τα παραδείγματα και αρκετά με την ειρωνεία. Η κοινωνία άλλαξε. Κάποιοι πιστεύουν πως είναι η αρχή του τέλος της και κάποιοι άλλοι πως ο άνθρωπος θα επανακάμψει και θα βρει τον δρόμο του στην πρόοδο, την ηθική και την ανάπτυξη. Εγώ ανήκω στην δεύτερη ομάδα, όχι όμως χωρίς κίνητρο. Όχι χωρίς κάποιο σοβαρό λόγο. Η οικονομική κρίση και οι συνέπειες της μας έχει “δαγκώσει” με τα δόντια της –άλλους περισσότερο κι άλλους λιγότερο- και πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε πως η γκρίνια στην κυβέρνηση και οι απεργίες στην δουλειά δεν δηλώνουν τίποτα παραπάνω από την επιθυμία μας να επιστρέψουμε σε αυτό που είχαμε χθες. Ήταν αυτό όμως το σωστό; Ήταν αρκετό;
Ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε πιο ώριμα τις ανάγκες του τόπου. Να κάνουμε την υπέρβαση και να προσπεράσουμε τις καθαρά προσωπικές μας ανάγκες. Αν ομαδικά αποφασίσουμε έναν τομέα επενδύσεων, μόνο έτσι θα αναγκάσουμε τα κεφάλαια να πάνε ακριβώς εκεί. Και μην γελιέστε, αν κάνουμε κάτι για όλους μας, στο τέλος θα έχουμε επωφεληθεί και εμείς. Που να επενδύσουμε λοιπόν :[
ΚΑΝΩ ΕΓΩ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ θα ξεκινούσα να επενδύω στις πηγές ενέργειας. Είναι ότι πιο κερδοφόρο αυτή τη στιγμή στην αγορά και αν μπορούσαμε σαν κράτος να εκμεταλλευτούμε τα ακατοίκητα νησάκια, βραχονησίδες και μεγάλες αναξιοποίητες εκτάσεις με φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες και άλλες παρόμοιες τεχνολογίες θα μπορούσαμε όχι απλά να είμαστε αυτάρκεις αλλά και να εξάγουμε ενέργεια.
Φυσικά εδώ ο λόγος συνεχίζεται με το φυσικό αέριο που οι μελέτες δείχνουν πως υπάρχει εν αφθονία στην ελληνική γη :[