ΠΡOBΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ πως ζητάμε τα λεφτά μας πίσω αν δεν είναι καθαροί οι δρόμοι

Καληνωρίσματα. Το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων, αποκρατικοποιήσεων ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε το, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας και με τη μέθοδο του ντόμινο παρασέρνει αρκετά επί μέρους ζητήματα ή μάλλον υπηρεσίες, μπλέκοντάς τα στο γαϊτανάκι της συζήτησης.

Ένα από αυτά τα… επί μέρους αφορά την καθαριότητα. Στο New Jersey που έμενα όταν βρισκόμουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένα από τα πράγματα που θα σου κάνουν εντύπωση είναι η καθαριότητα των κοινόχρηστων χώρων. Τάξη και καθαριότητα, κοντά ή μακριά από τους κάδους, οι πολίτες βγάζουν τα σκουπίδια τους όπως έχει οριστεί, οι επιχειρήσεις σε προκαθορισμένους χώρους και άλλα τέτοια γραφικά. Η παράγραφος “σπόντα” γράφτηκε για να καταλήξω πως στο New Jersey η καθαριότητα διευθύνεται από ιδιωτική εταιρεία!

Ο Δήμος Φαιστού λοιπόν στο Ηράκλειο βρίσκεται πολύ κοντά στο να αναθέσει την καθαριότητα του δήμου σε ιδιωτική εταιρεία. Αυτό φυσικά έχει και τις αντίστοιχες αντιδράσεις, τουλάχιστον μέχρι να το συνηθίσουμε εδώ στην Ελλάδα. Αριστεροί, Δεξιοί (Ανεξάρτητοι Έλληνες) και διάφοροι συνδικαλιστές ξεκίνησαν να αντιδρούν στο ενδεχόμενο με το επιχείρημα της καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων και άλλα τέτοια γνωστά και τετριμμένα.

Ας κοιτάξουμε όμως –επιτέλους- την ουσία. Οι συμβασιούχοι μας τέλειωσαν, προσλήψεις νέες δεν προβλέπονται και οι μόνιμοι είναι λίγοι, υπερβολικά λίγοι και ανεπαρκείς για να φροντίσουν την καθαριότητα, μια πτυχή της καθημερινότητας μας που απαιτεί πραγματικό αγώνα υπό αντίξοες συνθήκες από τους εργαζομένους της. Όταν λοιπόν αρχίζει η ανεπάρκεια του εργατικού δυναμικού, χάνεται και η αποτελεσματικότητα και τότε ποιές είναι οι συνέπειες; Μα φυσικά η σημερινή πραγματικότητα: Ένας απέραντος σκουπιδότοπος σε δρόμους, πλατείες, πεζοδρόμια, με σαφείς κινδύνους για την δημόσια υγεία και ανάλογα με τον καιρό περαιτέρω προβλήματα. Για παράδειγμα το καλοκαίρι αυξάνονται οι κίνδυνοι για τις ευπαθείς ομάδες και το χειμώνα σε μια νεροποντή δημιουργούνται προβλήματα σε υπονόμους και φρεάτια. Κάπου εκεί ανάμεσα, ζουν άνθρωποι: Εμείς! Παίζουν άνθρωποι: Τα παιδιά μας!

Μια ιδιωτική επιχείρηση ίσως να μην κάνει θαύματα, όμως θα είναι ιδιωτική. Αυτό σημαίνει ότι όταν ξεχαστεί ένας κάδος, ένα πεζοδρόμιο, μία πλατεία θα έχουμε κάθε δικαίωμα να παίρνουμε τηλέφωνο διαμαρτυρόμενοι και να ζητάμε έκπτωση από τις εισφορές μας. Αν κάνουμε τέτοια παράπονα στον Δήμο, ίσως βρούμε και κανένα μπελά!

Ας μην είμαστε ιδεαλιστές. Ας γίνουμε πρακτικοί στις εποχές που ζούμε. Θέλουμε να απασχολούμε εργαζόμενους που θα παράγουν έργο με επάρκεια ώστε να απολαμβάνουμε τις υπηρεσίες που πληρώνουμε (έτσι κι αλλιώς). Αυτή είναι η έννοια του δημοσίου που ιδιωτικοποιείται. Και πιστέψτε με: Σήμερα είδαμε το παράδειγμα της καθαριότητας, σύντομα θα μας απασχολήσει σε πολλούς ακόμα τομείς :[

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΚΑΙ ΜΙΛΗΣΤΕ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΑΠΟΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ