Καληνωρίσματα. Την περασμένη εβδομάδα θορυβηθήκαμε όλοι από τον τρόπο που ψηφίστηκαν κατεπειγόντως τα νέα μέτρα. Πολλά ειπώθηκαν, πολλά ακούστηκαν και πολλά συνέβησαν, όμως μόνο τώρα μπορούμε με ψυχραιμία να τα σχολιάσουμε, ειδικά μετά και το τέλος της ολονυχτίας για την αναμενόμενη έγκριση του προϋπολογισμού.
Ας ξεκινήσουμε με το δεδομένο και ουσιαστικό. Η πλειοψηφία αποφάσισε την υπερψήφιση των νέων μέτρων που θεσμοθετούνται στον βωμό της επόμενης δόσης προς την Ελλάδα. Κάποιοι λένε πως ήταν μονόδρομος για να συνεχίσει να υφίσταται το ελληνικό κράτος, κάποιοι διαφωνούν. Αυτό ας το αφήσουμε να το κρίνει η ιστορία.
Εκείνο που αξίζει να σημειώσουμε στο σημερινό κείμενο είναι ο τρόπος που τα μέτρα πέρασαν, ο τρόπος που διεξήχθη η δεκατεσσάρων ωρών συνεδρίαση στη Βουλή. Για πρώτη φορά δεν είχαμε το κοινότυπο: Κυβέρνηση-υπέρ, αντιπολίτευση-κατά και πάμε όλοι σπίτια μας! Για πρώτη φορά οι βουλευτές που απαρτίζουν την συγκυβέρνηση ήταν άγνωστο μέχρι και την ψηφοφορία για το αν τελικά θα υπερψήφιζαν τα μέτρα, για το αν υπερψήφιζαν μέρος των μέτρων ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Τελικά μόλις εκατόν πενήντα τρεις –δηλαδή δύο παραπάνω από τους απαιτούμενους- έδωσαν το πράσινο φως στην κυβέρνηση να συνεχίσει το (όποιο) έργο της.
Πολύ νωρίτερα όμως είδαμε μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συνεδρίαση. Οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής τα έβαζαν με τους αντιπάλους τους με έντονο ύφος και τα Αριστερά κόμματα δυναμίτιζαν και αυτά με τη σειρά τους το κλίμα. Βουλευτές επιτέθηκαν εναντίον άλλων βουλευτών και κόμματα εναντίον κομμάτων. Μίλησαν με αποδείξεις, επιχειρηματολόγησαν εκμεταλλευόμενοι την άνεση τους στην αγόρευση, προσέβαλαν, “έριξαν άδεια για να πιάσουν γεμάτα”, αναγκάστηκαν να διαβάσουν καλά τους κανονισμούς για να προτείνουν πρόταση περί αντισυνταγματικότητας και τελικά να την αποσύρουν για να κερδίσουν τις εντυπώσεις και σε κάθε περίπτωση ανέβασαν την θερμοκρασία ίσως για πρώτη φορά, τόσο ψηλά μέσα στο Κοινοβούλιο.
Πολλοί χαρακτήρισαν τα παραπάνω ως μία νύχτα ντροπής, εγώ όμως θα έλεγα πως ενδυνάμωσαν την Δημοκρατία. Θυμάμαι πως όλα αυτά τα χρόνια, η κυβέρνηση νομοθετούσε, η αντιπολίτευση καταψήφιζε και χωρίς καμία έκπληξη η Βουλή αποτελούσε ένα διακοσμητικό δωμάτιο, από διακοσμητικούς βουλευτές ανάμεσα στους οποίους σημασία είχαν μόνο οι κυβερνητικοί. Τώρα όμως ο τελευταίος βουλευτής μπορούσε να αλλάξει τις ισορροπίες. Οι ακραίες (από τα αριστερά και δεξιά) απόψεις έδωσαν μία νέα άγρια ομορφιά στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Στο τέλος της ημέρας βέβαια οι νόμοι πέρασαν, και οι αντάρτες βουλευτές διαγράφτηκαν από τα κόμματά τους. Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητα κακό για την δημοκρατία. Ίσως να είναι κατακριτέο από τις ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας που διέγραψαν έξι και έναν βουλευτή αντίστοιχα, καθώς ρεζίλεψαν την έννοια της δημοκρατίας, όμως για σκεφτείτε ξανά. Αυτοί οι εφτά βουλευτές ελεύθεροι από τα κομματικά τους δεσμά πλέον, θα μπορούν να αποτελούν μία πιο δυνατή φωνή στην Βουλή, εξασθενώντας παράλληλα την κυβέρνηση κάτι που μόνο η ιστορία θα κρίνει αν αυτό είναι καλό ή κακό :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το