ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣMOΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ ~ αποδείχτηκε πως δεν γίνεται και ευρώπη και κράτη, οπότε διαλέξτε

Καληνωρίσματα. Αυτές τις μέρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση διεξάγεται ένα πραγματικό θρίλερ για την κατάρτιση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού. Σαν να μην τους φτάνουν όλα αυτά έπρεπε να ασχοληθούν και με την Ελλάδα που για τελείως διαφορετικούς λόγους βρίσκεται (ω! τι έκπληξη) στο προσκήνιο σχετικά με την εκταμίευση της δόσης. Αλλά αυτό δεν είναι σήμερα το θέμα μας.

Οι ευρωπαίοι ηγέτες έκατσαν για ώρες στο τραπέζι της Συνόδου Κορυφής προσπαθώντας να συμφωνήσουν σε ένα πλαίσιο για έναν προϋπολογισμό που έχει ορίζοντα δεκαετίας. Για να καταλάβετε, αυτό που διακυβεύεται είναι τα εθνικά έναντι του ευρωπαϊκού συμφέροντος. Τι πρακτικά σημαίνει αυτό;

Οι ηγέτες των χωρών της Ένωσης ζητούν περικοπές. Στην αγροτική πολιτική, στην πολιτική συνοχή (χρήματα που πάνε σε φτωχές χώρες της Ένωσης), στις υποδομές και στην ανάπτυξη, μεταξύ άλλων. Αυτό αυτόματα σημαίνει πως θα υπάρξουν λιγότερα χρήματα για ενιαίες επενδύσεις και μεγαλύτερη οικονομία ή λιτότητα όπως έχουμε μάθει να λέμε. Κάτι που μονομερώς συμφέρει τους εθνικούς προϋπολογισμούς αλλά όχι τελικά την Ένωση. Είναι σα να λέμε πως ο Γιώργος δεν θέλει να αγοράσουν στο σπίτι πολλά ξύλα για το τζάκι φέτος τον χειμώνα, ώστε να έχει μεγαλύτερο χαρτζιλίκι για να πάρει ποδήλατο.

Όμως εδώ δεν μιλάμε για τον Γιώργο. Κάθε κράτος θέλει να διασφαλίσει τα συμφέροντα της χώρας του εκπροσωπώντας φυσικά εκατομμύρια λαού κι αυτό είναι προφανώς ένα άλλοθι, όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή από τον βασικό στόχο του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού που είναι η ανάπτυξη. Οπότε ο Κάμερον, ο Ολάντ, η Μέρκελ και η λοιπή συμμορία βρίσκεται σε ένα μακάβριο δίλημμα: Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία ή… Ευρώπη; Η απάντηση αρχίζει να αχνοφαίνεται στις διαπραγματεύσεις των εταίρων όπου είναι σκληρές και σχεδόν κανείς δεν κάνει βήματα πίσω αφενός επειδή κανείς δεν ρισκάρει τα συμφέροντα του και αφετέρου επειδή οποιαδήποτε πολιτική ήττα θα σημάνει άσκηση δριμείας κριτικής από την τοπική αντιπολίτευση και τον λαό.

Το όλο πρόβλημα που για όσους παρακολουθείτε τις εξελίξεις θα συμφωνήσετε πως αποτελεί ένα πρωτόγνωρο φιάσκο μεταξύ των μελών, φέρνει στην επιφάνεια ένα σοβαρό θέμα που αφορά την Ένωση. Μπορεί εδώ και περίπου σαράντα χρόνια οι ευρωπαϊκές χώρες να συνασπίζονται, να συνεργάζονται και να δημιουργούν δυνατούς δεσμούς σε πολλά ζητήματα, όμως μιλάμε για είκοσι εφτά μέλη πολύ διαφορετικά σε επίπεδο, ανάπτυξη και στόχους που είναι αδύνατο –όπως αποδείχθηκε- να συνεργαστούν μεταξύ τους με τις υπάρχουσες συνθήκες, καθώς η φουρτούνα έφτασε και τόσοι πολλοί καπεταναίοι μάλλον κακό κάνουν.

Το ερώτημα είναι απλό ή το διαλύουμε το μαγαζί της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο καθένας παίρνει τον εθνικό δρόμο σαν είκοσι εφτά καλοί φίλοι ή δημιουργούμε Μία πραγματική Ενιαία Ένωση που έχει τα συστατικά ενός κράτους. Σαν τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής; Ναι, ακριβώς! Μία οικονομία, ένα χρέος, έναν ρυθμό ανάπτυξης, μία πολιτική και σεβασμός στην ιδιοσυγκρασία της κάθε περιφέρειας-πολιτείας-μέλους όπως συμβαίνει σήμερα στην Αμερική. Αν πιστεύετε πως προκύπτουν ζητήματα εθνικής κυριαρχίας, τότε καλύτερα να συνειδητοποιήσετε τι συμβαίνει ήδη σήμερα στην Ελλάδα… Μόνο ως ενιαία Ευρώπη μπορούμε να ορθοποδήσουμε από την κρίση και μόνο ως παντελώς ανεξάρτητες χώρες μπορούμε να χαράξουμε μία εντελώς ανεξάρτητη πορεία. Διαλέξτε :[

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΞΤΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ