Καληνωρίσματα. Πριν αρκετά χρόνια νόμιζα πως ένας πόλεμος αρχίζει με μερικές αιτίες και κάποια αφορμή (βασικό θεώρημα της ιστορίας) και κάποια στιγμή τελειώνει. Αργότερα κατάλαβα πως μετά το τέλος του δεν υπάρχουν απόλυτοι νικητές και απόλυτοι χαμένοι, όμως έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια ώστε να συνειδητοποιήσω πως ένας πόλεμος δεν τελειώνει στην πραγματικότητα ποτέ. Είτε συνεχίζεται με μερικά διαστήματα ειρήνης ή είτε απλά οι πληγές και οι συνέπειές του μένουν για πάντα ανοιχτές.
Ένας πόλεμος που συνδυάζει και τα δύο είναι αυτός στη λωρίδα της Γάζας μεταξύ ισραηλινών και παλαιστίνιων, που στο yannidakis έχω καλύψει πολλές φορές στα σχεδόν έξι χρόνια παρουσίας μου στον χώρο. Αυτές τις μέρες απλά βιώνουμε το νέο επεισόδιο του πολέμου αυτού. Βόμβες με μερικές δεκάδες νεκρούς στην Γάζα, ρουκέτες με μερικές μονάδες νεκρών στο Ισραήλ. Αυτή είναι η αναλογία του συγκεκριμένου πολέμου όλα αυτά τα χρόνια.
Αυτή τη φορά ξεκίνησαν οι παλαιστίνιοι όταν εκτόξευσαν μερικές ρουκέτες. Φυσικά η ισραηλινή απάντηση ήταν σφοδρή όμως αυτό που αξίζει να καυτηριάσουμε είναι πως η κύρια έκφραση των παλαιστίνιων ανταρτών που ακούει στο όνομα “Χαμάς” δεν εκφράζει απόλυτα τα συμφέροντα της χώρας της. Ο λαός της Παλαιστίνης το μόνο που ζητά είναι ένα κομμάτι γης για να ιδρύσει το κράτος της. Ένα κομμάτι που εδώ και περίπου πενήντα χρόνια οι ισραηλινοί έχουν αυτοανακηρύξει, δικό τους! Πως όμως η αδύναμη στρατιωτικά Παλαιστίνη μπορεί να τα βάλει με την ισχυρότερη χώρα του Ισραήλ που φυσικά στηρίζεται ανοιχτά από τις Ηνωμένες Πολιτείες; Η στήριξη στην Παλαιστίνη έρχεται από τους τούρκους, κάποιες χώρες της Λατινικής Αμερικής και μερικούς κουμουνιστές που προσπαθούν να παραβιάσουν τα χωρικά ύδατα του Ισραήλ για να μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια. Είναι λοιπόν δυνατό να επικρατήσουν οι αδύναμοι σε αυτήν την περίπτωση;
Προφανώς όχι και μάλιστα όταν διαβάζουμε πως το Ισραήλ προετοιμάζει μία χερσαία επίθεση στην Γάζα. Αυτό φυσικά θα ήταν καταστροφικό. Σκεφτείτε μόνο τις απώλειες από στρατιώτες από κάθε στρατόπεδο και άμαχους που ήδη μετρούν απώλειες σε αυτήν την πολυετή παρωδία πολέμου. Μία τέτοια επέμβαση θα είχε πολλαπλές συνέπειες. Αρχικά θα μεγάλωνε τον χρόνο των επιχειρήσεων, κάτι το οποίο μας μεταφέρει στην δεύτερη συνέπεια που αφορά την επέμβαση των ξένων δυνάμεων. Γιατί ένας τέτοιος πόλεμος θα στρέψει τα βλέμματα όλου του κόσμου εκεί και καμία χώρα δεν θα μπορεί να ξεφύγει.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό. Το βλέπουμε ήδη. Πρώτη η Αίγυπτος απηύθυνε εκκλήσεις για κατάπαυση του πυρός και ανέλαβε διαμεσολαβητικές πρωτοβουλίες. Ακολούθησαν οι αμερικανοί που συνέστησαν ηρεμία αφού όμως είχαν δηλώσει δια στόματος Ομπάμα πως στηρίζουμε το δικαίωμα των ισραηλινών να προστατεύσουν την χώρα τους! Ύστερα η τουρκία, της οποίας εκπρόσωποι της κυβέρνησης έκαναν διπλωματικά ταξίδια ώστε να εκτονωθεί η κρίση με σαφή φυσικά στήριξη στην μουσουλμανική Παλαιστίνη. Αυτά είναι απλά κάποιες ενδείξεις. Θυμηθείτε την Λιβύη. Αν το Ισραήλ θελήσει να το τραβήξει, θα πρέπει να εμπλακούν οι ξένοι σε αυτόν τον πόλεμο. Να διαλέξουν στρατόπεδο και να εμπλακούν. Ήδη η Ρωσία κάλεσε, τις Ηνωμένες Πολιτείες, τα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση να δημιουργήσουν ομάδες εργασίες για την κρίση στην Μέση Ανατολή. Αυτό απαιτεί χρόνο και χρήμα, μα πιο πολύ αποφάσεις. Είναι έτοιμες οι χώρες αυτές να πάρουν μία τόσο κρίσιμη απόφαση; Είναι προετοιμασμένες να προετοιμαστούν για λάθος χειρισμούς που ίσως προκαλούσαν έναν Παγκόσμιο Πόλεμο (όσο κι αν αυτό είναι πολύ τραβηγμένο); Προφανώς όχι. Γι’ αυτό και η δική μου εκτίμηση είναι πως οι “μεγάλοι” θα επιλέξουν να ασκήσουν πίεση εκατέρωθεν κάτω απ’ το τραπέζι, η κρίση θα εκτονωθεί και η μάχη θα σταματήσει. Μέχρι την επόμενη φορά :[
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το