ΙΣΤΟΡΙΚΗ EIΔΗΣΗ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ απόφαση σταθμός η ένταξη της παλαιστίνης στον οηε

η είδηση του μήνα παρουσιάζεται με σκοπό να διερευνηθεί η επίδραση της στην ιστορία

από ΤΑ ΝΕΑ Ιστορική απόφαση του ΟΗΕ για την Παλαιστίνη

Θέση «μη μέλους κράτους παρατηρητή» στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών απέκτησε η Παλαιστίνη μετά από την ψηφοφορία που διεξήχθη στην έδρα του οργανισμού στη Νέα Υόρκη. Σε μια ιστορική ψηφοφορία το παλαιστινιακό αίτημα έγινε δεκτό με μεγάλη πλειοψηφία, καθώς 138 χώρες ψήφισαν υπέρ, 9 κατά, ενώ υπήρχαν και 41 αποχές. Πρόκειται για μία πολιτική, διπλωματική αλλά και συμβολική νίκη που θα δώσει στους Παλαιστίνιους φωνή στη διεθνή κοινότητα.

Θετικά εκφράστηκαν μεγάλες δυνάμεις όπως η Ρωσία και η Κίνα, οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ τους η Γαλλία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Ελλάδα και η Κύπρος, το σύνολο του αραβικού κόσμου, των ασιατικών χωρών και της Νότιας Αμερικής. Αναμενόμενη η αρνητική ψήφος του Ισραήλ και των ΗΠΑ, όχι ψήφισε ο Καναδάς, η Τσεχία, ο Παναμάς αλλά και τα μικρά νησιωτικά κράτη, Παλάου, Ναουρού, Μικρονησία και Νήσοι Μάρσαλ.

Αναβάθμιση 

Η αναβάθμιση του διεθνούς καθεστώτος της Παλαιστινιακής Αρχής από «οντότητα» σε «κράτος μη μέλος» (non-member observer state) του ΟΗΕ, ανάλογο καθεστώς με αυτό που κατέχει το Βατικανό, δίνει φωνή στην Παλαιστινιακή Αρχή η οποία ως σήμερα είχε απλώς καθεστώς παρατηρητή στη Γενική Συνέλευση των 193 κρατών-μελών του ΟΗΕ.

Με διαβατήριο την απόφαση του ΟΗΕ, η Παλαιστινιακή Αρχή θα μπορέσει να διεκδικήσει (αλλά όχι να εξασφαλίσει) τη συμμετοχή της σε οργανισμούς που διασυνδέονται με τον ΟΗΕ, ανάμεσά τους το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στο οποίο θα μπορούσαν να προσφύγουν κατά του Ισραήλ. 

Σημαδιακή ημέρα 

Η ημερομηνία δεν επιλέχτηκε τυχαία εκ μέρους των Παλαιστινίων, καθώς η 29η Νοεμβρίου είναι η επέτειος της απόφασης του 1947 για το διαμελισμό της Παλαιστίνης και τη δημιουργία δύο κρατών, μια απόφαση που έγινε δεκτή με ενθουσιασμό από τους εβραίους που ζούσαν στην περιοχή και τον επόμενο χρόνο έγιναν οι πρώτοι πολίτες του νεότευκτου ισραηλινού κράτους.

Στη Δυτική Όχθη από το απόγευμα της Πέμπτης πλήθη συγκεντρώθηκαν για να γιορτάσουν το προδιαγεγραμμένο –αλλά φυσικά εξαιρετικά επιθυμητό για τους Παλαιστίνιους– αποτέλεσμα.

Από την πλευρά του, το Ισραήλ προειδοποιούσε σε υψηλούς τόνους (που αργότερα έριξε όσο προσέγγιζε η ημέρα της ψηφοφορίας) ότι δεν αλλάζει τίποτα επί του εδάφους, αντιθέτως απομακρύνει την εγκαθίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους.

Καληνωρίσματα. Εκ πρώτης όψης η απόφαση είναι ιστορική. Η Παλαιστίνη αναβαθμίζεται και αυτό μπορεί να έχει πολλαπλές ερμηνείες, αλλά ίσως και η αλήθεια να μην είναι τόσο εντυπωσιακή όσο ακούγεται. Η Παλαιστίνη για πρώτη φορά δεν είναι η τριτοκοσμική χώρα που δεν έχει συμμάχους παρά μόνο μερικούς Αριστερούς υποστηρικτές των αδύναμων. Δεν είναι η χώρα της Μέσης Ανατολής που ξέρει να κάνει μόνο πόλεμο (με το Ισραήλ). Για πρώτη φορά αποκτά πιστοποίηση της πολιτικής της, πιστοποίηση του διπλωματικού λόγου της. Αποκτά εγκυρότητα σαν κράτος. Ουσιαστικά αποκτά φωνή στον κόσμο. Οι διεκδικήσεις της πλέον δεν θα περιορίζονται σε ρουκέτες και όπλα απέναντι στον εχθρό (το Ισραήλ). Θα μπορούν να εισέρχονται σε διπλωματικές διαπραγματεύσεις με τους συμμάχους τους στον ΟΗΕ για να διεκδικούν ότι καλύτερο για τη χώρα και την εδαφική τους ακεραιότητα.

Όμως αν ο ΟΗΕ αποτελεί σύμμαχο της Παλαιστίνης, τότε το Ισραήλ αποτελεί ισχυρό σύμμαχο του ΟΗΕ, οπότε; Τι προκύπτει από αυτή την εξίσωση; Γίνεται εύκολα αντιληπτό πως με το Ισραήλ να αποτελεί βασικό εταίρο του ΟΗΕ και φυσικά αδελφή δύναμη των ΗΠΑ -σχεδόν αφεντικού του ΟΗΕ- η αναβάθμιση της Παλαιστίνης όχι σε κανονικό μέλος αλλά σε μη μέλους κράτους παρατηρητή, δεν είναι αρκετή ώστε να περάσει αποφάσεις, να ασκήσει πίεση σε διεκδικήσεις και να ακουστεί αρκετά. Είναι σημαντικό ότι τα μεγαλύτερα δυτικά κράτη της Ευρώπης υπερψήφισαν την αναβάθμιση αυτή, όμως αυτό που τελικά νικάει είναι η δύναμη και τα συμφέροντα και σε αυτούς τους τομείς το Ισραήλ υπερέχει ξεκάθαρα.

Οπότε; Συνεχίζουμε στο ίδιο μοτίβο; Με πολέμους, αποκλεισμούς συνόρων, σφαγές άμαχου πληθυσμού και την γνωστή εξαθλίωση; Πολύ φοβάμαι πως ναι, αφού το Ισραήλ το ξεκαθάρισε πως τίποτα ουσιαστικό δεν αλλάζει και όλοι ξέρουμε πως δεν αστειεύονται. Το μόνο που ελπίζουμε είναι αν δοθεί μία έστω και σε μορφή μπαλώματος, λύση στην βία. Μία λύση που ασφαλώς θα γραφτεί στα βιβλία της ιστορίας :[ 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ