Καληνωρίσματα. Όλα φτάνουν κάποτε σε ένα τέλος. Ποιος μπορεί να διαφωνήσει με ένα κατά γενική ομολογία, αποδεκτό θεώρημα το οποίο πρέπει επιτέλους να εξετάσουμε αν ισχύει σε όλα.
Την αφορμή για το σημερινό κείμενο μου έδωσε μία παρουσίαση που εξέφρασε μία από τις πιο παλιές μου σκέψεις. Ξέρετε, αυτά που σκέφτεσαι όταν είσαι μικρός και είτε αρχίζεις και τα ρωτάς, τα ρωτάς εκνευρίζοντας όλους τους ενήλικες γύρω σου, είτε τα κρατάς μέσα σου αποφασίζοντας πως θα ασχοληθείς μαζί τους όταν μεγαλώσεις. Τελικά τα ξεχνάς όμως επειδή βλέπεις πως είναι ζητήματα που δεν αξίζουν προσοχής. Ή μήπως αξίζουν;
Η παρουσίαση αναφέρεται σε ένα ενδιαφέρον ερώτημα: Είναι μαθηματικά πιθανό να τελειώσουν όλοι οι διαθέσιμοι συνδυασμοί δημιουργίας μουσικής; Σκεφτείτε το. Έχουμε ένα πεντάγραμμο, κάποιες νότες και τους συνδυασμούς τους. Η παρουσίαση που αξίζει να δείτε παραπάνω καταλήγει σε ένα τεράστιο νούμερο συνδυασμών πριν οι μουσικές επιλογές στερέψουν. Επειδή όμως οι συνθέτες δεν είναι μαθηματικοί, πως μπορούμε να διασφαλίσουμε πως όλοι θα έχουν την έμπνευση να δημιουργούν; Δηλαδή να βρίσκουν και έναν πιθανό συνδυασμό μουσικής κάθε φορά; Η απάντηση έρχεται από πολλά παραδείγματα τραγουδιών που αποτελούν είτε πιστές αντιγραφές παλαιότερων, είτε απλά δανείζονται πολλά σημεία από άλλα τραγούδια, είτε διασκευάζονται ξανά και ξανά.
Μιας και πιάσαμε την τέχνη, μήπως το ίδιο δεν παρατηρούμε στον κινηματογράφο; Ταινίες με πανομοιότυπο σενάριο όπου ο ληστής είναι πίσω από το θύμα, το ζευγάρι δοκιμάζεται από ένα τρίτο πρόσωπο αλλά μονιάζει ξανά και πάει λέγοντας με αμέτρητα παραδείγματα που μάλλον έχουν αρχίσει να επαναλαμβάνονται αν σκεφτείτε πως πλέον δημιουργούνται ταινίες με μεταφορές μυθιστορημάτων, με γνωστούς ήρωες που γίνονται ταινίες, με διασκευές παλαιότερων ταινιών με νέους ηθοποιούς και φυσικά με τις τριλογίες που σε περίπτωση επιτυχίας, γίνονται ολόκληρες σειρές από ταινίες. Τι γίνεται; Οι σεναριογράφοι ξεμένουν από ιδέες;
Αλλά ας επιστρέψουμε στην φιλολογία του ζητήματος. Υπάρχει τέλος σε όλα; Μια πρόχειρη σκέψη μας δείχνει πως αν περισσότερα δάση καταστρέφονται είτε από φυσικές καταστροφές (π.χ. πυρκαγιές) είτε από ανθρώπινες δραστηριότητες (π.χ. ξυλεία) απ’ ότι φυτεύονται, τότε είναι απόλυτα φυσιολογικό κάποια στιγμή να μείνουμε χωρίς δέντρα, χωρίς ξύλα. Αν κατά διαστήματα εξαντλούνται οι πηγές πετρελαίου σε κάποιο σημείο, τότε κάποια στιγμή δε θα εξαντληθούν από παντού;
Τα παραδείγματα μπορούν να γίνουν απεριόριστα, όμως 
από την φιλολογία ας προσεγγίσουμε την φιλοσοφία και ας σκεφτούμε την περατότητα σε οτιδήποτε. Σίγουρα η φαντασία δείχνει να είναι απεριόριστη, ισχύει όμως το ίδιο και για μετρήσιμους υλικούς πόρους ή με δημιουργίες που βασίζονται σε μετρήσιμα στοιχεία (όπως το πεντάγραμμο); Μήπως πλησιάζουμε σε ένα τέλος; Όλα γύρω μας τείνουν προς ένα τέλος. Τα χρήματα τελειώνουν, οι άνθρωποι συνθλίβονται, οι εμπνεύσεις περιορίζονται, η ατμόσφαιρα συρρικνώνεται, τα ζώα αφανίζονται και τα σημεία των καιρών παρουσιάζονται ένα-ένα ίσως προετοιμάζοντάς μας για ένα τέλος που δεν ξέρουμε αν τελικά θα είναι κοινωνικό, ψυχολογικό, σωματικό, βιολογικό, ηθικό ή πνευματικό :[
από την φιλολογία ας προσεγγίσουμε την φιλοσοφία και ας σκεφτούμε την περατότητα σε οτιδήποτε. Σίγουρα η φαντασία δείχνει να είναι απεριόριστη, ισχύει όμως το ίδιο και για μετρήσιμους υλικούς πόρους ή με δημιουργίες που βασίζονται σε μετρήσιμα στοιχεία (όπως το πεντάγραμμο); Μήπως πλησιάζουμε σε ένα τέλος; Όλα γύρω μας τείνουν προς ένα τέλος. Τα χρήματα τελειώνουν, οι άνθρωποι συνθλίβονται, οι εμπνεύσεις περιορίζονται, η ατμόσφαιρα συρρικνώνεται, τα ζώα αφανίζονται και τα σημεία των καιρών παρουσιάζονται ένα-ένα ίσως προετοιμάζοντάς μας για ένα τέλος που δεν ξέρουμε αν τελικά θα είναι κοινωνικό, ψυχολογικό, σωματικό, βιολογικό, ηθικό ή πνευματικό :[
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΑΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το