KYΜΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ~ χωρίς εικόνες

ακροβατώντας σε κύματα ρεαλισμού & ρομαντισμού, σκέψεις & συναισθήματα αποτυπώνονται σε λέξεις

χωρίς εικόνες

Μια ζωηρή κιτρινοκόκκινη φλόγα χόρευε πάνω σε πορφυρά ξύλα σχηματίζοντας γλώσσες που υψωνόντουσαν και χάνονταν πάλι φωτίζοντας αμυδρά το ζεστό δωμάτιο. Το φως από το τζάκι έκανε τις σκιές από τα διάφορα αντικείμενα μέσα στο δωμάτιο να χορεύουν κι αυτές στο ρυθμό της φλόγας. Έξω σφύριζε μανιασμένα ένας βόρειος παγερός άνεμος και οι πρώτες νιφάδες του χιονιού είχαν αρχίσει ήδη ν’ ασπρίζουν την παγωμένη γη. Καθισμένος πάνω στην αγαπημένη μου δερμάτινη πολυθρόνα που ο χρόνος είχε φθείρει το καφετί της δέρμα κάνοντάς το ακόμα πιο μαλακό κι αναπαυτικό, ένιωθα μια γαλήνη κι απέραντη ικανοποίηση. Για μια στιγμή κοίταξα τη φλόγα στο τζάκι αναδυόμενος από τα βάθη του άλλου κόσμου που το μυαλό μου ταξίδευε μ’ οδηγό το βιβλίο που κρατούσα στα χέρια μου. Χάιδεψα το εξώφυλλο με το δάχτυλό μου και περιεργάστηκα τις σελίδες που απέμεναν ακόμα με μια μικρή απογοήτευση που είχα φτάσει σχεδόν στο τέλος. Η μυρωδιά του μελανιού έφτασε και πάλι στα ρουθούνια μου και η αίσθηση της κολλαριστής σελίδας εύφρανε την αφή του αντίχειρά μου. Ανακάθισα στην πολυθρόνα, τράβηξα τα πόδια μου πάνω της και μ’ ένα αμυδρό χαμόγελο έκανα και πάλι τη βουτιά μέσα στην ασπρόμαυρη θάλασσα των γραμμάτων.

Όσοι δεν μπόρεσαν ν’ αγαπήσουν ποτέ το διάβασμα ενός βιβλίου ίσως βρουν περίεργη την ευδαιμονία μου πάνω στην πολυθρόνα. Όσοι όμως κρατούν μέσα τους το πάθος και την άσβεστη δίψα για γνώση, περιπέτεια, ρομαντισμό και τον προβληματισμό που ένα βιβλίο μπορεί να σου χαρίσει, καταλαβαίνουν απόλυτα τι εννοώ. Όχι, όλα τα βιβλία δεν είναι τα ίδια και σίγουρα τα γούστα του κάθε αναγνώστη διαφέρουν όσο και τα μυριάδες θέματα που έχουν αναπτυχθεί μέσα σε λεπτούς ή πολυσέλιδους τόμους. Ένα όμως παραμένει σταθερό κι αυτό είναι πως η περιγραφή ενός βιβλίου δεν μπορεί ποτέ να συγκριθεί με οποιαδήποτε άλλο οπτικοακουστικό μέσο. Οι χαρακτήρες, τα τοπία, οι περιστάσεις είναι απόλυτα υποκειμενικά για τον κάθε αναγνώστη και αποτελούν τη σύνθεση ενός πίνακα ζωγραφικής καθαρά βγαλμένου από τα προσωπικά του βιώματα. Είναι κάπως και σαν τα όνειρα, που η φαντασία μας συνθέτει πρόσωπα και τοπία που αποτελούν κράματα της μνήμης μας. Χιλιάδες βιβλία έχουν μεταφερθεί σε κινηματογραφικές ταινίες, μα πόσες φορές ακούμε την απογοήτευση αυτών που είχαν αρχικά διαβάσει το βιβλίο για την απόδοσή του στη μεγάλη οθόνη; Κι αυτό κυρίως γιατί μια ταινία περιορίζεται από κάποιο χρονικό όριο ώστε να είναι εμπορικά εκμεταλλεύσιμη καθώς επίσης αποτελεί την προσωπική ερμηνεία του σκηνοθέτη που μπορεί να διαφέρει αρκετά από αυτή του καθενός αναγνώστη.  

Και τώρα βρισκόμαστε στον εικοστό πρώτο αιώνα με τα απίστευτα επιτεύγματα της ανθρώπινης νοημοσύνης που έχουν κάνει τη ζωή μας πιο εύκολη(;). Σήμερα, που η άμεση επικοινωνία και η χωρίς καθυστέρηση, ικανοποίηση των επιθυμιών μας γίνονται πρώτες ανάγκες και δεν έχουμε πια την υπομονή για τις πρωτόγονες μεθόδους των περασμένων δεκαετιών. Σήμερα λοιπόν, οι προοδευτικοί υποστηρίζουν πως τα ηλεκτρονικά μέσα ψυχαγωγίας έχουν σημάνει την αρχή της εκλείψεως του τυπωμένου βιβλίου. Μάλιστα υποστηρίζουν πως κατ’ αυτό τον τρόπο συμβάλουν θετικά στη διάσωση των δέντρων και στην μείωση της μολύνσεως του περιβάλλοντος. Αγαπώ την τεχνολογία, την χρησιμοποιώ, εντυπωσιάζομαι κι ενθουσιάζομαι για κάθε νέο τεχνολογικό παιχνίδι που σαρώνει την αγορά, μα πάνω στο θέμα των βιβλίων δηλώνω πεισματικά οπισθοδρομικός, συντηρητικός και αμετάπειστος. Μια ψυχρή οθόνη με τις εικονικές σελίδες της δεν μπορεί να ικανοποιήσει την προσωπική μου σχέση με το χειροπιαστό βιβλίο που όχι μόνο μου μιλάει μέσα από τις λέξεις του μα και πλαισιώνει την συνολική εμπειρία της αφής και της όσφρησης. Περνώντας μπροστά από τα ράφια της βιβλιοθήκης μου αισθάνομαι μια διαφορετική θαλπωρή, καθώς καμαρώνω τους πολυάριθμους τόμους που στολίζουν το δωμάτιο με τους κρυμμένους θησαυρούς σφαλιγμένους μέσα στις κολλαριστές μυρωδάτες σελίδες τους (_)

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ