αποκωδικοποιώντας τα μηνύματα της θρησκείας προβληματιζόμαστε σε ζητήματα της κοινωνίας
Καληνωρίσματα. Στην αυριανή Διάδραση του Δεκεμβρίου τολμώ να επιχειρήσω εντελώς πειστικά να γράψω έναντι των αρχών μου και αγγίζω θεματικά την σπουδαία εορτή των Χριστουγέννων μιλώντας για τον υλισμό. Ευτυχώς στα "Ψήγματα Πνευματικότητας" μπορώ να κάνω ακριβώς το αντίθετο, αλλά αυτή τη φορά όχι ακριβώς όπως θα διαβάσετε σε πολλά άρθρα αυτές τις μέρες.
Η αλήθεια είναι πως σε όλη την ιστορία του Χριστιανισμού, η θρησκεία και η εκκλησία εφοδιάζει τον απελπισμένο και τον κατατρεγμένο με πνευματικά αποθέματα, με τον λόγο Του Θεού που δίνει αντοχές και πίστη στον άνθρωπο. Ακόμα και σήμερα οι πιστοί καταφεύγουν στην εκκλησία, συζητούν με ιερείς ή βρίσκουν καταφύγιο σε μοναστήρια και σε βιβλία όπου περιγράφονται οι αρχές της Εκκλησίας πάνω σε κοινωνικά ζητήματα.
Φέτος όμως ο λόγος ίσως να μην είναι αρκετός. Η προσευχή και μία καλή παραβολή, ίσως να μην λύσουν τα προβλήματα. Η υπομονή και η εγκράτεια που διδάσκει ο χριστιανισμός ίσως δεν είναι το αντίδοτο στην κρίση που κάθε άνθρωπος βιώνει με έναν κοινό και συνάμα ιδιαίτερο τρόπο. Φέτος ο άνθρωπος έχει ανάγκη (και) από υλικά αγαθά και αυτό δεν είναι καθόλου ντροπή ή αμαρτία. Άλλωστε ο Θεός τίμησε την υλική υπόσταση Του, παίρνοντας σάρκα και οστά για να κηρύξει με αμεσότητα τον λόγο Του. Ο σεβασμός στις υλικές ανάγκες του ανθρώπου είναι δεδομένος στην Εκκλησία η οποία σήμερα διαθέτει το μεγαλύτερο κοινωφελές δίκτυο στην χώρα με χιλιάδες γεύματα κάθε μέρα σε ειδικά κέντρα ή σε τοπικές ενορίες αλλά και άλλες δράσεις. Ενέργειες οι οποίες φυσικά δεν γίνονται αντιληπτές από πολλούς που βιάζονται να καταδικάσουν την Εκκλησία (προσεχώς στο yannidakis).
Ο θρησκευτικός σεβασμός στον υλισμό ή για να το θέσω καλύτερα, στην πρόσκαιρη παραγκώνιση του πνεύματος, μας γυρίζει πίσω στην Παλαιά Διαθήκη. Θυμηθείτε τους εβραίους που στο ταξίδι τους από την Αίγυπτο προς το βορά παρουσίασαν πολλά σημάδια αδυναμίας. Η προσευχή και η πίστη στον Θεό δεν έφτανε για να χορτάσει τα στομάχια τους κι έτσι ο Θεός έστειλε το "μάννα" για να συντηρηθούν οι ταξιδιώτες. Στην ελληνική ιστορία, οι ιερείς παράτησαν τα ράσα και τα θυμιατήρια και έγιναν μπροστάρηδες στην Ελληνική Επανάσταση με κύριο εκπρόσωπο της τον Γεώργιο Φλέσσα (Παπαφλέσσα) αλλά και αμέτρητους ιερωμένους που μαρτύρησαν ή εργάστηκαν για τη σωτηρία του Έθνους.
Σήμερα, η εξαθλίωση της κοινωνίας, δεν αφορά την ελευθερία (με την κυριολεκτική έννοια), αλλά την επιβίωση η οποία μεταφράζεται στην έλλειψη του βασικού συστατικού επιβίωσης σήμερα, του χρήματος! Η Εκκλησία δεν μοιράζει λεφτά, δεν νομίζω πως είναι αυτό το χρέος της, δείχνει όμως να αντιλαμβάνεται πως στις μέρες μας η ύλη είναι αναγκαίο κακό και αυτό πρέπει να είναι σεβαστό αρκεί να μην υπερεκτιμάται. Φέτος, νομίζω πως ο κάθε άνθρωπος θα εκτιμήσει περισσότερο από κάθε άλλη φορά το δώρο που θα λάβει γνωρίζοντας από τις δικές του αγορές, πόσες ενδεχομένως θυσίες προηγήθηκαν της αγοράς αυτού. Ας προσευχηθούμε να έχουμε "καλά" υλικά Χριστούγεννα :[
Φέτος όμως ο λόγος ίσως να μην είναι αρκετός. Η προσευχή και μία καλή παραβολή, ίσως να μην λύσουν τα προβλήματα. Η υπομονή και η εγκράτεια που διδάσκει ο χριστιανισμός ίσως δεν είναι το αντίδοτο στην κρίση που κάθε άνθρωπος βιώνει με έναν κοινό και συνάμα ιδιαίτερο τρόπο. Φέτος ο άνθρωπος έχει ανάγκη (και) από υλικά αγαθά και αυτό δεν είναι καθόλου ντροπή ή αμαρτία. Άλλωστε ο Θεός τίμησε την υλική υπόσταση Του, παίρνοντας σάρκα και οστά για να κηρύξει με αμεσότητα τον λόγο Του. Ο σεβασμός στις υλικές ανάγκες του ανθρώπου είναι δεδομένος στην Εκκλησία η οποία σήμερα διαθέτει το μεγαλύτερο κοινωφελές δίκτυο στην χώρα με χιλιάδες γεύματα κάθε μέρα σε ειδικά κέντρα ή σε τοπικές ενορίες αλλά και άλλες δράσεις. Ενέργειες οι οποίες φυσικά δεν γίνονται αντιληπτές από πολλούς που βιάζονται να καταδικάσουν την Εκκλησία (προσεχώς στο yannidakis).
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΚΑΙ ΚΑΝΤΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΥΛΙΚΗ ΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το