πως οι εφαρμογές της επιστήμης & της τεχνολογίας επιδρούν στην κοινωνία του σήμερα
Αμερικανοί ερευνητές πέτυχαν να δημιουργήσουν για πρώτη φορά ένα «μανδύα» που καλύπτει καλύτερα από κάθε άλλη φορά ένα αντικείμενο, κάνοντάς το αόρατο στα μάτια των παρατηρητών. Πρόκειται για ένα ακόμα σημαντικό βήμα στην τεχνολογία της «αορατότητας».
Μέχρι τώρα τα προς εξαφάνιση αντικείμενα αντανακλούσαν έστω ένα μικρό μέρος του φωτός, ενώ αυτή τη φορά ένας κύλινδρος διαμέτρου 7,5 εκατοστών και ύψους ενός εκατοστού έγινε τελείως αόρατος στο φάσμα των μικροκυμάτων (και όχι του ορατού φωτός, κάτι δυσκολότερο, καθώς αυτό έχει πιο μικρό μήκος κύματος από τα μικροκύματα).
Οι επιστήμονες του πανεπιστημίου Ντιουκ, με επικεφαλής τον καθηγητή Ντέιβιντ Σμιθ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για τα νέα υλικά Nature Materials, σύμφωνα με το BBC, πέτυχαν ώστε το φως (των μικροκυμάτων) να «γλιστράει» τελείως γύρω από το καλυμμένο αντικείμενο, χωρίς να αφήνει καμία αντανάκλαση, άρα και κανένα ίχνος του τελευταίου.
Όμως θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί κάτι ανάλογο με το μήκος κύματος του ορατού φωτός, με το οποίο οι άνθρωποι βλέπουν γύρω τους. Παρ' όλα αυτά, η αορατότητα έστω και στο φάσμα των μικροκυμάτων μπορεί να έχει διάφορες σημαντικές πρακτικές εφαρμογές, κυρίως στις τηλεπικοινωνίες και στα ραντάρ, ιδίως αν η τεχνολογία βελτιωθεί περαιτέρω (προς το παρόν δουλεύει μόνο προς μια κατεύθυνση).
Η ιδέα ενός «μανδύα αορατότητα» πρωτο-εμφανίστηκε το 2006 με ένα άρθρο στο περιοδικό Science από τον φυσικό Τζον Πέντρι του Imperial College του Λονδίνου, σε συνεργασία με τους ηλεκτρολόγους μηχανικούς Ντέηβιντ Σμιθ και Ντέηβιντ Σούριγκ του πανεπιστημίου Ντιουκ των ΗΠΑ. Έκτοτε έχουν αναληφθεί πολλές προσπάθειες σε διάφορα μέρη του κόσμου, με διάφορα υλικά (τα λεγόμενα «μετα-υλικά») και σε διαφορετικά μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος.
Στόχος όλων αυτών των ερευνών, που ανήκουν στο νέο πεδίο της «οπτικής μετασχηματισμού», είναι -πέρα από την ίδια την αορατότητα- να φέρουν μια πραγματική επανάσταση στον τρόπο που μεταδίδονται το φως και τα λοιπά μήκη κύματος της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Τα «μετα-υλικά» είναι υλικά κατασκευασμένα από τον άνθρωπο, τα οποία έχουν ασυνήθιστες ιδιότητες (όπως η καθοδήγηση του φωτός γύρω από ένα αντικείμενο, ώστε αυτό να καταστεί «ανύπαρκτο»), που δεν υπάρχουν στα κοινά υλικά της φύσης.
Ο Σμιθ και οι συνεργάτες του ήδη δουλεύουν για να κάνουν τον «μανδύα» αποτελεσματικό στις τρεις διαστάσεις και όχι μόνο στις δύο.
Μέχρι τώρα τα προς εξαφάνιση αντικείμενα αντανακλούσαν έστω ένα μικρό μέρος του φωτός, ενώ αυτή τη φορά ένας κύλινδρος διαμέτρου 7,5 εκατοστών και ύψους ενός εκατοστού έγινε τελείως αόρατος στο φάσμα των μικροκυμάτων (και όχι του ορατού φωτός, κάτι δυσκολότερο, καθώς αυτό έχει πιο μικρό μήκος κύματος από τα μικροκύματα).
Οι επιστήμονες του πανεπιστημίου Ντιουκ, με επικεφαλής τον καθηγητή Ντέιβιντ Σμιθ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για τα νέα υλικά Nature Materials, σύμφωνα με το BBC, πέτυχαν ώστε το φως (των μικροκυμάτων) να «γλιστράει» τελείως γύρω από το καλυμμένο αντικείμενο, χωρίς να αφήνει καμία αντανάκλαση, άρα και κανένα ίχνος του τελευταίου.
Ο «μανδύας» έχει σχήμα διαμαντιού και, όπως είπε ο Ντέηβιντ Σμιθ, «από όσο ξέρουμε, είναι ο πρώτος που πραγματικά πετυχαίνει την πλήρη αορατότητα», δημιουργώντας έτσι την τέλεια ψευδαίσθηση για τους παρατηρητές.
Όμως θα είναι δύσκολο να επιτευχθεί κάτι ανάλογο με το μήκος κύματος του ορατού φωτός, με το οποίο οι άνθρωποι βλέπουν γύρω τους. Παρ' όλα αυτά, η αορατότητα έστω και στο φάσμα των μικροκυμάτων μπορεί να έχει διάφορες σημαντικές πρακτικές εφαρμογές, κυρίως στις τηλεπικοινωνίες και στα ραντάρ, ιδίως αν η τεχνολογία βελτιωθεί περαιτέρω (προς το παρόν δουλεύει μόνο προς μια κατεύθυνση).
Η ιδέα ενός «μανδύα αορατότητα» πρωτο-εμφανίστηκε το 2006 με ένα άρθρο στο περιοδικό Science από τον φυσικό Τζον Πέντρι του Imperial College του Λονδίνου, σε συνεργασία με τους ηλεκτρολόγους μηχανικούς Ντέηβιντ Σμιθ και Ντέηβιντ Σούριγκ του πανεπιστημίου Ντιουκ των ΗΠΑ. Έκτοτε έχουν αναληφθεί πολλές προσπάθειες σε διάφορα μέρη του κόσμου, με διάφορα υλικά (τα λεγόμενα «μετα-υλικά») και σε διαφορετικά μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος.
Στόχος όλων αυτών των ερευνών, που ανήκουν στο νέο πεδίο της «οπτικής μετασχηματισμού», είναι -πέρα από την ίδια την αορατότητα- να φέρουν μια πραγματική επανάσταση στον τρόπο που μεταδίδονται το φως και τα λοιπά μήκη κύματος της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Τα «μετα-υλικά» είναι υλικά κατασκευασμένα από τον άνθρωπο, τα οποία έχουν ασυνήθιστες ιδιότητες (όπως η καθοδήγηση του φωτός γύρω από ένα αντικείμενο, ώστε αυτό να καταστεί «ανύπαρκτο»), που δεν υπάρχουν στα κοινά υλικά της φύσης.
Ο Σμιθ και οι συνεργάτες του ήδη δουλεύουν για να κάνουν τον «μανδύα» αποτελεσματικό στις τρεις διαστάσεις και όχι μόνο στις δύο.
Σκέφτηκα να ξεκινήσω τη νέα χρονιά με λίγο από την παιδική μας φαντασία. Την επιστημονική φαντασία που στις ταινίες, άνθρωποι εξαφανιζόντουσαν και κάνανε βόλτες από δω κι από κει, χωρίς να είναι της παρούσης να αναφέρω τις συνέπειες...
Το πρώτο βέβαια σημείο προβληματισμού έρχεται από τον όρο "τεχνολογία της αορατότητας". Ξέρατε εσείς ότι υπάρχει κλάδος της τεχνολογίας που ασχολείται με ένα όνειρο απατηλό; Αυτό σημαίνει πως μεγάλα ποσά δαπανιούνται στην έρευνα για το πως ένα αντικείμενο θα γίνει αόρατο. Δεν είναι ιατρική, δεν είναι αστροφυσική, δεν εξασφαλίζει πόρους ή ενέργεια, απλά μας κάνει... αόρατους!
Με λίγη μελέτη όμως διαπιστώνουμε πως τελικά δεν αποτελεί μια τόσο άχρηστη τεχνολογία όσο ακούγεται. Αν σκεφτεί κανείς πως ο στόχος είναι η μετατροπή της ύλης ή μεταφοράς της μέσω ων κυμάτων του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, αντιλαμβάνεται κανείς πως θα μπορεί να εξυπηρετήσει έτσι όχι απλά επικοινωνιακούς σκοπούς αλλά και πολλές εφαρμογές που χρησιμοποιούν την μεταφορά, όπως την μεταφορά δεδομένων, ενέργειας και άλλων υλικών.
Μπαίνω βέβαια στον πειρασμό να σκεφτώ σαν... άνθρωπος και μου είναι αδύνατο να μην προβληματιστώ πάνω και στις βλαβερές εφαρμογές που θα είχε μία συσκευή ή μανδύας που θα έκανε τον άνθρωπο αόρατο σε πραγματική υπόσταση και με τη δυνατότητα κίνησης. Θα μπορούσε να μπει σε μία τράπεζα και να ληστέψει μεγάλα ποσά φεύγοντας σαν κύριος από την πόρτα όταν εκείνη άνοιγε ξανά από κάποιον πελάτη ή για να γίνω πιο "κινηματογραφικός" τι θα λέγατε για κάποιον που παρακολουθεί ανενόχλητος τη γυναίκα του ή ακόμα τρυπώνει στο υπνοδωμάτιο της γυναίκας των ονείρων του παρακολουθώντας την γυμνή;
Διαβάζοντας τις παραμέτρους του μανδύα που βρήκαν οι επιστήμονες, αντιλαμβάνεται κανείς πως βρισκόμαστε πολύ μακριά από την ύπαρξη ενός μέσου που θα επιτρέπει την κίνηση και την εκμετάλλευση της αορατότητας από τον άνθρωπο. Το σίγουρο είναι πως όσο η κοινωνία δεν έχει τρόπους να προστατευτεί από μια τέτοια τεχνολογία, καλό είναι να μην υπάρχει κιόλας. +Yanni Spiridakis
Το πρώτο βέβαια σημείο προβληματισμού έρχεται από τον όρο "τεχνολογία της αορατότητας". Ξέρατε εσείς ότι υπάρχει κλάδος της τεχνολογίας που ασχολείται με ένα όνειρο απατηλό; Αυτό σημαίνει πως μεγάλα ποσά δαπανιούνται στην έρευνα για το πως ένα αντικείμενο θα γίνει αόρατο. Δεν είναι ιατρική, δεν είναι αστροφυσική, δεν εξασφαλίζει πόρους ή ενέργεια, απλά μας κάνει... αόρατους!
Με λίγη μελέτη όμως διαπιστώνουμε πως τελικά δεν αποτελεί μια τόσο άχρηστη τεχνολογία όσο ακούγεται. Αν σκεφτεί κανείς πως ο στόχος είναι η μετατροπή της ύλης ή μεταφοράς της μέσω ων κυμάτων του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, αντιλαμβάνεται κανείς πως θα μπορεί να εξυπηρετήσει έτσι όχι απλά επικοινωνιακούς σκοπούς αλλά και πολλές εφαρμογές που χρησιμοποιούν την μεταφορά, όπως την μεταφορά δεδομένων, ενέργειας και άλλων υλικών.
Μπαίνω βέβαια στον πειρασμό να σκεφτώ σαν... άνθρωπος και μου είναι αδύνατο να μην προβληματιστώ πάνω και στις βλαβερές εφαρμογές που θα είχε μία συσκευή ή μανδύας που θα έκανε τον άνθρωπο αόρατο σε πραγματική υπόσταση και με τη δυνατότητα κίνησης. Θα μπορούσε να μπει σε μία τράπεζα και να ληστέψει μεγάλα ποσά φεύγοντας σαν κύριος από την πόρτα όταν εκείνη άνοιγε ξανά από κάποιον πελάτη ή για να γίνω πιο "κινηματογραφικός" τι θα λέγατε για κάποιον που παρακολουθεί ανενόχλητος τη γυναίκα του ή ακόμα τρυπώνει στο υπνοδωμάτιο της γυναίκας των ονείρων του παρακολουθώντας την γυμνή;
Διαβάζοντας τις παραμέτρους του μανδύα που βρήκαν οι επιστήμονες, αντιλαμβάνεται κανείς πως βρισκόμαστε πολύ μακριά από την ύπαρξη ενός μέσου που θα επιτρέπει την κίνηση και την εκμετάλλευση της αορατότητας από τον άνθρωπο. Το σίγουρο είναι πως όσο η κοινωνία δεν έχει τρόπους να προστατευτεί από μια τέτοια τεχνολογία, καλό είναι να μην υπάρχει κιόλας. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ ΑΟΡΑΤΟΤΗΤΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το