Καληνωρίσματα. Την περασμένη εβδομάδα στην Ελβετία πραγματοποιήθηκε το ετήσιο συνέδριο συνέδριο του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ το οποίο δεν είναι παρά μία συνάντηση πολιτικών, χρηματιστηριακών, οικονομολόγων, επιχειρηματιών και διασημοτήτων που συζητάνε για αυτό που έχουν πιο πολλοί από τους άλλους: Λεφτά!
Μα τι κάνουν όμως όλοι αυτοί εκεί πέρα; Ως τώρα είναι αλήθεια πως διασκέδαζαν, ξεχνιόντουσαν, συμμετείχαν σε καθημερινές δεξιώσεις και συμμετείχαν σε στεγνές ομιλίες που απλά παρουσίαζαν κατευθυντήριες γραμμές για την οικονομία στο μέλλον. Τα τελευταία χρόνια βέβαια, το κλίμα άρχισε να αλλάζει. Όταν τα σημάδια της κρίσης άρχισαν να φαίνονται στην Αμερική, εκείνοι το προσπέρασαν θεωρώντας πως δεν επρόκειτο για κάποιο γενικευμένο πρόβλημα. Σε επόμενο συνέδριο όμως οι ομιλίες χαρακτηρίστηκαν από πανικό, αφού ήδη η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Η περσινή χρονιά ήταν από τις πλέον ελπιδοφόρες καθώς οι “ειδικοί” πίστεψαν πως η αναγνώριση του προβλήματος, έφερε σιγά-σιγά και τη λύση του.
Φέτος όμως τα νούμερα δείχνουν πως οι ζωές μας άλλαξαν (για εμάς) ή θα αλλάξουν (για εκείνους) για πάντα. Διαπίστωσαν πως ακόμα και μετά την αλλαγή ηγεσίας στην Κίνα ο ρυθμός ανάπτυξης συνεχίζει να πέφτει και ο πληθωρισμός στην Ινδία συνεχίζει να είναι εκτός ελέγχου. Ακόμα, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η αμερικανική οικονομία εξακολουθεί να αντιμετωπίζει βασικά δημοσιονομικά προβλήματα και όλοι καταλήγουν πως ακόμα κι αν η λιτότητα ελαττωθεί τα επόμενα χρόνια, τα δεδομένα δεν θα αλλάξουν και τόσο πολύ, απλά από κρίση θα μετονομαστούν σε κάτι άλλο -όπως ας πούμε- νέα τάξη πραγμάτων και προοδευτικά σε: τίποτα! Απλά το σήμερα. Οι φοβίες τους είναι σωστές. Οι ίδιοι φέτος έκαναν οικονομία στέλνοντας το μήνυμα σε εμάς τους κοινούς θνητούς. Μείωσαν σε δυο-τρεις τις δεξιώσεις, υποδέχτηκαν μόνο τον Paulo Coelho, την Charlize Theron από καλλιτέχνες και τον Derek Jeter και γενικά το κλίμα διασκέδασης έγινε ξαφνικά περισυλλογή και ανασυγκρότηση.
Έχει πολύ ενδιαφέρον όμως να προβληματιστούμε πάνω σε ένα από τα συμπεράσματα του συνεδρίου που αφορά το κοινωνικό σύνολο. Οι “μεγάλοι” λοιπόν αναγνώρισαν –επιτέλους- πως η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην κοινωνία σήμερα μπορεί να φέρει κοινωνική αναταραχή με απρόβλεπτες συνέπειες. Σημειώθηκε η ανεργία και μάλιστα η ανεργία στους νέους που στην Ευρώπη αγγίζει το 50% και φυσικά εντείνει το πρόβλημα. Τι συμβαίνει αν οι κολοσσοί που εκπροσωπήθηκαν στο συνέδριο γίνουν μάρτυρες φαινομένων βίας με διαδηλωτές να καταστρέφουν δημόσια περιουσία αλλά και τα καταστήματα τους αφού έτσι κι αλλιώς δεν θα έχουν λεφτά για να τα επισκέπτονται ως πελάτες; Ακραίο σενάριο ή εύλογος προβληματισμός αν θυμηθούμε εικόνες της Αθήνας αρκετά πρόσφατες; Τι θα συμβεί αν οι πολυεθνικές στοχοποιηθούν και γίνουμε μάρτυρες τρομοκρατικών επιθέσεων με βόμβες που θα έχουν στόχο μεγάλα καταστήματα;
Φυσικά, οι επιχειρηματίες δεν έχουν την υποχρέωση να δίνουν λύση σε πολιτικά προβλήματα, όμως μήπως το συνέδριο της Ελβετίας στέλνει αυτό το μήνυμα; Αφού σε αυτό συμμετέχουν πλούσιοι καλλιτέχνες μέχρι πολιτικοί και πλούσιοι αθλητές μέχρι επιχειρηματίες, μήπως ο καθένας στο κομμάτι που του αναλογεί έχει και την ευθύνη να βρει μία λύση; Θέλω να πω, μήπως πρέπει και αυτοί να ξεπεράσουν το στάδιο της αναγνώρισης του προβλήματος και να ψάξουν για λύσεις; Ο ίδιος ο πρόεδρος του συνεδρίου ζήτησε από τους συμμετέχοντες να γυρίσουν την σελίδα της κρίσης και να δημιουργήσουν ένα όραμα. +Yanni Spiridakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το