Καληνωρίσματα. Από την πρώτη του νέου έτους η σκυτάλη της προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχει περάσει στην κυβέρνηση της Ιρλανδίας. Για πρώτη φορά ο θεσμός περνάει από συμπληγάδες και από κριτική εξαιτίας της έλλειψης ουσίας της.
Την σκυτάλη την πήρε από την Κύπρο. Τι προσέφερε όμως η Κύπρος το τελευταίο εξάμηνο; Κατά την δική τους αποτίμηση σημείωσαν πως προσπάθησαν να φέρουν τα ευρωπαϊκά ιδανικά έστω και λίγο πιο κοντά στα μέλη και τα κατάφεραν. Όλοι όμως ξέρουμε πως αυτά είναι ανοησίες. Τις ημέρες που η Κύπρος ήταν προεδρεύουσα όλοι ασχολιόντουσαν με την ένταξη της χώρας στο Νομισματικό Ταμείο και τελικά η χώρα που είχε την προεδρεία προσέφυγε σε αυτό για να αποφύγει την χρεωκοπία. Δεν ακούγεται κάπως ειρωνικό;
Και είναι. Οπότε; Τι να περιμένουμε από την ιρλανδική εξάμηνη προεδρεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Μια χώρα που δοκιμάστηκε πρώτη από την κρίση εδώ στην Ευρώπη και αυτήν την περίοδο διαπραγματεύεται το κούρεμα του χρέους της κατά εξήντα δισεκατομμύρια ευρώ προς την Ευρώπη και το Νομισματικό Ταμείο; Πως θα μπορέσουν οι ιρλανδοί να ηγηθούν μιας προσπάθειας συντονισμού των ευρωπαϊκών οργάνων; Αυτοί είναι για λύπηση! Και δεν είναι μόνο εκείνοι. Αν σκεφτεί κανείς πως περίπου το ένα τρίτο των μελών της Ένωσης, μαστίζεται βάναυσα από την κρίση αντιλαμβάνεται κανείς πως είτε πρέπει να αναθεωρηθούν οι στόχοι και ο ρόλος της προεδρεύουσας είτε απλά να καταργηθεί.
Είναι χαρακτηριστικό πάντως πως οι ιρλανδοί προσβλέπουν στον θεσμό της κυλιόμενης προεδρίας έχοντας θέσει έναν άκρως ρεαλιστικό στόχο για αυτό το εξάμηνο. Σύμφωνα με εκείνους, στοχεύουν στην προώθηση της ανάπτυξης και την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Ένα πρώτο σχόλιο θα μπορούσε να είναι ακόμα και ειρωνικό: Με τι εφόδια θα μπορέσουν εκείνοι να καταφέρουν κάτι τόσο δύσκολο; Από την άλλη πάντως αν ήθελα κάποιος να κάνει μια τέτοια προσπάθεια, θα ήθελα να την κάνει κάποιος που γνωρίζει το πρόβλημα εκ των έσω. Κάποιος σαν την Ιρλανδία δηλαδή. Θυμάμαι παλαιότερες εποχές πως ο στόχος ήταν η πράσινη ενέργεια, ο πολιτισμός και άλλα τέτοια. Ο στόχος που έθεσαν οι ιρλανδοί είναι απόλυτα ρεαλιστικός αν και δύσκολος ως προς την επίτευξη του.
Ο λόγος είναι απλός. Ο θεσμός της κυλιόμενης προεδρίας είναι έτσι κι αλλιώς εξ ορισμού απαξιωμένος. Δεν έχει την ισχύ και την δικαιοδοσία να αποφασίσει, να νομοθετήσει, ή ακόμα και να επηρεάσει τα υπόλοιπα μέλη προς μία κατεύθυνση. Ασφαλώς μπορεί να θέσει ζητήματα, όμως πως εσύ, μια μικρή Ιρλανδία μπορείς να πείσεις -για παράδειγμα την Γερμανία- προς κάποια συγκεκριμένη πολιτική; Προφανώς με αυτό το παράδειγμα αντιλαμβανόμαστε την ειρωνεία της υπόθεσης και το ανέφικτο του θεσμού.
Εγώ θέλω να ευχηθώ ότι καλύτερο στους φίλους ιρλανδούς με τους οποίους συνδεόμαστε με πολλά πολιτιστικά στοιχεία αλλά πλέον μας ενώνουν τα κοινά μας προβλήματα. Έστω και μέσα από αυτά είναι εφικτό να ενισχυθούν οι ευρωπαϊκοί δεσμοί μεταξύ των πολιτών των μελών +Yanni Spiridakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το