ANΘΡΩΠΙΝΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ πένθος: αυτοί που μένουν πίσω

μαθήματα από καθημερινές ιστορίες ανθρώπων που άλλαξαν τις ζωές τους

Άλλη μια Παρασκευή μαζί. Το σημερινό μας θέμα είναι λίγο ιδιαίτερο και πολύ ευαίσθητο. Θα μιλήσουμε για το πένθος και πως αισθάνονται τα άτομα που το βιώνουν. 

Όλοι μας κάποια στιγμή της ζωής μας βιώνουμε μεγάλες απώλειες όπως ο χαμός ενός αγαπημένου προσώπου, της δουλειάς μας, ενός κατοικιδίου ή του σπιτιού μας.

To πένθος είναι ο τρόπος που αντιδρούμε στο θάνατο. Πρόκειται για μια επώδυνη συναισθηματική διαδικασία η οποία συμβαίνει μετά από μια σημαντική απώλεια. Όταν δηλαδή αναγκαζόμαστε να αποχωριστούμε εκείνον που έφυγε από την ζωή και να προσαρμοστούμε σε έναν κόσμο από τον οποίον εκείνος θα λείπει.

Το πένθος δεν εμφανίζεται μόνο όταν «φεύγει» κάποιος αλλά και μετά από μια απώλεια γενικότερα, όπως ένας χωρισμός ή ακόμη και αν χάσουμε ένα αντικείμενο, στο οποίο είχαμε επενδύσει ιδιαίτερα συναισθηματικά.

Το πένθος συναντάται ακόμα και στα ζώα. Τα δελφίνια κάθονται πολλές ώρες δίπλα στο νεκρό τους σύντροφο ή ακόμα ένας σκύλος μπορεί να κλαίει και να περιμένει να γυρίσει το χαμένο αφεντικό του.

Οι πρώτες ώρες του πένθους είναι δύσκολες. Τα άτομα συνήθως βιώνουν καταστάσεις σοκ. Αισθάνονται μουδιασμένοι, πανικόβλητοι, κλαίνε με λυγμούς  Επιπρόσθετα αισθάνονται θυμό, ενοχή, φόβο, κενό, αποπροσανατολισμό και παράπονο. Μπορεί να έχουν δυσκολίες να κοιμηθούν ή να εκδηλώσουν ταχυπαλμία. Ορισμένοι νιώθουν ανήμποροι να σταθούν στα πόδια τους και έχουν ανάγκη πρακτική και συναισθηματική υποστήριξη από τον περίγυρό τους. Πρέπει να τονιστεί πως ο καθένας έχει το δικαίωμα να πενθήσει και πως αυτό γίνεται με διαφορετικό τρόπο, ένταση και χρονική διάρκεια. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Η διάρκεια του πένθους συνήθως κυμαίνεται μεταξύ 6 και 12 μηνών.

Με το πέρασμα του χρόνου τα άτομα ίσως να αισθάνονται αναστάτωση και να γίνονται δραστήρια. Αναζητούν ασχολίες με άλλα πράγματα όπως η καθαριότητα του σπιτιού. Πολλοί πιστεύουν πως βλέπουν, ακούν ή  αισθάνονται των θανόντα. Ακόμα όμως στο στάδιο αυτό  αισθάνονται πόνο και οδύνη.

Ο συμβιβασμός με το θάνατο είναι μια σταδιακή διαδικασία. Κάποιοι μπορεί να χρειαστούν μεγάλο χρονικό διάστημα για να νιώσουν τον πόνο τους να απαλύνεται. Τα άτομα αρχίζουν, σιγά-σιγά, να θυμούνται και να αναπολούν όσα τους συνέδεαν με αυτόν/η που έφυγε. Αρχίζουν να αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα της απώλειας. Σιγά σιγά αποκτούν νέους ρόλους και συνδέονται με άλλους ανθρώπους. Μέσα από αυτή την διαδικασία όμως μπορούν να γίνουν λάθη ανεπανόρθωτα με κίνητρο τον πόνο. Για να αποφευχθούν τέτοιου είδους λάθη υπάρχουν τρόποι που τα άτομα μπορούν να βοηθήσουν τον εαυτό τους καθώς και τρόποι που η οικογένεια και οι φίλοι μπορούν να βοηθήσουν αυτόν που πενθεί. 

Α)  Όσον αφορά το ίδιο το άτομο θα μπορούσε να προετοιμαστεί για το θάνατο του αγαπημένου προσώπου, να σκεφτεί σοβαρά εάν θα ήθελε να δει το σώμα του νεκρού ατόμου, να έχει κάποιον δίπλα του στις διαδικασίες της κηδείας, να μην κάνει μεγάλες αλλαγές στην ζωή του π.χ να πουλήσει την οικία του, να προσέχει την υγεία του, να μιλήσει για αυτά που νιώθει και να μην κλείνεται στον εαυτό του, να διατηρήσει τις κοινωνικές του επαφές και σχέσεις, να μην  βρει παρηγοριά σε ουσίες που προκαλούν εθισμό.

Β) Όσον αφορά την οικογένεια και τους φίλους θα μπορούν να βοηθήσουν με το να περάσουν χρόνο με το άτομο που πενθεί να του μιλούν και να το ακούσουν, να κάνουν υπομονή εάν το άτομο που πενθεί θέλει να μιλάει διαρκώς για το ίδιο θέμα, να μην παίρνουν προσωπικά το θυμό ή την νευρικότητα του ατόμου που πενθεί, να προσφέρουν πρακτική βοήθεια στο άτομο εάν το επιθυμεί, να το συμπεριλαμβάνουν σε κοινωνικές εκδηλώσεις, να το παροτρύνουν να δημιουργήσει νέες σχέσεις και τέλος εάν το άτομο δεν αισθάνεται καλά και δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει να το ενθαρρύνουν να ζητήσει βοήθεια από κάποιο ειδικό.

Αυτά για σήμερα από εμένα. Θα με χαροποιούσε αν μου περιγράφατε στα σχόλια πως βιώσατε εσείς κάποια απώλεια σημαντική για εσάς ή κάποιον δικό σας. +entita matsinska 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΘΕΜΑ