KIΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ~ από την καταξίωση στην απαξίωση

αποκωδικοποιώντας τα κοινωνικά μηνύματα στις δημιουργίες της 7ης τέχνης

The artist

Παραγωγή: 2011

Σκηνοθεσία: Michel Hazanavicius

Βασικοί Χαρακτήρες: Jean Dujardin, Bérénice Bejo, John Goodman 

Περιγραφή: Η Peppy Miller (Berenice Bejo) είναι μια όμορφη κοπέλα η οποία ερωτεύεται τον George Valentin (Jean Dujardin) ο οποίος είναι διάσημος ηθοποιός του βωβού κινηματογράφου. Η Peppy  καταφέρνει με την αξία της να καταξιωθεί χώρο του θεάματος και άθελα της εκτοπίζει τον George ο οποίος πλέον μένει άνεργος. Πως θα αντιμετωπίσει ο πρωταγωνιστής την πτώση του από την απόλυτη καταξίωση στη ανεργία και πως θα συμπεριφερθεί η πρωταγωνίστρια η οποία είναι αντιμέτωπη με τη γοητεία του θεάματος σε σχέση με τον έρωτα της για τον -πλέον- εκτοπισμένο, από το χώρο, πρωταγωνιστή;   

Καλημέρα σας. Πριν μπω στην ανάλυση της ταινίας οφείλω να πω ότι αυτό το μήνα καθότι μήνας τον οσκαρ ήθελα να παρουσιάσω μία εξ αυτών οι οποίες είναι υποψήφιες. Εντελώς συμπτωματικά      λοιπόν έτυχε να δω το ''The artist'' (μεταξύ των οσκαρ που πήρε πέρυσι ήταν και αυτό της καλύτερης ταινίας) πριν από δύο εκ των υποψηφίων ταινιών φέτος για πολλά όσκαρ: το ''Amour'' και το ¨Argo'' και πραγματικά τις επισκίασε στο μυαλό μου γιαυτό και έκρινα σκόπιμο να σας αναφέρω  την πραγματικά ¨οσκαρική¨ ταινία. Δεν σας κρύβω ότι ήμουν σε μεγάλο δισταγμό για το αν τελικά θα έμενα προσηλωμένος στο ''The artist'' φανερά προκατειλημμένος για τη διαφορετικότητα του βωβού κινηματογράφου και αυτός μάλλον ήταν ο λόγος που δεν την είχα δει τόσο καιρό.

Η υπόθεση όπως προανέφερα έχει να κάνει με ένα ηθοποιό σταρ του βωβού κινηματογράφου (μόδα της εποχής) ο οποίος σαγηνεύεται από μια θαυμάστρια του η οποία για να τον προσεγγίσει ξεδιπλώνει το υποκριτικό της ταλέντο στο χώρο του θεάματος της εποχής ώσπου καταφέρνει να μιλάνε όλοι πλέον για αυτή και όχι για τον πρωταγωνιστή. Οι δρόμοι τους χωρίζουν άδοξα λόγω της απόρριψης του πρωταγωνιστή από τον παραγωγό της εποχής διότι έβλεπαν στο πρόσωπο της κοπέλας τη νέα μόδα της εποχής η οποία δεν στηριζόταν πλέον στον βωβό αλλά στο σύγχρονο κινηματογράφο. Ο πρωταγωνιστής αφού αποτυχημένα προσπαθεί να δημιουργήσει μια ταινία δική του κόντρα στο ρεύμα της νέας τάξης πραγμάτων μένει άνεργος και βρίσκεται αντιμέτωπος με την απαξίωση και την περιθωριοποίηση. Στο τέλος με τη ψυχολογική στήριξη της συμπρωταγωνίστριας καταφέρνουν να φτιάξουν κάτι που φαντάζει μια καινούργια επαγγελματική αρχή και για τους δύο στα νέα δεδομένα της εποχής.

Το ¨The Artist¨ είναι μία τρυφερή ταινία η οποία παρά την διαφορετικότητα της σε σχέση με το στυλ ταινιών που έχουμε συνηθίσει προσφέρει σπουδαία νοήματα στον θεατή. Ενα απο τα νοήματα καταφέρνει να περάσει που θεωρώ σημαντικό και μεταφέρεται και στην καθημερινότητα μας είναι η επιβολή μίας συνεχής επαγρύπνησης στον επαγγελματικό τομέα. Αν δούμε πιο σφαιρικά και αντιπαραβολικά την ιστορία της ταινίας στη θέση του πρωταγωνιστή θα μπορούσε να είναι ένας σημερινός επιχειρηματίας ο οποίος έχει εδραιωθεί στον επιχειρηματικό του χώρο όμως έρχεται η στιγμή που θα τον ανταγωνιστεί το διαφορετικό, το πιο σύγχρονο, η νέα μόδα όπου μόνο με συνεχή επαγρύπνηση και καινοτομία και αναπροσαρμογή στόχων θα μπορέσει να ανταπεξέλθει.

Σε όσους λοιπόν για διάφορους λόγους απέφυγαν να δουν το ''The Artist'' (όπως εγώ τόσο καιρό...), προτείνω ανεπιφύλακτα να το δουν και νομίζω θα αποζημιωθούν από τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών και τα νοήματα της ταινίας. Από τους υπόλοιπους που το είδαν θα ήθελα να έχω την γνώμη τους για την ταινία ώστε να έχουμε μία ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων. +daskalakis michael

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ ΤΗΝ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΑΠ' ΤΟ ΖΕΝΙΘ ΣΤΟ ΝΑΔΙΡ