ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜOΣ ΤΡΙΤΗΣ ~ θέλουμε να έρθει το τέλος του κόσμου;

Καληνωρίσματα. Ο σημερινός προβληματισμός θα είναι πολύ εύκολος στην διατύπωση του επειδή δεν θα χρησιμοποιήσω ούτε στατιστικές για την παγκόσμια πείνα, φτώχια και τις κακουχίες, ούτε για το χρέος των κρατών και πολιτών, ούτε για άλλα οικονομική ή κοινωνικά μεγέθη. Δεν πρόκειται επίσης να χρησιμοποιήσω πηγές από την Αποκάλυψη του Ιωάννη ή το ημερολόγιο των Μάγιας και άλλες σχετικές αναφορές στην συντέλεια του κόσμου. Θα το πάμε χαλαρά, θα το ζυγίσουμε και αποφασίζουμε στο τέλος.

Μπορεί να είναι άδικο μπρος στα κακά του κόσμου, όμως την αφορμή για το σημερινό άρθρο πήρα από την αποκάλυψη του σκανδάλου των στημένων αγώνων ποδοσφαίρου σε μεγάλες διοργανώσεις. Δεν είμαι αφελής. Γνωρίζω πως στην Ελλάδα, την Αλβανία, την Ιταλία, την Αγγλία και αλλού υπάρχει σωρεία τέτοιων φαινομένων, όμως εξακολουθούσα να είμαι ρομαντικός για το Champions League και το Παγκόσμιο Κύπελλο όπου ήδη τα χρήματα από χορηγούς κλπ. είναι τεράστια. Έκανα όμως κι εκεί λάθος. Κυρίως διότι θεωρούσα πως το ποδόσφαιρο είναι μία από τις τελευταίες αγνές απολαύσεις που έχουν μας μείνει. Αλλά όπως είπα έκανα λάθος.

Ύστερα αναζητώ περισσότερες απολαύσεις. Μία βόλτα στο πάρκο με την οικογένεια σου; Δυστυχώς από τη μια οι συνήθειες του υπερκαταναλωτισμού που δεν επιτρέπουν μία βόλτα να μείνει μόνο στην βόλτα και από την άλλη το ζήτημα της ασφάλειας που πλέον είναι ασταθές αν σκεφτεί κανείς ότι η βόμβα σε ένα εμπορικό κέντρο όπου περνούν γυναικόπαιδα εγκαινίασε ένα νέο κομμάτι στην τρομοκρατία στην Ελλάδα που ονομάζεται “δημόσιοι χώροι”. Μία βόλτα στο πάρκο λοιπόν, μπορεί να κοστίσει…

Όπως τα λεφτά έχουν χάσει την αξία τους, έτσι και η ανθρώπινη ζωή, το ίδιο. Σκεφτείτε πως αισθάνεστε σε ένα τυπικό δελτίο ειδήσεων σήμερα που ακούτε μετά το πέμπτο-έκτο θέμα, πως τριάντα άνθρωποι έχασαν την ζωή τους σε πτώση λεωφορείου από γέφυρα, διακόσιοι νεκροί από την επίθεση του συριακού καθεστώτος στους αντάρτες, δώδεκα νεκροί από φωτιές στην Αυστραλία και ύστερα το κάπως ειρωνικό: ένας νεκρός από οβίδα παλαιστίνιων προς το Ισραήλ! Αντίστοιχα μπορεί η πρώτη είδηση να είναι ο θάνατος ενός αμερικανού στρατιώτη στο Αφγανιστάν και μόλις στο τέλος να αναφέρεται η έκρηξη με εκατό νεκρούς αφγανούς από πυρά αμερικανών. Καταλάβατε την διαφορά; Πόσο κοστίζει λοιπόν η ζωή; Υποκειμενικά και ελάχιστα.

Ελάχιστα κοστίζει και η περιουσία των ανθρώπων. Εγώ ας πούμε, μπορεί να κατέθετα κάθε εβδομάδα είκοσι ευρώ στην τράπεζα για το ενός χρόνου παιδί μου με σκοπό να τα αξιοποιήσω όταν ενηλικιωθεί. Προκειμένου να πληρώσω την εφορία όμως αναγκάστηκα να “σηκώσω” τις οικονομίες μου και να μείνω “στεγνός”. Αντίστοιχα αν κριθεί απαραίτητο μπορεί να μου κατασχεθεί το διαμέρισμα (πρώτη κατοικία) που αγόρασα με δάνειο επειδή ήμουν ασυνεπής σε αυτό. Ποιος θα εξετάσει άραγε τι κόπο έκανα, τι θυσίες και τι όνειρα διέκοψα για να πληρώσω την προκαταβολή και τις δόσεις έως τώρα;

Οπότε και οι επενδύσεις πέφτουν στο κενό. Και όχι μόνο οι επενδύσεις σε περιουσία, αλλά και σε ανθρώπους. Έχετε δει πως έχουν αυξηθεί τα διαζύγια στις μέρες μας; Έχετε ακούσει πόσες περιπτώσεις προδοσίας σε πρώην δυνατές φιλίες σας περιβάλλουν. Αν κρίνω σε πόσες πρωταγωνίστησα εγώ, τότε σίγουρα θα είναι πολλές. Ξέρετε, δεν είναι οι πολιτικοί οι άτιμοι και όλοι εμείς τίμιοι. Είναι όλο το ανθρώπινο είδος τόσο διεφθαρμένο που απλά ανάλογα με τη θέση που έχει και την επιρροή που μπορεί να ασκήσει, κοιτάει που μπορεί να δράσει υπέρ του και κατά συνέπεια εις βάρος του συμπολίτη του. Δεν έχει νόημα να εμπιστεύεσαι κανέναν άνθρωπο σήμερα. Μπορείς φυσικά να δημιουργείς δεσμούς, απλά πρέπει να απολαμβάνεις ότι σου προσφέρουν για όσο διάστημα διαρκούν. Μία σίγουρη εξαίρεση που βρήκα είναι στην σχέση του ανθρώπου με τον σκύλο. Αυτή δεν “σπάει” ποτέ!

Πολύ δυνατή σχέση είναι και αυτή με το χρήμα. Είναι τόσο παθιασμένη η σχέση μας που τελικά αυτό καθορίζει τα πάντα. Το μοναδικό πρόβλημα είναι πως το χρήμα είναι σαν τον έρωτα. Τελειώνει γρήγορα. Κι αν κάποτε εύκολα το ξαναβρίσκαμε τώρα έχει μαζευτεί όλο στα Εμιράτα. Εκεί βέβαια επειδή έχουν πολύ έρωτα (ε… συγγνώμη χρήμα εννοώ) και δεν ξέρουν τι να το κάνουν, έρχονται και κάνουν επενδύσεις στην Δύση για να δείξουν ότι εκτός από πλούσιοι είναι και καλοί. Η αλήθεια βέβαια είναι πως με τις επενδύσεις στον αθλητισμό, στον τουρισμό κλπ. θέλουν απλά να εισχωρήσουν στον Δυτικό πολιτισμό που μπορεί από λεφτά να στέρεψε είναι όμως απείρως ανώτερος από αυτόν της καυτής Ανατολής. Για να μην ξεφεύγουμε όμως από την ουσία, οι επενδύσεις είναι επενδύσεις κι έτσι μπορεί να σημειώνεται ανάπτυξη, αλλά τελικοί κερδισμένοι είναι και πάλι οι άραβες, τουλάχιστον μέχρι να μαζέψουν όλα τα λεφτά του κόσμου και να μην ξέρουν τι να τα κάνουν!

Η εκκλησία μας διδάσκει να στρεφόμαστε στον Θεό στα δύσκολα και εγώ το κάνω ακόμα και στις καλές μέρες, όμως δεν νομίζω πως ο Θεός χωράει στο κείμενο αυτό, διότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων Τον αφουγκράζονται είναι εκείνοι που ετοιμάζονται να Τον συναντήσουν (λόγω ηλικίας).

Για να μην γίνω μονότονος θα κάνω από μόνος μου αντίλογο. Ναι, υπάρχουν πολλά όμορφα στην ζωή. Ο έρωτας (όσο διαρκεί). Ένας περίπατος στη φύση (όταν βρεις τον χρόνο). Η ευλογία του να φέρνεις και να μεγαλώνεις μία νέα ζωή (μάλλον που μόνο αυτό μπορεί κανείς να αφήσει τελικά σε αυτόν τον κόσμο). Ναι, υπάρχουν πολύ όμορφα πράγματα στην ζωή, εξαιρετικές απολαύσεις και οι οποίες είναι καθημερινές, σε εκείνα τα μικρά διαλείμματα από την καθημερινή μας μιζέρια. Όμως…

…αξίζουν για να αποθεώνεις αυτόν τον κόσμο; Θέλω να πω, αρκούν για να είσαι περήφανος για το είδος σου; Μην μου πεις πως κατάφερες να ταξιδέψεις στο διάστημα, γιατί θα σου πω πως κατάφερες να καταστρέψεις το περιβάλλον. Μην μου πεις ότι κατάφερες να να τηλεμεταφέρεσαι από το ένα σημείο της Γης στο άλλο, γιατί θα σου πω πως δεν κατάφερες να παρέχεις λίγο νερό σε ένα τεράστιο ποσοστό του πληθυσμού.

Μας αναγνωρίζω πολλές ικανότητες και δεξιότητες, αλλά είσαι είμαστε κακοί και όπου κι αν πάμε φέρνουμε την φθορά και την κακία. Μήπως τελικά πρέπει να έρθει το τέλος του κόσμου; +Yanni Spiridakis 

---

σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;

ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ

ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΛΕΤΕ; ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ;