Καληνωρίσματα. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στις γωνιές του κόσμου, θα διαπιστώσει πως το 2013 έρχεται με γεμάτη ατζέντα για όλους. Κι αν για παράδειγμα στην Ευρώπη το κυριότερο ζήτημα αφορά την κρίση, την λιτότητα και τις προσπάθειες ανάπτυξης, στην Ανατολή το σκηνικό είναι διαφορετικό και ενώ μας απασχόλησε το 2012 καταλήξαμε να είμαστε εντελώς μπερδεμένοι με το τι πραγματικά συμβαίνει στην Μέση Ανατολή και τι θα περιμένουμε στην περιοχή για το νέο έτος.
Ίσως το σημείο που αφορά περισσότερο από κάθε άλλο τον υπόλοιπο κόσμο και συγκεκριμένα την ασφάλεια του, να είναι το Ιράν. Οι βλέψεις του Ιράν να αποκτήσουν περισσότερο ουράνιο ώστε να φτιάξουν όπλα έστω και υπό την δικαιολογία της παραγωγής ενέργειας έχουν προβληματίσει ολόκληρο τον κόσμο. Από την Ρωσία έως τις Ηνωμένες Πολιτείες το σενάριο είναι ότι πιο τρομακτικό. Πολλές φορές μέσα στην περσινή χρονιά είδαμε συσκέψεις επί συσκέψεων μεταξύ των ισχυρών του κόσμου όπου συζητήθηκε εκτενώς το ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης, όμως από τη μία η αμερικανική πολιτική που δείχνει πλέον λιγότερο φιλοπολεμική και από την άλλη ο κίνδυνος και τα έξοδα μιας τέτοιας επιχείρησης, ωθούν άπαντες στην διπλωματική οδό. Σε αυτό βοηθάει πως και οι προθέσεις του Ιράν είναι παρόμοιες και αυτό θα φανεί φέτος.
Ένα σημείο πολύ κοντά σε εμάς ταλανίζεται από την μεγάλη κρίση μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης. Εδώ και καιρό όχι απλά δεν υπάρχει καμία προοπτική λύσης μεταξύ τους, αλλά συχνά-πυκνά ξεκινούν πολεμικές συρράξεις τις οποίες διακόπτουν προσωρινά με υποτυπώδεις ανακωχές μέχρι την επόμενη επίθεση. Σύμφωνα με πολιτικούς αναλυτές, η αμερικανική πλευρά αναμένεται να εντείνει τις προσπάθειες συνομιλιών. Αυτό δε σημαίνει βέβαια πως κοιτάμε μια λύση δύο κρατών (που είναι το επιθυμητό), ωστόσο το θέμα αυτό θα είναι πάντοτε στο τραπέζι των συνομιλιών.
Το πιο βίαιο σκηνικό της περιοχής διαδραματίζεται με φόντο τους κατά συρροή εμφυλίους πολέμους που λαμβάνουν χώρα σε πολλές χώρες. Καθημερινά διαβάζουμε για εκατοντάδες νεκρούς και πραγματικά η αξία της ζωής λαμβάνει δευτερεύουσα σημασία εκεί. Τα περισσότερα προβλήματα συναντάμε στην Συρία, όμως εμφυλίους έχουμε και στην Αίγυπτο, την Τυνησία, την Λιβύη και την Υεμένη. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει καμία ελπίδα ειρηνικής επίλυσης των πολιτικών και καθεστωτικών διαφορών, οπότε περιμένει κανείς πως ο πόλεμος θα συνεχίζεται μέχρι ένα από τα δύο στρατόπεδα να εξουθενωθεί πλήρως. Κι αυτό όμως είναι σχετικό αν σκεφτείτε πως οι αντάρτες ή ο στρατός τροφοδοτούνται με όπλα και άλλες βοήθειες από μεγάλα κράτη της Δύσης…
Και επειδή πάντα όλα καταλήγουν στο χρήμα, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως στην Μέση Ανατολή δραστηριοποιούνται μερικές από τις μεγαλύτερες οικονομικές δυνάμεις του κόσμου. Οι εμίρηδες και οι βασιλικές οικογένειες της Σαουδικής Αραβίας, του Μπαχρέιν και της Ιορδανίας κυρίως, μπορούν να ρυθμίσουν εν πολλοίς τα δρώμενα στην Δύση. Τα σημάδια δείχνουν νέες επενδύσεις στην Ευρώπη (και την Ελλάδα) στον τουρισμό, τον αθλητισμό, τον κατασκευαστικό τομέα και μια γενικότερη διάθεση να διοχετεύσουν πολύ χρήμα στις πρόσφορες –λόγω κρίσης- αγορές.
Η Μέση Ανατολή επηρεάζει περισσότερο απ’ όσο κανείς θα περίμενε την Δύση και δεν είναι τυχαίο πως όλοι δίνουν σημαντική προσοχή στις εκεί εξελίξεις διεκδικώντας όσο το δυνατό μεγαλύτερο μερίδιο συμμετοχής σε αυτές. +Yanni Spiridakis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το