Καληνωρίσματα. Σήμερα το πρωί (το κείμενο έγραψα την Παρασκευή, 22 Μαρτίου) περπατούσα προς την δουλειά μου, όταν είδα έναν γείτονα να περπατά βιαστικός έχοντας στην μασχάλη του τρία μικρά σημαιάκια της Ελλάδας. Τα βλέμματα μας διασταυρώθηκαν και νομίζω πως σα να έσφιξε με την μασχάλη του αυτά που κρατούσε όταν κατάλαβα ότι τα κοίταξα.
Το φανάρι των πεζών άναψε κόκκινο οπότε για λίγο θα ήμασταν δίπλα-δίπλα. Μη θέλοντας να έχει λανθασμένη εντύπωση για εμένα, του είπα φιλικά: “ετοιμαζόμαστε για την παρέλαση βλέπω, ε;” Εκείνος απάντησε καταφατικά, κάπως σφιχτά και κοφτά. Εγώ συνέχισα όμως να τον ρωτάω, τύπου: “που τις πήρες και πως και τόσο νωρίς” κλπ. και ο τύπος κατάλαβε ότι δεν είχα κάτι άσχημο στο μυαλό μου οπότε και λύθηκε η γλώσσα του.
Μου εξηγούσε πως το παιδί του έγινε δύο χρονών και τώρα κρίνει σκόπιμο να το πάει στην παρέλαση για να αρχίσει να το βάζει στο κλίμα μιας τόσο σημαντικής γιορτής. Μου εξηγούσε πως αγόρασε από νωρίς την σημαία ώστε να το προετοιμάσει για το γεγονός και όχι απλά να παραβρεθεί πετώντας στραγάλια (τοπικό έθιμο) ή στην καλύτερη παίζοντας παλαμάκια… Με ενημέρωσε πως αγόρασε την σημαία από ελληνικό κατάστημα που παράγει τις σημαίες σε ελληνικό εργοστάσιο και όχι από τους πλανόδιους πακιστανούς που τα εισάγουν από την Κίνα! Επίσης μου έδειξε πως κρατούσε τρία σημαιάκια διότι εξηγώντας το παραπάνω σκεπτικό του σε φίλους, πείσθηκαν να πράξουν κι αυτοί έτσι στα δικά τους παιδιά οπότε ανέλαβε αυτός να τους προμηθεύσει με τις σημαίες!
Ο τύπος με είχε ανατριχιάσει. Τον ρώτησα σε ποιο κατάστημα αγόρασε τις σημαίες και έτρεξα να αγοράσω κι εγώ μερικές. Τις μοίρασα σε γνωστούς και φίλους που ξέρω ότι έχουν παιδιά όμως πριν τους τις δώσω, φρόντισα να τους εξηγήσω όλα τα παραπάνω, να τους πείσω πως η παρέλαση δεν είναι μια απλή αγγαρεία ή μια καλή ευκαιρία να κοιμηθούμε χωρίς να πάμε στην δουλειά. Ήθελα να τους αφυπνίσω την ανάγκη να μεγαλώσουν τα παιδιά όχι με υπερβολές, αλλά με την αίσθηση του ότι είναι έλληνες και όχι απλά “παιδιά της κρίσης”…
Σήμερα δεν είναι μέρα να εκφράσουμε τις (πολιτικές) διαφορές μας. Δεν είναι μέρα να διαμαρτυρηθούμε. Σήμερα είναι μέρα να θυμηθούμε πως είναι ή πως ήταν να είμαστε ενωμένοι. Άλλες φορές συμβαίνει λόγω του σχολείου, λόγω της εταιρείας στην οποία εργαζόμαστε, λόγω μιας τοπικής εκδήλωσης κλπ. Σήμερα μπορούμε να είμαστε όλοι οι έλληνες ενωμένοι και να θυμηθούμε πως υπάρχει ακόμα λόγος να είμαστε (εθνικά) περήφανοι.
Πάνω απ’ όλα θυμηθείτε πως μπορεί να ανήκετε στον μέσο έλληνα όπου όλη την ώρα γκρινιάζει για όλα και πολλές φορές με το δίκιο του, όμως αν έχετε παιδιά, ας μην τα καταδικάσετε από τώρα. Δώστε τους κίνητρα να είναι περήφανα για τον τόπο τους. Έχουν μπροστά τους όλο τον καιρό να αποφασίσουν από μόνα τους τι είδους έλληνες θα καταλήξουν να είναι. Χρόνια Καλά! +Yanni Spiridakis
Να μου επιτρέψεις spiridakis να μπω στον χώρο σου, με τιμή για την πρόσκληση, και να σχολιάσω τους δικούς μου προβληματισμούς που δεν διαφέρουν και πολύ από τους δικούς σου. Μεγαλώνοντας τα παιδιά, βάζουν πρότυπα και αξίες. Αν το ενδιαφέρον σου σαν γονιός είναι τα μπαράκια και οι γκόμενες, τα πρότυπα το παιδίσου θα ψάξει να τα βρεί στου γείτονα την γωνιά. Μην εκπλαγείς όταν δεις το παιδί σου να στραβώνει προς του γείτονα την μεριά. Εσύ ο δάσκαλος, εσύ και το "δείγμα". Μην εκπλήσεσαι με το αποτέλεσμα. Απλά, βάλε το μυαλό σου και σκέψου. Ποιός είσαι και τι κατάφερες. Αυτό θα το δεις στα δέκα οκτώ του παιδιού σου. Σημείωση σοβαρή!!!!! Για διορθώσεις θάνει αργά. Ότι έγινε έγινε. Τελεία και παύλα.Από κει και πέρα η επικέντρωση είναι "το μη χείρον βέλτιστον"
ΑπάντησηΔιαγραφήαρίσταρχος
Αγαπητέ φίλε θα συμφωνήσω μαζί σου, γι΄αυτό και πολύ συχνά στα κείμενα μου κρούω τον κώδωνα του κινδύνου στους νέους γονείς για την διαπαιδαγώγηση του πιο πολύτιμου περιουσιακού στοιχείου που κατέχει σήμερα η χώρα μας και είναι φυσικά η νέα γενιά. ας μην την καταστρέψουμε :[
ΔιαγραφήΕξαιρετικό και άκρως επίκαιρο το σημερινό άρθρο. Δυστυχώς τις τελευταίες παρελάσεις τις έχουν καταντήσει μέρος όπου θα διαμαρτυρηθεί ο οποιοσδήποτε για ότι άσχετο τον απασχολεί με κάθε ακραίο τρόπο (Δεν αναφέρομαι μόνο σε ζητήματα οικονομικής κρίσης). Προσπαθούν με έντεχνο τρόπο σιγά σιγά να περιορίζουν την πρόσβαση μας στην παρέλαση (π.χ. με τις απαράδεκτες σιδεριές στους δρόμους), σαν να είμαστε εγκληματίες περιορίζοντας μας το δικαίωμα να τιμήσουμε όχι μόνο τους προγόνους μας αλλά και τη νεολαία μας που παρελαύνει. Φοβάμαι ότι θα βρουν πάτημα σε αυτό το κόλπο τους να τις απαγορεύσουν τα επόμενα χρόνια με τη δήθεν δικαιολογία "την ασφάλεια και την τάξη".
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμφωνώ πως πρέπει να δούμε παρελάσεις χωρίς αστυνομία και κάγκελα, ωστόσο κρίνω απαραίτητο να διασφαλιστεί και η ασφάλεια και η ομαλή λειτουργία της παρέλασης.
ΔιαγραφήΔεν έφερε η αστυνομία τα κάγκελα, αλλά εκείνοι που νομίζουν πως μία τέτοια ημέρα προσφέρεται για πολιτικά μηνύματα :[