Καληνωρίσματα. Δεν έχει νόημα να φτιάξω μια εισαγωγή περιγράφοντας σας την εξάπλωση των συνεπειών της οικονομικής κρίσης στους διάφορους τομείς της ζωής μας. Την βλέπουμε καθημερινά, την βιώνουμε και κάπως έτσι μένουμε να αναρωτιόμαστε ποιο είναι το λάθος στην “εικόνα”. Το λάθος ή η αντίφαση –αν θέλετε- σε όλα όσα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε σήμερα, είναι πως ενώ βλέπουμε τα εισοδήματα μας να μειώνονται, γινόμαστε μάρτυρες μιας βίαιης αύξησης των εξόδων μας.
Οι τιμές στην Ελλάδα ήταν ήδη πολύ υψηλές. Σε όλα. Αυτό δεν έμοιαζε να μας ταράζει όμως αφού οι μισθοί, τα επιδόματα και τα λοιπά εισοδήματα ήταν ικανοποιητικά. Το 
πρώτο χαστούκι ήρθε από τον τουρισμό. Οι επισκέπτες διαπίστωσαν πως πουλάμε ακριβά τον ήλιο και την θάλασσα και δεν δίστασαν να επισκεφτούν την τουρκία (για παράδειγμα) που πουλάει τον ίδιο ήλιο, παρόμοια θάλασσα και σε πολύ πιο οικονομικές τιμές. Το δεύτερο χαστούκι έπεσε σήμερα. Τα χρήματα μας δεν επαρκούν για να καλύψουμε τις βασικές υποχρεώσεις μας κι έτσι γιατί να πληρώσουμε τον καφέ τέσσερα ευρώ ή το ποτό μας οκτώ. Το λουκέτο σε πολλές επιχειρήσεις… αναπόφευκτο.
πρώτο χαστούκι ήρθε από τον τουρισμό. Οι επισκέπτες διαπίστωσαν πως πουλάμε ακριβά τον ήλιο και την θάλασσα και δεν δίστασαν να επισκεφτούν την τουρκία (για παράδειγμα) που πουλάει τον ίδιο ήλιο, παρόμοια θάλασσα και σε πολύ πιο οικονομικές τιμές. Το δεύτερο χαστούκι έπεσε σήμερα. Τα χρήματα μας δεν επαρκούν για να καλύψουμε τις βασικές υποχρεώσεις μας κι έτσι γιατί να πληρώσουμε τον καφέ τέσσερα ευρώ ή το ποτό μας οκτώ. Το λουκέτο σε πολλές επιχειρήσεις… αναπόφευκτο.
Βέβαια για το λουκέτο δεν ευθύνεται μόνο ο πελάτης που περιόρισε τα έξοδα του αλλά και το κράτος που ξαφνικά άρχισε να ζητάει ολοένα και περισσότερα από τους επιχειρηματίες. Μεγαλύτερο ποσοστό φορολόγησης, φόρος ακινήτων, αλληλεγγύης και δε θυμάμαι κι εγώ τι άλλο. Όπως αναμενόταν αυτό έφερε αντίθετα αποτελέσματα ή τέλος πάντως όχι τα απόλυτα επιθυμητά, αφού οι ληξιπρόθεσμες οφειλές αναγκάζουν πλέον την κυβέρνηση να αναζητήσει τρόπους αποπληρωμής με… ευκολίες!
Αλλά ας επιστρέψουμε στον καταναλωτή που αναρωτιέται πως αν ο μισθός του επέστρεψε σε επίπεδα 2004 κι αν προσεγγίζει τα επίπεδα Βουλγαρίας, τότε γιατί δεν μπορεί να αγοράζει σε τιμές 2004 ή αυτών που αγοράζουν οι φίλοι Βούλγαροι; Έχω διαβάσει αρκετές οικονομικές αναλύσεις επ’ αυτού χωρίς κάποια να με ικανοποιήσει πλήρως.
- Εγώ επιμένω πως φταίει ο εγωισμός του έλληνα επιχειρηματία, όμως επειδή αν μείνουμε σε αυτό περνάμε σε χαοτικές προσεγγίσεις, πρέπει να το μελετήσουμε λίγο παραπάνω ορθολογιστικά.
- Ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας ανέβηκε κατά δέκα μονάδες και αυτό είναι μία άριστη δικαιολογία.
- Περισσότερο ενδιαφέρον βέβαια παρουσιάζουν οι διάφορες κομπίνες που γίνονται κατά την εισαγωγή προϊόντων που φουσκώνουν οι τιμές τους προκειμένου να πουληθούν στον τελικό αγοραστή “αναγκαστικά” με ανεβασμένο κόστος.
- Ας μην ξεχάσουμε να σημειώσουμε πως οι περισσότερες επιχειρήσεις φοβούμενες την ύφεση και πιθανό λουκέτο ή άλλες απώλειες, κρατούν υψηλό το περιθώριο κέρδους.
- Ένας άλλος λόγος είναι οι εκπτώσεις που όλοι ξέρουμε πως απλά (εκείνη την περίοδο) κατεβάζουν την τιμή σε φυσιολογικά επίπεδα ενώ πριν τις εκπτώσεις πωλούσαν σε εξωφρενικές τιμές.
Ο έλληνας είναι σπάταλος. Δεν ξέρω αν η περιπέτεια της κρίσης του έμαθε (ή θα του μάθει) το νόημα της οικονομίας, της διαχείρισης, της αποταμίευσης και της λογικής χρήσης, όμως σίγουρα θα ήθελε να μπορεί να ξοδεύει θυμίζοντας τον παλιό καλό τρόπο ζωής του, όμως πιστέψτε το: Δεν μπορεί πια! Επειδή αυτή η ιστορία (της κρίσης) θα κρατήσει αρκετό καιρό ακόμα, μέχρι τότε ο όρος “αυξήσεις” θα χρειάζεται υπότιτλους για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, γι’ αυτό και είναι σημαντικό να πέσουν οι τιμές σε προϊόντα και υπηρεσίες. Το βέβαιο είναι πως κράτος και επιχειρήσεις δεν θα χάσουν και η αγορά θα κινηθεί και πάλι. +Yanni Spiridakis
σχόλια; αντιρρήσεις; ερωτήσεις;
ΠΡΟΣΘΕΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΑΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΣΑΝΑΛΟΓΙΑ ΕΣΟΔΩΝ ΚΑΙ ΕΞΟΔΩΝ ΠΟΥ ΠΑΡΑΤΗΡΕΙΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προβληματίστηκες; σχολίασε το